Е̨

Е̨
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

Е̨

Minuskuła

е̨

Podstawowe pismo

cyrylica

Pochodzenie
Oparty na grafemie

Е

Znak diakrytyczny

ogonek

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Е̨, е̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickich wariantach alfabetów litewskiego[1] i polskiego. Powstała poprzez połączenie litery Е ze znakiem diakrytycznym ogonek.

Е̨ w cyrylicy polskiej

Litera Е̨ została wymieniona w cyrylickim alfabecie polskim umieszczonym w książce „Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ” (Elementarz dla dzieci wiejskich), wydanej w 1865 r.[2] Jest również wzmiankowana w wydanym rok później zbiorze reguł gramatycznych pt. „Грамматыка е̨зыка польскего” (Gramatyka języka polskiego)[3].

Kodowanie

FormaWyglądCzęści składoweKodowanie
majuskułaЕ̨U+0415
Е		U+0328
◌̨		U+0415
U+0328
minuskułaе̨U+0435
е		U+0328
◌̨		U+0435
U+0328

Zobacz też

  • Ę – litera alfabetu łacińskiego

Przypisy

  1. ↑ Subačius Giedrius. The letter <Ј>and Lithuanian Cyrillic script: two language planning strategies in the late nineteenth century. „Journal of Baltic Studies”. 39 (1), s. 73–82, marzec 2008.
  2. ↑ Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ. С. Петербургъ: 1865. (pol.).
  3. ↑ Грамматыка е̨зыка польскего. Варшава: 1866. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.