Anders (wóz bojowy)

Anders
Ilustracja
Wóz wsparcia ogniowego podczas prezentacji na MSPO w 2010
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

OBRUM sp z o.o. GLIWICE

Typ pojazdu

wóz wsparcia ogniowego lub bojowy wóz piechoty

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 (+ 4 lub 8 żołnierzy desantu)

Historia
Prototypy

2010

Egzemplarze

2

Dane techniczne
Pancerz

pancerz stalowy, poziom ochrony według STANAG 4569: 3 (5 z planowanym dodatkowym)[1]

Długość

8,8 m
kadłuba: 6,9 m
z lufą do tyłu: 8,8 m

Szerokość

3,3 m

Wysokość

2,8 m

Prześwit

0,4 m

Masa

bojowa: 33 tony

Moc jedn.

21,8 KM/t

Osiągi
Prędkość

ok. 80 km/h

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

5 m

Rowy (szer.)

2,6 m

Ściany (wys.)

1,0 m

Kąt podjazdu

wzniesień 60% pochyleń 40%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata 120 mm RUAG CTG lub 30 mm ATK Mk44
przeciwpancerne pociski kierowane Spike LR
karabin maszynowy 7,62 mm UKM-2000C oraz karabin maszynowy 12,7 mm NSWT AA
system obrony aktywnej ZASŁON, TROPHY
Wyposażenie
system osłony OBRA

Wielozadaniowa Platforma Bojowa „Anders” – projekt polskiej rodziny wozów bojowych opracowanych przez gliwicki Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Pierwszy prototyp skonfigurowany jako wóz wsparcia ogniowego publicznie zaprezentowany został we wrześniu 2010 roku na targach uzbrojenia w Kielcach[2].

Platforma otrzymała nazwę na cześć generała Władysława Andersa. Matką chrzestną została córka generała, Anna Maria Anders, i to ona dokonała uroczystego odsłonięcia. Później w 2010 roku ten sam prototyp zademonstrowany został w konfiguracji bojowego wozu piechoty z wieżą Hitfist-30P, znaną z KTO Rosomak.

Producent

Produkcja pierwszego prototypu została sfinansowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Konstrukcja opiera się na projekcie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. w Gliwicach[3], przy wsparciu Grupy Bumar. W realizacji projektu partycypuje konsorcjum w składzie: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych z Gliwic, Wojskowa Akademia Techniczna i Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich[4]. Projektujący pojazd inżynierowie korzystali z doświadczeń polskiej armii w Afganistanie oraz Iraku. Wóz został wyprodukowany w gliwickim Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Wszystkie części elektroniczne dostarczył WB Electronics z Ożarowa Mazowieckiego. Bezzałogową wieżę zdalnie sterowanych karabinów maszynowych "Kobuz" zainstalowały w pojeździe Zakłady Mechaniczne "Tarnów" S.A. Przygotowanie oraz realizacja prototypu wozu kosztowały około 20 mln zł.

Opis techniczny

Prototyp BWP Anders z wieżą bezzałogową na targach MSPO 2011

Konstrukcja wozu została zaplanowana na bazie wielozadaniowej platformy bojowej[5]. Umożliwia zamontowanie wież bezzałogowych oraz załogowych; może więc w zależności od potrzeb być docelowo haubicą, sanitarką lub wozem dowodzenia. Wóz obsługiwany będzie przez trzech członków załogi, a dodatkowo zmieści czterech żołnierzy desantu. Maksymalna prędkość pojazdu wynosi 80 km/h.

Przypisy

  1. ↑ WPB Anders | Gdzie zaczyna się wojsko… [online], gdziewojsko.wordpress.com [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  2. ↑ http://archive.is/27rJ0 "Dziennik Polski", Kraków, 09.09.2010.
  3. ↑ Artykuł o prototypie w Cannonfolder
  4. ↑ Andrzej Kiński "Polski Lekki Czołg", "Nowa technika wojskowa" wrzesień 2010
  5. ↑ Altair - Polski czołg lekki. [dostęp 2010-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-18)].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.