Boeing XB-38 Flying Fortress

Boeing XB-38 Flying Fortress

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing Airplane Company
Typ	samolot bombowy dalekiego zasięgu
Konstrukcja	metalowa
Historia
Data oblotu	19 maja 1943
Dane techniczne
Napęd	4 × Silnik rzędowy 12-cylindrowe Allison V-1710-97
Moc	1425 KM (1062,6 kW) każdy
Wymiary
Rozpiętość	31,62 m
Długość	22,56 m
Wysokość	5,84 m
Powierzchnia nośna	131,92 m²
Masa
Własna	15 761 kg
Startowa	25 401 kg 29 130 kg (maks.)
Zapas paliwa	6435 l 9539 l (z dodatkowymi zbiornikami)
Osiągi
Prędkość maks.	526 km/h
Prędkość przelotowa	364 km/h
Pułap praktyczny	9050 m
Zasięg	3860 km (z ładunkiem 1361 kg bomb) 5790 km (maksymalny)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
8 karabinów maszynowych M-2 Browning kal. 12,7 mm
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Boeing XB-38 Flying Fortress – amerykański, prototypowy bombowiec dalekiego zasięgu będący zmodyfikowaną wersją samolotu Boeing B-17 Flying Fortress. Celem modyfikacji było sprawdzenie czy zamontowanie rzędowych, dwunastocylindrowych silników Allison V-1710-97 znacząco poprawi osiągi bombowca. Wybudowano jeden egzemplarz XB-38, który uległ rozbiciu podczas prób w locie.

W marcu 1942 roku rozpoczęły się rozmowy pomiędzy United States Army Air Forces a wytwórnią Boeing Airplane Company na temat zwiększenia możliwości operacyjnych bombowca B-17 poprzez zamontowanie w nich silników Allison V-1710-97 zamiast dotychczasowych silników gwiazdowych Wright R-1820-97. Kontrakt AC-28120 na budowę takiej maszyny podpisano 10 lipca 1942 roku z zakładami Vega Aircraft Corporation wchodzącymi w skład Boeinga. Do modernizacji wybrano dziewiąty egzemplarz produkcyjny B-17E o numerze seryjnym 41-2401. Nowy samolot otrzymał fabryczne oznaczenie Vega Model V-134-1 a z uwagi na zakres wprowadzonych modyfikacji zmieniono również oznaczenie wojskowe na XB-38. Po niecałym roku od podpisania kontraktu nowy samolot gotowy był do swojego pierwszego lotu. Nastąpił on 19 maja 1943 roku. Po dwunastu godzinach prób w locie, 16 czerwca 1943 roku podczas testów prowadzonych na dużej wysokości zapalił się jeden z silników bombowca. Załoga nie mogąc ugasić pożaru bezpiecznie wyskoczyła na spadochronach a sam samolot uległ rozbiciu. Zamontowanie nowej, silniejszej od dotychczas stosowanej jednostki napędowej w radykalny sposób nie poprawiło osiągów B-17 a jako że silniki V-1710 miały być zarezerwowane dla samolotów Lockheed P-38 Lightning i Curtiss P-40 Warhawk, cały program XB-38 anulowano 12 sierpnia 1943 roku.

Samolot był całkowicie metalowym dolnopłatem, którego konstrukcja była w zasadzie identyczna jak B-17E. Jednak z powodu zainstalowania nowych, dwunastocylindrowych, rzędowych silników chłodzonych cieczą zmodyfikowano zawieszenie silników. Zamontowano nowe, czterołopatowe, przestawialne śmigła. Pomiędzy silnikami, na skrzydłach zainstalowano chłodnice glikolu z wlotami powietrza umieszczonymi na krawędzi płata. Chłodnice oleju umieszczono za silnikami.

• Wawrzyniec Markowski: Boeing B-17 Flying Fortress cz. 1. Gdańsk: AJ-PRESS, 2004, s. 46-47. ISBN 83-7237-143-1.