Bell XP-52

Bell XP-52
Ilustracja
Model samolotu Bell XP-59 zbliżony wyglądem do XP-52
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Bell Aircraft

Typ

myśliwiec

Konstrukcja

dwubelkowy z silnikiem pchającym

Załoga

1

Dane techniczne
Napęd

silnik rzędowy Continental XIV-1430

Moc

1250 KM

Wymiary
Rozpiętość

10,67 m

Długość

10,36 – 10,59 m

Powierzchnia nośna

21,65 m²

Masa
Własna

2939 kg[a]

Startowa

3714 – 3969 kg

Osiągi
Prędkość maks.

648 km/h na wysokości 5944 metrów

Prędkość wznoszenia

6 min 18 sek na wysokość 6096 m

Pułap praktyczny

12 192 m

Zasięg

1545 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka 20 mm, 6 km 12,7 mm

Bell XP-52 (Bell Model 16) – projekt amerykańskiego samolotu myśliwskiego opracowanego przez firmę Bell Aircraft.

Historia

Geneza

Samolot powstał na rozpisany w 1939 przez USAAC konkurs Request for Data R-40C na nowoczesny samolot myśliwski o wymaganej prędkość maksymalnej przynajmniej 683 km/h, a pożądanej przynajmniej 845 km/h. W odpowiedzi na RfD powstały takie samoloty jak Bell XP-52, Vultee XP-54 Swoose Goose, Curtiss-Wright XP-55 Ascender i Northrop XP-56 Black Bullet.

Projekt

Jednym z projektów powstałych na RfD był zaprojektowany już wcześniej w zakładach Bella Model 16[1].

Pod koniec 1940 zamówiono prototyp Modelu 16, który otrzymał oznaczenie XP-52, ale 25 listopada 1941 zamówienie zostało anulowane na rzecz bardziej obiecującego Bell XP-59[1] oraz z powodu nie rozpoczęcia produkcji planowanego dla tego samolotu silnika[2].

Opis konstrukcji

Bell Model 16 był jednosilnikowym samolotem myśliwskim z kadłubem dwubelkowym[1][2]. Kabina pilota i silnik w układzie pchającym znajdowały się w centralnej gondoli, która znajdowała się pomiędzy podwójną belką ogonową. Silnik napędzał dwa trzypłatowe śmigła przeciwbieżne[1][2]. Jednostką napędową samolotu miał być silnik Continental XIV-1430. W samolocie po raz pierwszy zastosowano rozwiązanie, które przyjęło się dopiero później w samolotach odrzutowych – wlot powietrza do chłodzenia silnika umieszczono w nosie samolotu[1]. Uzbrojenie miało się składać z dwóch działek 20 mm w nosie oraz z sześciu karabinów maszynowych 12,7 milimetrów (po trzy przy nasadach skrzydeł)[1].

Uwagi

  1. ↑ Dane i osiągi są szacowane.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 E. Angellucci: American Fighter. s. 47.
  2. 1 2 3 A. Pelletier: Bell Aircraft. s. 202.

Bibliografia

  • Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
  • Walter J. Boyne: Air Warfare: An International Encyclopedia. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2002. ISBN 1-57607-345-9.
  • Alain J. Pelletier: Bell Aircraft Since 1935. Annapolis: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-056-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.