330 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

330 Dywizja Piechoty

330. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1941
Rozformowanie	1943
Dowódcy
Pierwszy	Karl Graf
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Wandern (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

330 Dywizja Piechoty (niem. 330. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, rozbita w czasie walk na froncie wschodnim.

Sformowana na poligonie Wandern na mocy rozkazu z 19 grudnia 1941, w 17. fali mobilizacyjnej w III Okręgu Wojskowym. W styczniu 1942 została wysłana na front wschodni, gdzie pod Demidowem była atakowana przez pododdziały radzieckiej 4 Armii Uderzeniowej. W październiku 1943, w wyniku poniesionych strat, przestała funkcjonować jako samodzielna jednostka bojowa i została zredukowana do 330 grupy dywizyjnej. Ostatecznie resztki 330 DP wcielono do 342 DP, 367 DP i 35 DP^[1].

• gen. por. Karl Graf 17 XII 1941 – 5 I 1942;
• gen. Edwin Graf von Rotkirch und Trach 5 I 1942 – 22 VI 1943;
• gen. mjr Georg – Heinrich Zwade 22 VI 1943 – 23 IX 1943;
• gen. por. Wilhelm Falley 23 IX 1943 – 5 X 1943;
• gen. mjr Hans Sauerbrey 5 X 1943 – 5 XI 1943.

• Struktura organizacyjna w grudniu 1941 roku:

554., 555. i 556. pułk piechoty, 330. pułk artylerii, 330. batalion pionierów;

• Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku:

554., 555. i 556. pułk piechoty, 330. pułk artylerii, 330. batalion pionierów, 330. oddział przeciwpancerny, 330. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w 194^{[wymaga weryfikacji?]} roku:

554. i 555. pułk grenadierów, 330. pułk artylerii, 330. batalion pionierów, 330. oddział przeciwpancerny, 330. oddział łączności.

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;