Twierdzenie Stolza
Twierdzenie Stolza, twierdzenie Stolza-Cesàro – twierdzenie analizy matematycznej o zbieżności pewnych ciągów liczb rzeczywistych. Nazwa pochodzi od nazwisk matematyków Ottona Stolza i Ernesta Cesàro, choć szczególny przypadek udowodnił wcześniej Augustin Louis Cauchy[1].
Twierdzenie to jest odpowiednikiem reguły de l’Hospitala, która opisuje podobne symbole nieoznaczone dla granic funkcji[2].
Twierdzenie
Niech będą ciągami liczb rzeczywistych, przy czym:
- ciąg jest rosnący i rozbieżny do nieskończoności
- istnieje granica – skończona lub nie – ciągu
Równość zachodzi także, gdy zbiegają do zera, a jest ściśle monotoniczny[2].
Dowód
Lemat
Jeżeli to jest kombinacją wypukłą liczb
Dowód
Teza Lematu wynika z tego, że oraz
Przypadek zbieżności
Załóżmy, że ciąg jest zbieżny do pewnej liczby Niech Wówczas istnieje liczba taka, że
dla Ustalmy Na podstawie lematu dla i otrzymujemy, że
jest kombinacją wypukłą liczb dla Zatem
Stąd, oczywiście, otrzymujemy
dla Dalej mamy
Zatem z faktu, że otrzymujemy
Z uwagi na to, że znajdziemy liczbę taką, że dla Czyli
dla każdego co daje tezę.
Przypadek granicy niewłaściwej
Załóżmy teraz, że ciąg ma granicę niewłaściwą. Wystarczy rozważyć przypadek, gdy Jeśli granica jest równa dowód przebiega analogicznie.
Zauważmy, że implikuje Pokażemy, że oraz jest rosnący. Wówczas na mocy udowodnionego Przypadku I otrzymamy, że To wobec założenia oznaczać będzie, że dla dostatecznie dużych a w konsekwencji
Z faktu wynika istnienie liczby takiej, że
dla każdego Wówczas
- dla
Gdzie ostatnia nierówność wynika z założenia o monotoniczności . Mamy , czyli jest rosnący.
Dodając powyższe nierówności dla otrzymujemy
Po uproszczeniu obu stron uzyskujemy
Stąd dla dowolnego prawdziwa jest nierówność:
Ponieważ to co kończy dowód.
Przykłady
Twierdzenie Cauchy’ego o zbieżności ciągu średnich arytmetycznych
Jeśli ciąg jest zbieżny (do granicy skończonej lub nieskończonej), to ciąg średnich arytmetycznych pierwszych wyrazów jest zbieżny do tej samej granicy, symbolicznie[4]:
Powyższa równość granic ma związek z sumowalnością metodą Cesàro; dokładniej jeśli szereg jest zbieżny, to jest także sumowalny metodą Cesàro i obie te wartości są równe. Pokazuje to, że sumowalność metodą Cesàro jest uogólnieniem sumowalności metodą klasyczną.
Dowód: zdefiniujmy i Zauważmy, że oraz Zatem więc na mocy twierdzenia Stolza otrzymujemy, że
Sumy potęg kolejnych liczb naturalnych
Ustalmy Niech Rozważmy ciąg:
Zauważmy, że oraz
Aby obliczyć granicę ciągu skorzystamy z twierdzenia Stolza. Obliczamy:
Twierdzenie Stolza nie daje się odwrócić, tzn. ze zbieżności ciągu nie wynika zbieżność ciągu [6]. Pokazuje to przykład:
- Niech i dla Wówczas oraz Zatem Z drugiej strony
- i
- To pokazuje, że ciąg nie jest zbieżny.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Fichtenholz 2002 ↓, s. 55.
- 1 2 Krych 2010 ↓, s. 23.
- 1 2 Rudnicki 2006 ↓, s. 63.
- ↑ Fichtenholz 2002 ↓, s. 56.
- ↑ Fichtenholz 2002 ↓, s. 57.
- ↑ Strzelecki 2018 ↓, s. 36.
Bibliografia
- Grigorij M. Fichtenholz: Rachunek różniczkowy i całkowy. Wyd. dwunaste. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-02175-6.
- Michał Krych: Analiza matematyczna dla ekonomistów. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010. ISBN 978-83-235-0776-5.
- Ryszard Rudnicki: Wykłady z analizy matematycznej. Warszawa: WN PWN, 2006. ISBN 978-83-01-14946-8.
- Paweł Strzelecki, Analiza matematyczna I (skrypt wykładu) [online], mimuw.edu.pl, 14 grudnia 2018 [dostęp 2024-07-08].
Linki zewnętrzne
Jacek Dymel, Obliczanie granic ciągów będących wynikiem działań na ciągach rozbieżnych, Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl [dostęp 2024-07-08].
Pi Han Goh, Stolz–Cesàro theorem (ang.), brilliant.org [dostęp 2024-07-08].