Ꟁ
 | |
| Informacje podstawowe | |
| Minuskuła |
ꟁ |
|---|---|
| Podstawowe pismo | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |
Ꟁꟁ – inaczej „o rogate” lub „o wąsate” – litera alfabetu łacińskiego używana w pisowni języka staropolskiego.
Historia
Litera „ꟁ”, oznaczająca samogłoskę nosową, występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, np. prawdꟁ ‘prawdę’, nademnꟁ ‘nade mną’[1]. Graficznie przybierała różną postać, najczęściej pomiędzy znakiem ϕ a ѻ[2]. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.
Dwa wystąpienia litery ꟁ w traktacie Parkosza: przedostatnia w pierwszym słowie i druga w drugim[3].
Dwa wystąpienia litery ꟁ w transkrypcji Kucały traktatu Parkosza[4].
Kodowanie
| Znak | Ꟁ | ꟁ | ||
|---|---|---|---|---|
| Nazwa w Unikodzie | LATIN CAPITAL LETTER OLD POLISH O | LATIN SMALL LETTER OLD POLISH O | ||
| Kodowanie | dziesiątkowo | szesnastkowo | dziesiątkowo | szesnastkowo |
| Unicode | 42944 | U+A7C0 | 42945 | U+A7C1 |
| UTF-8 | 234 159 128 | ea 9f 80 | 234 159 129 | ea 9f 81 |
| Odwołania znakowe SGML | Ꟁ | Ꟁ | ꟁ | ꟁ |
Przed wprowadzeniem do unikodu w wersji 14.0[5] znak ten był często zastępowany literami Ø i φ.
Zobacz też
- Podobne znaki: Øø, Φφ (phi), ∅ (zbiór pusty, morfem zerowy), ⌀ (symbol średnicy)
- historia ortografii polskiej
Przypisy
- ↑ Lisowski 2010 ↓, s. 121.
- ↑ Antoni Małecki, Biblia królowéj Zofii, żony Jagiełły z Kodexu Szaroszpatackiego, Lwów 1871, s. XL i następne
- ↑ Kucała 1985 ↓, s. 56.
- ↑ Kucała 1985 ↓, s. 81.
- ↑ The Unicode Standard, Version 14.0 - A720-A7FF
Bibliografia
- Marian Kucała: Jakuba Parkosza Traktat o ortografii polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-02967-6. [dostęp 2016-12-11].
- Tomasz Lisowski. Pisownia polska. Główne fazy rozwoju. „Kwartalnik Językoznawczy”. 3-4, s. 117-130, 2010. [dostęp 2016-11-26].