PZL.5
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot sportowy |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1930 |
| Lata produkcji |
1930–1932 |
| Wycofanie ze służby |
1939 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy de Havilland Gipsy I |
| Moc |
100 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,40 m |
| Długość |
6,70 m |
| Wysokość |
2,53 m |
| Powierzchnia nośna |
21,80 m² |
| Masa | |
| Własna |
431 kg |
| Startowa |
676 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
164 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3,4 m/s |
| Pułap |
3 715 m |
| Zasięg |
530 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
.svg.png){kind=small}
PZL.5 (PZL-5) – polski samolot sportowy projektu Władysława Kozłowskiego i inż. Stefana Malinowskiego opracowany i oblatany w 1930 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
Historia
Pod koniec lat dwudziestych XX wieku gwałtowny rozwój lotnictwa w Polsce zaowocował powstaniem wielu aeroklubów. Pojawiło się zatem zapotrzebowanie na samolot szkolno-sportowy rodzimej produkcji. W tym czasie jedyną polską konstrukcją tego typu, był opracowany i wyprodukowany przez studentów Politechniki Warszawskiej, w niewielkiej liczbie kilku sztuk, samolot JD-2. Na zamówienie Ministerstwa Komunikacji zakłady PZL opracowały dwupłatowy samolot sportowy PZL.5. Samolot ten wyprodukowany w liczbie 11 egzemplarzy seryjnych trafił do polskich aeroklubów, oraz brał udział w licznych zawodach i rajdach. O wstrzymaniu dalszej produkcji zadecydowało pojawienie się lepszej konstrukcji RWD-5. Podobny los spotkał szkolną wersję PZL.5 bis, który rywalizację w konkursie na samolot szkolny, przegrał z RWD-8. Ogółem powstało tylko 15 egzemplarzy PZL.5 w różnych wersjach. Cena wynosiła 9600 zł za płatowiec i 14.000 zł za silnik Gipsy I[1].
Służba w lotnictwie
Samolot ten był wykorzystywany w lotnictwie szkolnym i sportowym, biorąc udział w licznych rajdach i zawodach. W roku 1930 PZL.5 wziął udział w międzynarodowych zawodach samolotów sportowych Challenge 1930. Rok później na tym samolocie wykonano pierwszy kobiecy rajd lotniczy dookoła Polski. W polskich aeroklubach był używany do wybuchu II wojny światowej.
Samoloty te posiadali także właściciele prywatni, jak inż. Stanisław Prauss (następnie Zenon Dregier) i Jan Rudowski (następnie L. Świężkowski)[2].
- SP-AEE - Silnik Cirrus Mark III, Aeroklub Wileński, 15. miejsce w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym w 1933 r.
- SP-AFD - Silnik Gipsy I, Aeroklub Śląski
- SP-AFF - Silnik Gipsy II, Aeroklub Krakowski, 12. miejsce w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym w 1933 r.
- SP-AFG - Silnik Cirrus Mark III, Aeroklub Warszawski, 6. miejsce w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym w 1933 r.
- SP-AFJ - Silnik Gipsy II, Aeroklub Krakowski
- SP-AFM - Silnik Gipsy I, Aeroklub Śląski, 18. miejsce w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym w 1933 r.
- SP-AFP - Silnik Gipsy I, Aeroklub Śląski, 17. miejsce w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym w 1933 r.
Opis techniczny
Drewniany, kryty płótnem samolot dwupłatowy ze stałym podwoziem. Samolot dwumiejscowy wyposażony w silnik rzędowy de Havilland "Gipsy I" o mocy 100 KM.
Wersje
- PZL.5 - samolot sportowy, prototyp.
- PZL.5a - samolot sportowy, wersja seryjna.
- PZL.5bis - samolot sportowy, prototyp wersji szkolnej.
Przypisy
- ↑ Jerzy B Cynk, Polish Aircraft 1893-1939, London: Putnam, 1971, s. 143-144, ISBN 0-370-00085-4, OCLC 241671.
- ↑ Kronika ogólna. „Skrzydlata Polska”. 6-7/1938. IX (164-165), s. 208, czerwiec – lipiec 1934. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
- ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2017-12-03].
- ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2017-12-03].