Stan Smith

Stan Smith

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1946 Pasadena
Wzrost	193 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1968
Zakończenie kariery	1985
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	27
Najwyżej w rankingu	3 (23 sierpnia 1973)
Australian Open	3R (1970, 1976, 1977XII)
Roland Garros	QF (1971, 1972)
Wimbledon	W (1972)
US Open	W (1971)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	54
Najwyżej w rankingu	1 (2 marca 1981)
Australian Open	W (1970)
Roland Garros	F (1971, 1974)
Wimbledon	F (1972, 1974, 1980, 1981)
US Open	W (1968, 1974, 1978, 1980)

Stan Smith, właśc. Stanley Roger Smith (ur. 14 grudnia 1946 w Pasadenie) – amerykański tenisista, zwycięzca 7 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa, lider rankingu ATP deblistów.

Studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii i reprezentował tę uczelnię w rozgrywkach tenisowych, sięgając po tytuł mistrza akademickiego USA w grze pojedynczej (1968) oraz dwukrotnie w grze podwójnej (w parze z Bobem Lutzem, 1967 i 1968).

W grze pojedynczej wygrywał Wimbledon w 1972 (po finałowym sukcesie nad Ilie Năstase), rok wcześniej doznał porażki w meczu finałowym na tym turnieju; zdobył także singlowy tytuł na US Open w 1969 i 1971. Wyniki te ugruntowały jego pozycję w ścisłej czołówce światowej – w latach 1970–1976 klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie, w tym jako nr 1. w 1972 (po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej był jako nr 3. w 1973); 1967–1980 figurował w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich (nr 1. w 1969 i 1971–1973)^[1]. W roku 1970 został mistrzem pierwszej edycji ATP Finals^[2].

Jako deblista wygrywał US Open w 1968 (zarówno w kategorii "open", jak i wśród amatorów), 1974, 1978 i 1980; 1971 i 1979 przegrywał mecze finałowe. Ponadto ma na koncie wygraną deblową na Australian Open w 1970. Na Wimbledonie czterokrotnie przegrywał w finałach konkurencji debla (1972, 1974, 1980, 1981), na French Open dwukrotnie (1971, 1974). Jego najczęstszym partnerem deblowym był Bob Lutz, dobre wyniki osiągał również z Erikiem van Dillenem. Dnia 2 marca 1981 został liderem rankingu ATP deblistów i utrzymywał tę pozycję przez osiem tygodni.

W latach 1968–1979 i ponownie w 1981 reprezentował USA w Pucharze Davisa, przyczyniając się do 8 sukcesów Amerykanów.

W 1987 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a we wrześniu 2011 został prezydentem tej instytucji^[1][3].

W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Stan Smith został umieszczony na 35. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek^[4].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1971	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Newcombe	3:6, 7:5, 6:2, 4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	1971	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Jan Kodeš	3:6, 6:3, 6:2, 7:6
Zwycięzca	2.	1972	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ilie Năstase	4:6, 6:3, 6:3, 4:6, 7:5

Gra podwójna (5–8)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1968	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Bob Lutz	Arthur Ashe Andrés Gimeno	11:9, 6:1, 7:5
Zwycięzca	2.	1970	Australian Open, Melbourne	Trawiasta	Bob Lutz	John Alexander Phil Dent	6:3, 8:6, 6:3
Finalista	1.	1971	French Open, Paryż	Ceglana	Tom Gorman	Arthur Ashe Marty Riessen	8:6, 6:4, 3:6, 4:6, 9:11
Finalista	2.	1971	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Erik Van Dillen	John Newcombe Roger Taylor	7:6, 3:6, 6:7, 6:4, 6:7
Finalista	3.	1972	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Erik Van Dillen	Bob Hewitt Frew McMillan	2:6, 2:6, 7:9
Finalista	4.	1974	French Open, Paryż	Ceglana	Bob Lutz	Dick Crealy Onny Parun	3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6
Finalista	5.	1974	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Lutz	John Newcombe Tony Roche	6:8, 4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	1974	US Open, Forest Hills	Trawiasta	Bob Lutz	Patricio Cornejo Jaime Fillol	6:3, 6:3
Zwycięzca	4.	1978	US Open, Nowy Jork	Twarda	Bob Lutz	Marty Riessen Sherwood Stewart	1:6, 7:5, 6:3
Finalista	6.	1979	US Open, Nowy Jork	Twarda	Bob Lutz	Peter Fleming John McEnroe	2:6, 4:6
Finalista	7.	1980	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Lutz	Peter McNamara Paul McNamee	6:7, 3:6, 7:6, 4:6
Zwycięzca	5.	1980	US Open, Nowy Jork	Twarda	Bob Lutz	Peter Fleming John McEnroe	7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3
Finalista	8.	1981	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Bob Lutz	Peter Fleming John McEnroe	4:6, 4:6, 4:6

Gra mieszana (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1967	U.S. National Championships, Forest Hills	Trawiasta	Rosie Casals	Billie Jean King Owen Davidson	3:6, 2:6

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).