323 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1940 |
| Rozformowanie |
1943 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. mjr Max Mühlmann |
| Ostatni |
płk Ronald Koschella |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Norymberga (formowanie) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
323 Dywizja Piechoty (niem. 323. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej,
Sformowana w Norymberdze na mocy rozkazu z 15 listopada 1940, w 13. fali mobilizacyjnej w XIII Okręgu Wojskowym. Od maja 1941 do kwietnia 1942 pełniła funkcje okupacyjne we Francji[1]. Po przerzuceniu do Związku Radzieckiego poniosła ciężkie straty w walkach przeciw Armii Czerwonej. Straty spowodowały, że została wycofana z frontu. Po reorganizacji, jesienią 1943 wróciła na front, gdzie podczas odwrotu spod Kijowa ponownie doznała ciężkich strat. W ich wyniku została zredukowana do 323 grupy dywizyjnej, którą następnie włączono do 88 Dywizji Piechoty[2].
Dowódcy dywizji
- gen. por. Max Mühlmann 15 XI 1940 – 10 I 1942;
- gen. por. Hans Bergen 10 I 1942 – 5 XI 1942;
- gen. por. Viktor Koch 5 XI 1942 – 22 XII 1942;
- gen. mjr Andreas Nebauer 25 XII 1942 – 2 II 1943;
- płk Ronald Koschella 2 II 1943 – IX 1943[2].
Struktura organizacyjna
- Skład w listopadzie 1940:
591., 592. i 593. pułk piechoty, 323. pułk artylerii, 323. batalion pionierów, 323. oddział przeciwpancerny, 323. oddział łączności;
- Skład w lutym 1943:
591., 592. i 593. pułk grenadierów, 323. pułk artylerii, 323. batalion pionierów, 323. batalion fizylierów, 323. oddział przeciwpancerny, 323. oddział łączności, 323. polowy batalion zapasowy;
Przypisy
- ↑ Mitcham 2010 ↓, s. 31.
- 1 2 Mitcham 2010 ↓, s. 32.
Bibliografia
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
