PZL.4
 PZL.4 (1932) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
8 stycznia 1932 |
| Wycofanie ze służby |
1936 |
| Liczba egz. |
1 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
0 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A[1] |
| Moc |
240 KM (176 kW) (każdy)[1] |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
24,40 m[1] |
| Długość |
16,50 m[1] |
| Wysokość |
3,30 m[1] |
| Powierzchnia nośna |
77,00 m²[1] |
| Masa | |
| Własna |
4 081 kg |
| Startowa |
5 586 kg[1] |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
190 km/h[1] |
| Prędkość przelotowa |
170 km/h |
| Prędkość minimalna |
105 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
2,3 m/s |
| Pułap |
2 800 m |
| Zasięg |
800 km[1] |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 10 | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
.svg.png){kind=small}
PZL.4 (PZL-4) – prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego[1], projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.
Historia
W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4.
Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F.VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4.
Budowa prototypu kosztowała aż 1.416.110 zł i przyniosła wytwórni stratę w wysokości 663.000 zł w 1931 roku (cenę samolotu ustalono na 351.000 zł)[2].
Służba w lotnictwie
Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym prócz prób eksploatacyjnych (jako SP-AGY) nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych[1]. Jedyny egzemplarz przeznaczono do kasacji w roku 1936[1].
Opis techniczny
Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A o mocy 240 KM każdy[1]. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi.
Wersje
PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Adam Jońca, Samoloty linii lotniczych 1931-1939, Barwa w Lotnictwie Polskim, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 9, ISBN 978-83-206-0504-4 [dostęp 2023-09-28] (pol.).
- ↑ Wojciech Mazur. Samoloty komunikacyjne PLL LOT. Seria: Wielki leksykon uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tom 81. Warszawa: Edipresse Polska, 2016. ISBN 978-83-7945-055-8. s.13-16