Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim

Kjetil André Aamodt – ośmiokrotny medalista olimpijski
Alberto Tomba – pięciokrotny medalista olimpijski

Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim – zestawienie zawodników, którzy przynajmniej raz stanęli na podium zawodów olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn.

Narciarstwo alpejskie zadebiutowało na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen. Wówczas do programu olimpijskiego włączono zawody w kombinacji alpejskiej. Kombinację rozegrano również podczas kolejnych igrzysk, w 1948 w Sankt Moritz, a następnie wyłączono ją z programu olimpijskiego. Kolejne zawody olimpijskie w kombinacji odbyły się po czterdziestoletniej przerwie, tzn. podczas igrzysk w Calgary. Znajdowała się wśród konkurencji olimpijskich do 2006 roku włącznie, od kolejnych igrzysk w zamian rozgrywana jest superkombinacja. Od 1948 roku w ramach igrzysk olimpijskich rozgrywane są zawody w zjeździe i slalomie, od 1952 w slalomie gigancie, a od 1988 w supergigancie. Od początku do kalendarza igrzysk włączane były jednocześnie te same konkurencje alpejskie wśród mężczyzn i wśród kobiet. W 2018 roku po raz pierwszy rozegrano olimpijskie zawody drużynowe, w których udział wzięły czteroosobowe zespoły, składające się z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn.

W narciarstwie alpejskim mężczyzn najwięcej medali olimpijskich zdobyli reprezentanci Austrii. W ich dorobku jest 68 medali – 23 złote, 20 srebrnych i 25 brązowych. Druga w klasyfikacji wszech czasów jest Norwegia (33 medale – 11 złotych, 11 srebrnych i 11 brązowych), a trzecia Francja (29 medali – 11 złotych, 8 srebrnych i 10 brązowych). Więcej medali od Francji i Norwegii zdobyła Szwajcaria (36), jednak narciarze z tego kraju mniej razy (10) stawali na najwyższym stopniu podium olimpijskiego.

Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim jest Norweg Kjetil André Aamodt. W latach 1992–2006 zdobył on osiem medali – cztery złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Pozostaje jedynym alpejczykiem, który ma na koncie cztery tytuły mistrza olimpijskiego. Po trzy złote medale zdobyli Alberto Tomba, Toni Sailer i Jean-Claude Killy. Tomba wywalczył ponadto dwa srebrne medale.

Trzykrotnie w konkurencjach mężczyzn zdarzyło się, że wszystkie trzy miejsca na podium olimpijskim zajęli reprezentanci jednego kraju. Po raz pierwszy wydarzyło się to w slalomie gigancie podczas igrzysk w Cortinie d’Ampezzo – wtedy wszystkie medale zdobyli Austriacy. Reprezentanci tego kraju zdobyli także wszystkie medale w slalomie podczas igrzysk w Turynie. Z kolei wszystkie miejsca podium w kombinacji na igrzyskach w Lillehammer przypadły Norwegom.

Dwukrotnie przyznano dwa medale tego samego kruszcu w jednej konkurencji podczas tych samych igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy w 1948 roku w zjeździe – wówczas ex aequo trzecie miejsce zajęli Karl Molitor i Ralph Olinger. Był to jedyny przypadek w narciarstwie alpejskim mężczyzn, że przyznano łącznie cztery medale olimpijskie. Podczas igrzysk w Nagano dwa srebrne medale przyznano w supergigancie. Wtedy ex aequo drugie miejsce zajęli Didier Cuche i Hans Knauß.

W haśle przedstawiono zestawienia medalistów igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn, czyli zawodników, którzy przynajmniej raz w karierze stanęli na podium olimpijskim. W tabelach nie zostały natomiast uwzględnione medalistki zawodów kobiet.

Medaliści chronologicznie

Kombinacja

Kombinacja po raz pierwszy znalazła się w programie olimpijskim podczas igrzysk w Garmisch-Partenkirchen. Była to pierwsza konkurencja alpejska rozgrywana w ramach igrzysk olimpijskich[1]. Zawody w kombinacji rozegrano również podczas kolejnych igrzysk, przeprowadzonych w 1948 roku w Sankt Moritz, a następnie wyłączono tę konkurencję z programu olimpijskiego. Kombinacja powróciła w roku 1988 podczas igrzysk w Calgary i była rozgrywana w niezmiennej formie do roku 2006. Począwszy od 2010 roku, w związku z utworzeniem przez Międzynarodową Federację Narciarską nowej konkurencji, w ramach igrzysk olimpijskich przeprowadza się konkurs w superkombinacji[2].

Najwięcej medali w kombinacji mężczyzn zdobył Ivica Kostelić, w dorobku którego znalazły się trzy srebrne medale zdobyte w latach 2006–2014. Ponadto trzech zawodników zdobyło po jednym złotym i jednym srebrnym medalu – Kjetil André Aamodt, Lasse Kjus i Bode Miller. Podczas igrzysk w Lillehammer wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Norwegii – Lasse Kjus (złoty), Kjetil André Aamodt (srebrny) i Harald Christian Strand Nilsen (brązowy)[3].

Poniższa tabela przedstawia wszystkich medalistów olimpijskich w kombinacji mężczyzn w latach 1936–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1936, Garmisch-Partenkirchen III Rzesza Franz Pfnür III Rzesza Gustav Lantschner Francja Émile Allais [4]
1948, Sankt Moritz Francja Henri Oreiller Karl Molitor Francja James Couttet [5]
1988, Calgary Austria Hubert Strolz Austria Bernhard Gstrein Paul Accola [6]
1992, Albertville Włochy Josef Polig Włochy Gianfranco Martin Steve Locher [7]
1994, Lillehammer Norwegia Lasse Kjus Norwegia Kjetil André Aamodt Norwegia Harald Christian Strand Nilsen [8]
1998, Nagano Austria Mario Reiter Norwegia Lasse Kjus Austria Christian Mayer [9]
2002, Salt Lake City Norwegia Kjetil André Aamodt Stany Zjednoczone Bode Miller Austria Benjamin Raich [10]
2006, Turyn Stany Zjednoczone Theodore Ligety Chorwacja Ivica Kostelić Austria Rainer Schönfelder [11]
2010, Vancouver Stany Zjednoczone Bode Miller Chorwacja Ivica Kostelić Silvan Zurbriggen [12]
2014, Soczi Sandro Viletta Chorwacja Ivica Kostelić Włochy Christof Innerhofer [13]
2018, Pjongczang Austria Marcel Hirscher Francja Alexis Pinturault Francja Victor Muffat-Jeandet [14]
2022, Pekin Austria Johannes Strolz Norwegia Aleksander Aamodt Kilde Kanada James Crawford [15]

Zjazd

Pierwsze zawody olimpijskie w zjeździe odbyły się podczas igrzysk w 1948 w Sankt Moritz[16]. Konkurencja ta była częścią wszystkich zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1948–2014[17].

Siedmiu zawodników zdobyło w zjeździe po dwa medale olimpijskie. Dokonali tego: Bernhard Russi i Aksel Lund Svindal (złoto i srebro), Lasse Kjus i Peter Müller (obaj dwa razy srebro) oraz Franck Piccard, Guy Périllat i Kjetil Jansrud (srebro i brąz). W 1948 roku przyznano dwa brązowe medale – trzecie miejsce ex aequo zajęli Karl Molitor i Ralph Olinger. Był to jedyny przypadek w tej konkurencji, że przyznano cztery medale olimpijskie[17].

W poniższej tabeli ujęto wszystkich medalistów olimpijskich w zjeździe mężczyzn w latach 1948–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1948, Sankt Moritz Francja Henri Oreiller Austria Franz Gabl Karl Molitor [18]
Ralph Olinger
1952, Oslo Włochy Zeno Colò Austria Othmar Schneider Austria Christian Pravda [19]
1956, Cortina d’Ampezzo Austria Toni Sailer Raymond Fellay Austria Andreas Molterer [20]
1960, Squaw Valley Francja Jean Vuarnet Hans-Peter Lanig Francja Guy Périllat [21]
1964, Innsbruck Austria Egon Zimmermann Francja Léo Lacroix Wolfgang Bartels [22]
1968, Grenoble Francja Jean-Claude Killy Francja Guy Périllat Jean-Daniel Dätwyler [23]
1972, Sapporo Bernhard Russi Roland Collombin Austria Heinrich Messner [24]
1976, Innsbruck Austria Franz Klammer Bernhard Russi Włochy Herbert Plank [25]
1980, Lake Placid Austria Leonhard Stock Austria Peter Wirnsberger Kanada Stephen Podborski [26]
1984, Sarajewo Stany Zjednoczone William Johnson Peter Müller Austria Anton Steiner [27]
1988, Calgary Pirmin Zurbriggen Peter Müller Francja Franck Piccard [28]
1992, Albertville Austria Patrick Ortlieb Francja Franck Piccard Austria Günther Mader [29]
1994, Lillehammer Stany Zjednoczone Thomas Moe Norwegia Kjetil André Aamodt Kanada Edward Podivinsky [30]
1998, Nagano Francja Jean-Luc Crétier Norwegia Lasse Kjus Austria Hannes Trinkl [31]
2002, Salt Lake City Austria Fritz Strobl Norwegia Lasse Kjus Austria Stephan Eberharter [32]
2006, Turyn Francja Antoine Dénériaz Austria Michael Walchhofer Bruno Kernen [33]
2010, Vancouver Didier Défago Norwegia Aksel Lund Svindal Stany Zjednoczone Bode Miller [34]
2014, Soczi Austria Matthias Mayer Włochy Christof Innerhofer Norwegia Kjetil Jansrud [35]
2018, Pjongczang Norwegia Aksel Lund Svindal Norwegia Kjetil Jansrud Beat Feuz [36]
2022, Pekin Beat Feuz Francja Johan Clarey Austria Matthias Mayer [37]

Slalom

Zawody w slalomie mężczyzn rozgrywane są w ramach igrzysk olimpijskich nieprzerwanie od 1948 roku. Wówczas slalom został włączony do kalendarza olimpijskiego wspólnie ze zjazdem alpejskim[16] i znajdował się w programie wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich[38].

Najbardziej utytułowanym alpejczykiem w slalomie mężczyzn jest Alberto Tomba, który w latach 1988–1994 zdobył w tej konkurencji trzy medale olimpijskie – jeden złoty i dwa srebrne. Ponadto jeszcze czterech zawodników dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w slalomie. Byli to: Phillip Mahre i André Myhrer (złoto i srebro), Benjamin Raich (złoto i brąz) oraz Gustav Thöni (dwa razy srebro). Podczas igrzysk w Turynie wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – Benjamin Raich (złoty), Reinfried Herbst (srebrny) i Rainer Schönfelder (brązowy)[38].

Poniższa tabela przedstawia wszystkich medalistów olimpijskich w slalomie mężczyzn w latach 1948–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1948, Sankt Moritz Romedi Reinalter Francja James Couttet Francja Henri Oreiller [39]
1952, Oslo Austria Othmar Schneider Norwegia Stein Eriksen Norwegia Guttorm Berge [40]
1956, Cortina d’Ampezzo Austria Toni Sailer Japonia Chiharu Igaya Szwecja Stig Sollander [41]
1960, Squaw Valley Austria Ernst Hinterseer Austria Mathias Leitner Francja Charles Bozon [42]
1964, Innsbruck Austria Josef Stiegler Stany Zjednoczone William Kidd Stany Zjednoczone James Heuga [43]
1968, Grenoble Francja Jean-Claude Killy Austria Herbert Huber Austria Alfred Matt [44]
1972, Sapporo Francisco Fernández Ochoa Włochy Gustav Thöni Włochy Roland Thöni [45]
1976, Innsbruck Włochy Piero Gros Włochy Gustav Thöni Liechtenstein Willi Frommelt [46]
1980, Lake Placid Szwecja Ingemar Stenmark Stany Zjednoczone Phillip Mahre Jacques Lüthy [47]
1984, Sarajewo Stany Zjednoczone Phillip Mahre Stany Zjednoczone Steven Mahre Francja Didier Bouvet [48]
1988, Calgary Włochy Alberto Tomba Frank Wörndl Liechtenstein Paul Frommelt [49]
1992, Albertville Norwegia Finn Christian Jagge Włochy Alberto Tomba Austria Michael Tritscher [50]
1994, Lillehammer Austria Thomas Stangassinger Włochy Alberto Tomba Słowenia Jure Košir [51]
1998, Nagano Norwegia Hans Petter Buraas Norwegia Ole Kristian Furuseth Austria Thomas Sykora [52]
2002, Salt Lake City Francja Jean-Pierre Vidal Francja Sébastien Amiez Austria Benjamin Raich [53]
2006, Turyn Austria Benjamin Raich Austria Reinfried Herbst Austria Rainer Schönfelder [54]
2010, Vancouver Włochy Giuliano Razzoli Chorwacja Ivica Kostelić Szwecja André Myhrer [55]
2014, Soczi Austria Mario Matt Austria Marcel Hirscher Norwegia Henrik Kristoffersen [56]
2018, Pjongczang Szwecja André Myhrer Ramon Zenhäusern Austria Michael Matt [57]
2022, Pekin Francja Clément Noël Austria Johannes Strolz Norwegia Sebastian Foss Solevåg [58]

Slalom gigant

Rywalizacja olimpijska w slalomie gigancie po raz pierwszy odbyła się podczas igrzysk w Oslo w 1952 roku. Wówczas konkurencja ta zastąpiła dotychczas rozgrywaną kombinację alpejską[59]. Zawody w slalomie gigancie były rozgrywane na wszystkich kolejnych zimowych igrzyskach[60].

Jedynym zawodnikiem, który zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w slalomie gigancie i ten obronił na kolejnych igrzyskach, jest Alberto Tomba, który zwyciężył w 1988 i 1992 roku. Pozostaje również jedynym alpejczykiem z dwoma złotymi medalami w slalomie gigancie. Ponadto jeszcze sześciu zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji. Byli to: Stephan Eberharter (złoto i srebro), Hermann Maier i Ingemar Stenmark (obaj złoto i brąz), Josef Stiegler i Andreas Wenzel (obaj srebro i brąz) oraz Alexis Pinturault (dwa razy brąz). Podczas igrzysk w Cortinie d’Ampezzo wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – Toni Sailer (złoty), Andreas Molterer (srebrny) i Walter Schuster (brązowy)[60].

W poniższym zestawieniu ujęto wszystkich medalistów olimpijskich w slalomie gigancie mężczyzn w latach 1952–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1952, Oslo Norwegia Stein Eriksen Austria Christian Pravda Austria Toni Spiss [61]
1956, Cortina d’Ampezzo Austria Toni Sailer Austria Andreas Molterer Austria Walter Schuster [62]
1960, Squaw Valley Roger Staub Austria Josef Stiegler Austria Ernst Hinterseer [63]
1964, Innsbruck Francja François Bonlieu Austria Karl Schranz Austria Josef Stiegler [64]
1968, Grenoble Francja Jean-Claude Killy Willy Favre Austria Heinrich Messner [65]
1972, Sapporo Włochy Gustav Thöni Edmund Bruggmann Werner Mattle [66]
1976, Innsbruck Heini Hemmi Ernst Good Szwecja Ingemar Stenmark [67]
1980, Lake Placid Szwecja Ingemar Stenmark Liechtenstein Andreas Wenzel Austria Hans Enn [68]
1984, Sarajewo Max Julen Jure Franko Liechtenstein Andreas Wenzel [69]
1988, Calgary Włochy Alberto Tomba Austria Hubert Strolz Pirmin Zurbriggen [70]
1992, Albertville Włochy Alberto Tomba Luksemburg Marc Girardelli Norwegia Kjetil André Aamodt [71]
1994, Lillehammer Niemcy Markus Wasmeier Urs Kälin Austria Christian Mayer [72]
1998, Nagano Austria Hermann Maier Austria Stephan Eberharter Michael von Grünigen [73]
2002, Salt Lake City Austria Stephan Eberharter Stany Zjednoczone Bode Miller Norwegia Lasse Kjus [74]
2006, Turyn Austria Benjamin Raich Francja Joël Chenal Austria Hermann Maier [75]
2010, Vancouver Carlo Janka Norwegia Kjetil Jansrud Norwegia Aksel Lund Svindal [76]
2014, Soczi Stany Zjednoczone Theodore Ligety Francja Steve Missillier Francja Alexis Pinturault [77]
2018, Pjongczang Austria Marcel Hirscher Norwegia Henrik Kristoffersen Francja Alexis Pinturault [78]
2022, Pekin Marco Odermatt Słowenia Žan Kranjec Francja Mathieu Faivre [79]

Supergigant

Supergigant po raz pierwszy w ramach igrzysk olimpijskich został rozegrany w 1988 roku, podczas igrzysk w Calgary[80]. Konkurencja ta organizowana była również podczas wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich[81].

Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim w supergigancie jest Kjetil André Aamodt, w dorobku którego w latach 1992–2006 znalazły się cztery medale olimpijskie – trzy złote i jeden brązowy. Jeszcze czterech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji – Hermann Maier (złoty i srebrny), Kjetil Jansrud (złoty i brązowy) oraz Andrew Weibrecht i Bode Miller (obaj srebrny i brązowy). Dwukrotnie zdarzyło się, że przyznano po dwa medale tego samego kruszcu w trakcie jednych igrzysk. W 1998 roku w Nagano rozdano dwa srebrne medale (drugą pozycję zajęli ex aequo Hans Knauß i Didier Cuche), a w 2014 roku w Soczi dwa brązowe medale (na trzecim stopniu podium stanęli Bode Miller i Jan Hudec)[81].

W poniższej tabeli zaprezentowano wszystkich medalistów olimpijskich w supergigancie mężczyzn w latach 1988–2022.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
1988, Calgary Francja Franck Piccard Austria Helmut Mayer Szwecja Lars-Börje Eriksson [82]
1992, Albertville Norwegia Kjetil André Aamodt Luksemburg Marc Girardelli Norwegia Jan Einar Thorsen [83]
1994, Lillehammer Niemcy Markus Wasmeier Stany Zjednoczone Thomas Moe Norwegia Kjetil André Aamodt [84]
1998, Nagano Austria Hermann Maier Didier Cuche – [85]
Austria Hans Knauß
2002, Salt Lake City Norwegia Kjetil André Aamodt Austria Stephan Eberharter Austria Andreas Schifferer [86]
2006, Turyn Norwegia Kjetil André Aamodt Austria Hermann Maier Ambrosi Hoffmann [87]
2010, Vancouver Norwegia Aksel Lund Svindal Stany Zjednoczone Bode Miller Stany Zjednoczone Andrew Weibrecht [88]
2014, Soczi Norwegia Kjetil Jansrud Stany Zjednoczone Andrew Weibrecht Kanada Jan Hudec [89]
Stany Zjednoczone Bode Miller
2018, Pjongczang Austria Matthias Mayer Beat Feuz Norwegia Kjetil Jansrud [90]
2022, Pekin Austria Matthias Mayer Stany Zjednoczone Ryan Cochran-Siegle Norwegia Aleksander Aamodt Kilde [91]

Zawody drużynowe

Podczas igrzysk w Pjongczangu w 2018 roku po raz pierwszy rozdano medale olimpijskie w zawodach drużynowych. Każdy zespół składał się z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn. Poniżej przedstawiono medalistów tych zawodów. Kursywą oznaczono startujące w poszczególnych drużynach kobiety.

Rok i miejsce Złoto Srebro Brąz Źr.
2018, Pjongczang Szwajcaria

Denise Feierabend
Wendy Holdener
Daniel Yule
Ramon Zenhäusern

 Austria Austria

Katharina Gallhuber
Katharina Liensberger
Michael Matt
Marco Schwarz

 Norwegia Norwegia

Nina Løseth
Kristin Lysdahl
Sebastian Foss Solevåg
Leif Kristian Haugen

 [92]

Klasyfikacje medalowe

Klasyfikacja zawodników

Stan na 16 lutego 2022

W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w narciarstwie alpejskim. W przypadku gdy dany zawodnik zdobywał medale dla dwóch krajów, podano wszystkie państwa, w barwach których startował. W przypadku gdy dwóch zawodników zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny.

Miejsce Zawodnik Państwo Lata[a] Złoto Srebro Brąz Razem
1.Kjetil André AamodtNorwegia Norwegia1992–20064228
2.Alberto TombaWłochy Włochy1988–199432 –5
3.Matthias MayerAustria Austria2014–20223 –14
4.Toni SailerAustria Austria19563 – –3
4.Jean-Claude KillyFrancja Francja19683 – –3
6.Hermann MaierAustria Austria1998–20062114
6.Aksel Lund SvindalNorwegia Norwegia2010–20182114
8.Marcel HirscherAustria Austria2014–201821 –3
9.Benjamin RaichAustria Austria2002–20062 –24
10.Henri OreillerFrancja Francja19482 –13
10.Ingemar StenmarkSzwecja Szwecja1976–19802 –13
12.Markus WasmeierNiemcy Niemcy19942 – –2
12.Theodore LigetyStany Zjednoczone USA2006–20142 – –2
14.Bode MillerStany Zjednoczone USA2002–20141326
15.Lasse KjusNorwegia Norwegia1994–20021315
16.Kjetil JansrudNorwegia Norwegia2010–20181225
17.Stephan EberharterAustria Austria1998–20021214
18.Gustav ThöniWłochy Włochy1972–197612 –3
19.Josef StieglerAustria Austria1960–19641113
19.Franck PiccardFrancja Francja1988–19921113
19.Beat Feuz Szwajcaria2018–20221113
22.Stein EriksenNorwegia Norwegia195211 –2
22.Othmar SchneiderAustria Austria195211 –2
22.Bernhard Russi Szwajcaria1972–197611 –2
22.Phillip MahreStany Zjednoczone USA1980–198411 –2
22.Hubert StrolzAustria Austria198811 –2
22.Thomas MoeStany Zjednoczone USA199411 –2
22.Ramon Zenhäusern Szwajcaria201811 –2
22.Johannes StrolzAustria Austria202211 –2
30.Ernst HinterseerAustria Austria19601 –12
30.Pirmin Zurbriggen Szwajcaria19881 –12
30.André MyhrerSzwecja Szwecja2010–20181 –12
33.Franz PfnürIII Rzesza Niemcy19361 – –1
33.Romedi Reinalter Szwajcaria19481 – –1
33.Zeno ColòWłochy Włochy19521 – –1
33.Roger Staub Szwajcaria19601 – –1
33.Jean VuarnetFrancja Francja19601 – –1
33.François BonlieuFrancja Francja19641 – –1
33.Egon ZimmermannAustria Austria19641 – –1
33.Francisco Fernández Ochoa Hiszpania19721 – –1
33.Piero GrosWłochy Włochy19761 – –1
33.Heini Hemmi Szwajcaria19761 – –1
33.Franz KlammerAustria Austria19761 – –1
33.Leonhard StockAustria Austria19801 – –1
33.William JohnsonStany Zjednoczone USA19841 – –1
33.Max Julen Szwajcaria19841 – –1
33.Finn Christian JaggeNorwegia Norwegia19921 – –1
33.Patrick OrtliebAustria Austria19921 – –1
33.Josef PoligWłochy Włochy19921 – –1
33.Thomas StangassingerAustria Austria19941 – –1
33.Hans Petter BuraasNorwegia Norwegia19981 – –1
33.Jean-Luc CrétierFrancja Francja19981 – –1
33.Mario ReiterAustria Austria19981 – –1
33.Fritz StroblAustria Austria20021 – –1
33.Jean-Pierre VidalFrancja Francja20021 – –1
33.Antoine DénériazFrancja Francja20061 – –1
33.Didier Défago Szwajcaria20101 – –1
33.Carlo Janka Szwajcaria20101 – –1
33.Giuliano RazzoliWłochy Włochy20101 – –1
33.Mario MattAustria Austria20141 – –1
33.Sandro Viletta Szwajcaria20141 – –1
33.Daniel Yule Szwajcaria20181 – –1
33.Clément NoëlFrancja Francja20221 – –1
33.Marco Odermatt Szwajcaria20221 – –1
65.Ivica KostelićChorwacja Chorwacja2006–2014 –4 –4
66.Peter Müller Szwajcaria1984–1988 –2 –2
66.Marc GirardelliLuksemburg Luksemburg1992 –2 –2
68.Alexis PinturaultFrancja Francja2014–2018 –123
69.James CouttetFrancja Francja1948 –112
69.Karl Molitor Szwajcaria1948 –112
69.Christian PravdaAustria Austria1952 –112
69.Andreas MoltererAustria Austria1956 –112
69.Guy PérillatFrancja Francja1960–1968 –112
69.Andreas WenzelLiechtenstein Liechtenstein1980–1984 –112
69.Andrew WeibrechtStany Zjednoczone USA2010–2014 –112
69.Christof InnerhoferWłochy Włochy2014 –112
69.Henrik KristoffersenNorwegia Norwegia2014–2018 –112
69.Michael MattAustria Austria2018 –112
69.Aleksander Aamodt KildeNorwegia Norwegia2022 –112
80.Gustav LantschnerIII Rzesza Niemcy1936 –1 –1
80.Franz GablAustria Austria1948 –1 –1
80.Raymond Fellay Szwajcaria1956 –1 –1
80.Chiharu IgayaJaponia Japonia1956 –1 –1
80.Hans-Peter Lanig Niemcy1960 –1 –1
80.Mathias LeitnerAustria Austria1960 –1 –1
80.William KiddStany Zjednoczone USA1964 –1 –1
80.Léo LacroixFrancja Francja1964 –1 –1
80.Karl SchranzAustria Austria1964 –1 –1
80.Willy Favre Szwajcaria1968 –1 –1
80.Herbert HuberAustria Austria1968 –1 –1
80.Edmund Bruggmann Szwajcaria1972 –1 –1
80.Roland Collombin Szwajcaria1972 –1 –1
80.Ernst Good Szwajcaria1976 –1 –1
80.Peter WirnsbergerAustria Austria1980 –1 –1
80.Jure Franko Jugosławia1984 –1 –1
80.Steven MahreStany Zjednoczone USA1984 –1 –1
80.Bernhard GstreinAustria Austria1988 –1 –1
80.Helmut MayerAustria Austria1988 –1 –1
80.Frank Wörndl RFN1988 –1 –1
80.Gianfranco MartinWłochy Włochy1992 –1 –1
80.Urs Kälin Szwajcaria1994 –1 –1
80.Didier Cuche Szwajcaria1998 –1 –1
80.Ole Kristian FurusethNorwegia Norwegia1998 –1 –1
80.Hans KnaußAustria Austria1998 –1 –1
80.Sébastien AmiezFrancja Francja2002 –1 –1
80.Joël ChenalFrancja Francja2006 –1 –1
80.Reinfried HerbstAustria Austria2006 –1 –1
80.Michael WalchhoferAustria Austria2006 –1 –1
80.Steve MissillierFrancja Francja2014 –1 –1
80.Marco SchwarzAustria Austria2018 –1 –1
80.Johan ClareyFrancja Francja2022 –1 –1
80.Ryan Cochran-SiegleStany Zjednoczone USA2022 –1 –1
80.Žan KranjecSłowenia Słowenia2022 –1 –1
114.Heinrich MessnerAustria Austria1968–1972 – –22
114.Christian MayerAustria Austria1994–1998 – –22
114.Rainer SchönfelderAustria Austria2006 – –22
114.Sebastian Foss SolevågNorwegia Norwegia2018–2022 – –22
118.Émile AllaisFrancja Francja1936 – –11
118.Ralph Olinger Szwajcaria1948 – –11
118.Guttorm BergeNorwegia Norwegia1952 – –11
118.Toni SpissAustria Austria1952 – –11
118.Walter SchusterAustria Austria1956 – –11
118.Stig SollanderSzwecja Szwecja1956 – –11
118.Charles BozonFrancja Francja1960 – –11
118.Wolfgang Bartels Niemcy1964 – –11
118.James HeugaStany Zjednoczone USA1964 – –11
118.Jean-Daniel Dätwyler Szwajcaria1968 – –11
118.Alfred MattAustria Austria1968 – –11
118.Werner Mattle Szwajcaria1972 – –11
118.Roland ThöniWłochy Włochy1972 – –11
118.Willi FrommeltLiechtenstein Liechtenstein1976 – –11
118.Herbert PlankWłochy Włochy1976 – –11
118.Hans EnnAustria Austria1980 – –11
118.Jacques Lüthy Szwajcaria1980 – –11
118.Stephen PodborskiKanada Kanada1980 – –11
118.Didier BouvetFrancja Francja1984 – –11
118.Anton SteinerAustria Austria1984 – –11
118.Paul Accola Szwajcaria1988 – –11
118.Lars-Börje ErikssonSzwecja Szwecja1988 – –11
118.Paul FrommeltLiechtenstein Liechtenstein1988 – –11
118.Steve Locher Szwajcaria1992 – –11
118.Günther MaderAustria Austria1992 – –11
118.Jan Einar ThorsenNorwegia Norwegia1992 – –11
118.Michael TritscherAustria Austria1992 – –11
118.Jure KoširSłowenia Słowenia1994 – –11
118.Edward PodivinskyKanada Kanada1994 – –11
118.Harald Christian Strand NilsenNorwegia Norwegia1994 – –11
118.Michael von Grünigen Szwajcaria1998 – –11
118.Thomas SykoraAustria Austria1998 – –11
118.Hannes TrinklAustria Austria1998 – –11
118.Andreas SchiffererAustria Austria2002 – –11
118.Ambrosi Hoffmann Szwajcaria2006 – –11
118.Bruno Kernen Szwajcaria2006 – –11
118.Silvan Zurbriggen Szwajcaria2010 – –11
118.Jan HudecKanada Kanada2014 – –11
118.Leif Kristian HaugenNorwegia Norwegia2018 – –11
118.Victor Muffat-JeandetFrancja Francja2018 – –11
118.James CrawfordKanada Kanada2022 – –11
118.Mathieu FaivreFrancja Francja2022 – –11

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację państw, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w narciarstwie alpejskim mężczyzn.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.Austria Austria26212673
2. Szwajcaria12131338
3.Francja Francja1291132
4.Norwegia Norwegia11121336
5.Włochy Włochy86317
6.Stany Zjednoczone USA69419
7.Niemcy Niemcy
RFN		3317
8.Szwecja Szwecja3 –47
9. Hiszpania1 – –1
10.Chorwacja Chorwacja –4 –4
11.Luksemburg Luksemburg –2 –2
12.Liechtenstein Liechtenstein –134
13.Słowenia Słowenia –112
14.Japonia Japonia –1 –1
14. Jugosławia –1 –1
16.Kanada Kanada – –44

Klasyfikacja państw według lat

W poniższej tabeli zestawiono państwa według liczby medali zdobytych w narciarstwie alpejskim mężczyzn podczas kolejnych edycji zimowych igrzysk olimpijskich. Przedstawiono sumę wszystkich medali (złotych, srebrnych i brązowych) we wszystkich konkurencjach łącznie.

Państwo '36 '48 '52 '56 '60 '64 '68 '72 '76 '80 '84 '88 '92 '94 '98 '02 '06 '10 '14 '18 '22 suma
Austria Austria – 1 5 6 4 4 3 1 1 3 1 4 3 2 8 7 8 – 3 5 4 73
Chorwacja Chorwacja – – – – – – – – – – – – – – – – 1 2 1 – – 4
Francja Francja 1 5 – – 3 2 4 – – – 1 2 1 – 1 2 2 – 2 3 3 32
Hiszpania – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – – – – 1
Japonia Japonia – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – 1
Jugosławia – – – – – – – – – – 1 – – – – – – – – – – 1
Kanada Kanada – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – 1 – 1 4
Liechtenstein Liechtenstein – – – – – – – – 1 1 1 1 – – – – – – – – – 4
Luksemburg Luksemburg – – – – – – – – – – – – 2 – – – – – – – – 2
Niemcy Niemcy
RFN		 2 – – – 1 1 – – – – – 1 – 2 – – – – – – – 7
Norwegia Norwegia – – 3 – – – – – – – – – 4 5 4 4 1 4 3 5 3 36
Słowenia Słowenia – – – – – – – – – – – – – 1 – – – – – – 1 2
Szwajcaria – 4 – 1 1 – 2 4 3 1 2 4 1 1 2 – 2 3 1 4 2 38
Szwecja Szwecja – – – 1 – – – – 1 2 – 1 – – – – – 1 – 1 – 7
Stany Zjednoczone USA – – – – – 2 – – – 1 3 – – 2 – 2 1 4 3 – 1 19
Włochy Włochy – – 1 – – – – 3 3 – – 2 4 1 – – – 1 2 – – 17
Suma 3 10 9 9 9 9 9 9 9 9 9 15 15 15 15 15 15 15 16 18 15 248

Klasyfikacja państw według konkurencji

W poniższej tabeli przedstawiono liczbę medali olimpijskich zdobytych przez poszczególne państwa w konkurencjach alpejskich mężczyzn. Zastosowano skróty używane przez Międzynarodową Federację Narciarską[93]:

  • AC – kombinacja/superkombinacja,
  • DH – zjazd,
  • SL – slalom,
  • GS – slalom gigant,
  • SG – supergigant,
  • TE – zawody drużynowe.
Państwo AC DH SL GS SG TE Suma
Austria Austria 8 19 18 19 8 1 73
Chorwacja Chorwacja 3 – 1 – – – 4
Francja Francja 5 11 8 7 1 – 32
Hiszpania – – 1 – – – 1
Japonia Japonia – – 1 – – – 1
Jugosławia – – – 1 – – 1
Kanada Kanada 1 2 – – 1 – 4
Liechtenstein Liechtenstein – – 2 2 – – 4
Luksemburg Luksemburg – – – 1 1 – 2
Niemcy Niemcy
RFN		 2 2 1 1 1 – 7
Norwegia Norwegia 6 7 7 6 9 1 36
Słowenia Słowenia – – 1 1 – – 2
Szwajcaria 5 14 3 12 3 1 38
Szwecja Szwecja – – 4 2 1 – 7
Stany Zjednoczone USA 3 3 5 2 6 – 19
Włochy Włochy 3 3 8 3 – – 17
Suma 36 61 60 57 31 3 248

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale olimpijskie w narciarstwie alpejskim.

Przypisy

  1. ↑ Gerd Michalek: Vor 75 Jahren: Winterspiele unterm Hakenkreuz. deutschlandfunk.de, 6 lutego 2011. [dostęp 2016-12-31]. (niem.).
  2. ↑ ZIO 2010: superkombinacja zastąpi kombinację alpejską. sport.wp.pl, 2 lutego 2007. [dostęp 2016-12-31].
  3. ↑ Alpine Skiing Men’s Combined Medalists. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-29)]. (ang.).
  4. ↑ Alpine Skiing Olympic Games 1936 at Garmisch-Partenkirchen (ger) Men: Combined. sports123.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  5. ↑ Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Combined. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-10)]. (ang.).
  6. ↑ XV Olympic Winter Games: Official Report. Combined Competition Men. Calgary: 1988, s. 547. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  7. ↑ Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men’s Combined. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]. (ang.).
  8. ↑ Alpine Skiing at the 1994 Lillehammer Winter Games: Men’s Combined. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. (ang.).
  9. ↑ Alpine Skiing at the 1998 Nagano Winter Games: Men’s Combined. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-01)]. (ang.).
  10. ↑ Salt Lake City 2002 Alpine Combined Men. olympic.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  11. ↑ Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games: Men’s Combined. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-28)]. (ang.).
  12. ↑ Schedule and Results: Vancouver 2010 Winter Olympics. Alpine skiing. Men’s Super Combined. vancouver2010.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  13. ↑ Men’s Super Combined Slalom – Alpine Skiing – Sochi 2014 Olympics. sochi2014.com. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  14. ↑ Jeongseon Alpine Centre – Alpine Skiing – Men’s Alpine Combined – Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-13]. (ang.).
  15. ↑ Yanqing National Alpine Skiing Centre – Alpine Skiing – Men’s Alpine Combined – Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 10 lutego 2022. [dostęp 2022-02-10]. (ang.).
  16. 1 2 Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-01)]. (ang.).
  17. 1 2 Alpine Skiing Men’s Downhill Medalists. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)]. (ang.).
  18. ↑ Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-10)]. (ang.).
  19. ↑ Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
  20. ↑ Alpine Skiing – 1956 Olympic Games – Results Men: Men’s Downhill – 30th January. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  21. ↑ Squaw Valley, CA (USA) – Olympic Winter Games – Men’s Downhill. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  22. ↑ Alpine Skiing – 1964 Olympic Games – Results Men: Men’s Downhill – 3rd February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  23. ↑ Alpine Skiing – 1968 Olympic Games – Results Men: Men’s Downhill – 10th February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  24. ↑ Alpine Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)]. (ang.).
  25. ↑ Bertl Neumann: Endbericht herausgegeben vom Organisationskomitee der XII. Olympischen Winterspiele Innsbruck 1976. Alpine Bewerbe. Abfahrtslauf Herren. Innsbruck: 1976, s. 35. [dostęp 2016-12-29]. (niem. • ang. • fr.).
  26. ↑ XIII Olympic Winter Games Lake Placid 1980. Final Report. Official Results: Downhill Mens. Lake Placid: 1980, s. 5. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • niem.).
  27. ↑ Final Report published by Organising Committee of the XIVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. Downhill Men Official Results. Sarajewo: 1984, s. 18. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • bośn.).
  28. ↑ XV Olympic Winter Games: Official Report. Downhill Men. Calgary: 1988, s. 542. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  29. ↑ Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).
  30. ↑ Alpine Skiing at the 1994 Lillehammer Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)]. (ang.).
  31. ↑ Alpine Skiing at the 1998 Nagano Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-30)]. (ang.).
  32. ↑ Official Report of the XIX Olympic Winter Games Salt Lake City 2002. Men’s Downhill Official Results. Salt Lake City: 2002, s. 99. ISBN 0-9717961-0-6. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  33. ↑ Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games: Men’s Downhill. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-28)]. (ang.).
  34. ↑ Schedule and Results: Vancouver 2010 Winter Olympics. Alpine skiing. Men’s Downhill. vancouver2010.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  35. ↑ Men’s Downhill – Alpine Skiing – Sochi 2014 Olympics. sochi2014.com. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  36. ↑ Jeongseon Alpine Centre – Alpine Skiing – Men’s Downhill – Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-15]. (ang.).
  37. ↑ Simon Evans: Alpine skiing-Swiss Feuz wins downhill gold ahead of Frenchman Clarey. Reuters, 7 lutego 2022. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  38. 1 2 Alpine Skiing Men’s Slalom Medalists. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  39. ↑ Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-10)]. (ang.).
  40. ↑ Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-15)]. (ang.).
  41. ↑ Alpine Skiing – 1956 Olympic Games – Results Men: Men’s Slalom – 27th January. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  42. ↑ Squaw Valley, CA (USA) – Olympic Winter Games – Men’s Slalom. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  43. ↑ Alpine Skiing – 1964 Olympic Games – Results Men: Men’s Slalom – 30th January. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  44. ↑ Alpine Skiing – 1968 Olympic Games – Results Men: Men’s Slalom – 17th February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  45. ↑ Alpine Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-24)]. (ang.).
  46. ↑ Bertl Neumann: Endbericht herausgegeben vom Organisationskomitee der XII. Olympischen Winterspiele Innsbruck 1976. Alpine Bewerbe. Slalom Herren. Innsbruck: 1976, s. 40. [dostęp 2016-12-29]. (niem. • ang. • fr.).
  47. ↑ XIII Olympic Winter Games Lake Placid 1980. Final Report. Official Results: Slalom Mens. Lake Placid: 1980, s. 17. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • niem.).
  48. ↑ Final Report published by Organising Committee of the XIVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. Slalom Men Official Results. Sarajewo: 1984, s. 22. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • bośn.).
  49. ↑ XV Olympic Winter Games: Official Report. Slalom Men. Calgary: 1988, s. 547. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  50. ↑ Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]. (ang.).
  51. ↑ Alpine Skiing at the 1994 Lillehammer Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-22)]. (ang.).
  52. ↑ Alpine Skiing at the 1998 Nagano Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  53. ↑ Salt Lake City 2002 Alpine Slalom Men. olympic.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  54. ↑ Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games: Men’s Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-29)]. (ang.).
  55. ↑ Schedule and Results: Vancouver 2010 Winter Olympics. Alpine skiing. Men’s Slalom. vancouver2010.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  56. ↑ Men’s Slalom Run 2 – Alpine Skiing – Sochi 2014 Olympics. sochi2014.com. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  57. ↑ Yongpyong Alpine Centre – Alpine Skiing – Men’s Slalom – Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-22]. (ang.).
  58. ↑ Yanqing National Alpine Skiing Centre – Alpine Skiing – Men’s Slalom – Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 16 lutego 2022. [dostęp 2022-02-16]. (ang.).
  59. ↑ Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ang.).
  60. 1 2 Alpine Skiing Men’s Giant Slalom Medalists. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)]. (ang.).
  61. ↑ Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-15)]. (ang.).
  62. ↑ Alpine Skiing – 1956 Olympic Games – Results Men: Men’s Giant slalom – 3rd February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  63. ↑ Squaw Valley, CA (USA) – Olympic Winter Games – Men’s Giant Slalom. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  64. ↑ Alpine Skiing – 1964 Olympic Games – Results Men: Men’s Giant slalom – 7th February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  65. ↑ Alpine Skiing – 1968 Olympic Games – Results Men: Men’s Giant slalom – 11th February. the-sports.org. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  66. ↑ Alpine Skiing at the 1972 Sapporo Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-21)]. (ang.).
  67. ↑ Bertl Neumann: Endbericht herausgegeben vom Organisationskomitee der XII. Olympischen Winterspiele Innsbruck 1976. Alpine Bewerbe. Riesenslalom Herren. Innsbruck: 1976, s. 38. [dostęp 2016-12-29]. (niem. • ang. • fr.).
  68. ↑ XIII Olympic Winter Games Lake Placid 1980. Final Report. Official Results: Giant Slalom Mens. Lake Placid: 1980, s. 10. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • niem.).
  69. ↑ Final Report published by Organising Committee of the XIVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. Giant Slalom Men Official Results. Sarajewo: 1984, s. 19. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr. • bośn.).
  70. ↑ XV Olympic Winter Games: Official Report. Giant Slalom Men. Calgary: 1988, s. 550. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  71. ↑ Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]. (ang.).
  72. ↑ Alpine Skiing at the 1994 Lillehammer Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (ang.).
  73. ↑ Alpine Skiing at the 1998 Nagano Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (ang.).
  74. ↑ Official Report of the XIX Olympic Winter Games Salt Lake City 2002. Men’s Giant Slalom Official Results. Salt Lake City: 2002, s. 119. ISBN 0-9717961-0-6. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  75. ↑ Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games: Men’s Giant Slalom. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-29)]. (ang.).
  76. ↑ Schedule and Results: Vancouver 2010 Winter Olympics. Alpine skiing. Men’s Giant Slalom. vancouver2010.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  77. ↑ Men’s Giant Slalom Run 2 – Alpine Skiing – Sochi 2014 Olympics. sochi2014.com. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  78. ↑ Alpine Skiing – Results – Men’s Giant Slalom Run 2 – Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. pyeongchang2018.com. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  79. ↑ Marek Cielec: Złoto za slalom gigant dla Marco Odermatta. Sportsinwinter.pl, 13 lutego 2022. [dostęp 2022-02-13].
  80. ↑ Calgary 1988 Winter Olympics – results & video highlights. olympic.org. [dostęp 2017-01-01]. (ang.).
  81. 1 2 Alpine Skiing Men’s Super G Medalists. sports-reference.com. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-08)]. (ang.).
  82. ↑ XV Olympic Winter Games: Official Report. Super G Men. Calgary: 1988, s. 553. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  83. ↑ Alpine Skiing at the 1992 Albertville Winter Games: Men’s Super G. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-27)]. (ang.).
  84. ↑ Alpine Skiing at the 1994 Lillehammer Winter Games: Men’s Super G. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)]. (ang.).
  85. ↑ Alpine Skiing at the 1998 Nagano Winter Games: Men’s Super G. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)]. (ang.).
  86. ↑ Official Report of the XIX Olympic Winter Games Salt Lake City 2002. Men’s Super-G Official Results. Salt Lake City: 2002, s. 131. ISBN 0-9717961-0-6. [dostęp 2016-12-29]. (ang. • fr.).
  87. ↑ Alpine Skiing at the 2006 Torino Winter Games: Men’s Super G. sports-reference.com. [dostęp 2016-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-29)]. (ang.).
  88. ↑ Schedule and Results: Vancouver 2010 Winter Olympics. Alpine skiing. Men’s Super-G. vancouver2010.com. [dostęp 2016-12-29]. (ang.).
  89. ↑ Men’s Super-G – Alpine Skiing – Sochi 2014 Olympics. sochi2014.com. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).
  90. ↑ Jeongseon Alpine Centre – Alpine Skiing – Men’s Super-G – Official Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 16 lutego 2018. [dostęp 2018-02-16]. (ang.).
  91. ↑ MAYER Matthias claimed gold medal in Alpine Skiing Men’s Super-G at Beijing 2022. Official Website of Beijing 2022, 8 lutego 2022. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  92. ↑ Yongpyong Alpine Centre – Alpine Skiing – Alpine Team Event – Finals – Results. pyeongchang2018.com, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  93. ↑ Results – Olympic Winter Games. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2017-08-17]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.