Trawnewe (obwód tarnopolski)

Trawnewe
Травневе
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

tarnopolski

Populacja (2001)
 liczba ludności


483

Kod pocztowy

47371

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Trawnewe”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Trawnewe”
Ziemia49°35′44″N 25°47′08″E/49,595556 25,785556

Trawnewe (ukr. Травневе; do 1964 roku Zarudzie, ukr. Заруддя, Zaruddia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim[1]. W 2001 roku liczyła 483 mieszkańców.

W II Rzeczypospolitej do 1934 roku miasteczko stanowiło samodzielną gminę jednostkową w powiecie zbaraskim, w województwie tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową zostało 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Czernichowce w tymże powiecie i województwie[2]. W miejscowości mieszkali prawie sami Polacy. Po wojnie weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

We wsi znajduje się zbudowany w 1906 roku, neoromański kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego, obecnie służący wiernym obrządku prawosławnego.

Nie mylić z pobliską wsią (obecnie również w rejonie zbaraskim) Zarudzie (za II RP od 1934 w gminie Zarudzie/Kołodno w powiecie krzemienieckim województwa wołyńskiego).

Do 2020 w rejonie zbaraskim[3].

Przypisy

  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-16] (ukr.).
  2. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 571
  3. Розпорядження Кабінету Міністрів України від 12 червня 2020 року № 724-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Тернопільської області»

Bibliografia

  • Grzegorz Rąkowski: Podole Przewodnik krajoznaczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza ,,Rewasz", 2005, s. 90. ISBN 83-89188-46-5.
  • Zarudzie (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 427.