Sherwood Stewart

Sherwood Stewart
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1946
Baytown

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

60 (31 grudnia 1978)

Australian Open

2R (1977, 1978)

Roland Garros

3R (1976)

Wimbledon

3R (1975, 1978)

US Open

3R (1977)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

52

Najwyżej w rankingu

4 (3 marca 1980)

Australian Open

W (1984)

Roland Garros

W (1976, 1982)

Wimbledon

SF (1982)

US Open

F (1978)

Sherwood Stewart (ur. 6 czerwca 1946 w Baytown) – amerykański tenisista i trener tenisa, zwycięzca trzech turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i dwóch w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa 1978 i 1981.

Kariera tenisowa

Kariera Stewarta przypadła na lata 70. i 80. XX w. W grze pojedynczej wygrał jeden turniej ATP World Tour i osiągnął jeden finał. W grze podwójnej zwyciężył w pięćdziesięciu dwóch turniejach, w tym Australian Open 1984, French Open 1976 i French Open 1982. Dodatkowo przegrał czterdzieści dwa finały, w tym trzy zaliczane do Wielkiego Szlema. Za dokonania w sezonie 1982 otrzymał wspólnie z Ferdim Tayganem nagrodę ATP deblowej pary roku (ATP Doubles Team of the Year)[1]. Stewart z powodzeniem startował w zawodach par mieszanych, zwyciężając w Australian Open 1987 i Wimbledonie 1988. Tytuły te zdobył wspólnie z Ziną Garrison. Uczestniczył również w dwóch przegranych finałach miksta.

W latach 1977–1978 i 1981 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w czterech meczach gry podwójnej, z których połowę wygrał. W 1978 i 1981 zdobył z reprezentacją trofeum, chociaż w finale edycji 1981 nie rywalizował.

W rankingu gry pojedynczej Stewart najwyżej był na 60. miejscu (31 grudnia 1978), a w klasyfikacji gry podwójnej na 4. pozycji (3 marca 1980).

Po zakończeniu kariery został trenerem Ziny Garrison[2].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra podwójna (3–3)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca 1. 14 czerwca 1976 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Fred McNair Stany Zjednoczone Brian Gottfried
Meksyk Raúl Ramírez
7:6, 6:3, 6:1
Finalista 1. 10 września 1978 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Marty Riessen Stany Zjednoczone Bob Lutz
Stany Zjednoczone Stan Smith
6:1, 5:7, 3:6
Zwycięzca 2. 6 czerwca 1982 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Ferdi Taygan Chile Hans Gildemeister
Chile Belus Prajoux
7:5, 6:1, 1:1 krecz
Finalista 2. 5 czerwca 1983 French Open, Paryż Ceglana Australia Mark Edmondson Szwecja Anders Järryd
Szwecja Hans Simonsson
6:7, 4:6, 2:6
Finalista 3. 12 grudnia 1983 Australian Open, Melbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Steve Denton Australia Mark Edmondson
Australia Paul McNamee
3:6, 6:7
Zwycięzca 3. 9 grudnia 1984 Australian Open, Melbourne Trawiasta Australia Mark Edmondson Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
6:2, 6:2, 7:5

Gra mieszana (2–2)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca 1. 25 stycznia 1987 Australian Open, Melbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Zina Garrison Wielka Brytania Anne Hobbs
Wielka Brytania Andrew Castle
3:6, 7:6(5), 6:3
Finalista 1. 7 czerwca 1987 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Lori McNeil Stany Zjednoczone Pam Shriver
Hiszpania Emilio Sánchez
3:6, 6:7
Zwycięzca 2. 4 lipca 1988 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Zina Garrison Stany Zjednoczone Gretchen Magers
Stany Zjednoczone Kelly Jones
6:1, 7:6
Finalista 2. 28 stycznia 1989 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Zina Garrison Czechosłowacja Jana Novotná
Stany Zjednoczone Jim Pugh
3:6, 4:6

Przypisy

  1. Sherwood Stewart | Bio | ATP Tour | Tennis, „ATP Tour” [dostęp 2021-02-07] (ang.).
  2. Robin Finn, Special to The New York Times, Upset Victory Is the Product of Hard-Won Confidence, „The New York Times”, 6 lipca 1990, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-01] (ang.).

Bibliografia