Rozkład logarytmicznie normalny
Gęstość prawdopodobieństwa
 µ=0 |
Dystrybuanta
 µ=0 |
| Parametry |


|
| Nośnik |

|
| Gęstość prawdopodobieństwa |

|
| Dystrybuanta |
![{\displaystyle {\frac {1}{2}}+{\frac {1}{2}}\mathrm {erf} \left[{\frac {\ln(x)-\mu }{\sigma {\sqrt {2}}}}\right]}](./a7994d3788092e1e39ed152b0f37c9626b8a32f0.svg)
|
| Wartość oczekiwana (średnia) |

|
| Mediana |

|
| Moda |

|
| Wariancja |

|
| Współczynnik skośności |

|
| Kurtoza |

|
| Entropia |

|
| Funkcja tworząca momenty |
Nie istnieje funkcja generująca momenty, jednak wszystkie momenty istnieją i są dane wzorem:
 |
| Odkrywca |
John Henry Gaddum (1945) |
Rozkład logarytmicznie normalny (albo logarytmiczno-normalny, log-normalny) – ciągły rozkład prawdopodobieństwa dodatniej zmiennej losowej, której logarytm ma rozkład normalny.
Z uwagi na to, że wiele zmiennych naturalnie pojawiających się zastosowaniach jest nieujemnych (rozmiar organizmu, wielkość opadów deszczu w meteorologii, przychód w ekonomii), rozkład logarytmicznie normalny znajduje zastosowanie w statystyce. Andriej Kołmogorow wyznaczył rozkład logarytmicznie normalny jako granicę procesu podziału cząsteczki na dwie kolejne o losowych wielkościach[1]
Definicja
Niech
będzie zmienną losową przyjmująca wartości dodatnie. Zmienna ta ma rozkład logarytmicznie normalny z parametrami
i
gdy zmienna losowa
ma rozkład normalny z parametrami
i
Symbolicznie:

Funkcja gęstości zmiennej o rozkładzie
wyraża się wzorem[2]

Przypisy
- ↑ A. N. Kolmogorov, Über das logarithmisch normale Verteilungsgesetz der Dimensionen der Teilchen bei Zerstückelung, Dok. Akad. Nauk SSSR, 31, no. 1 (1941), s. 99–101.
- ↑ Crow i Shimizu 1988 ↓, s. 2.
Bibliografia
- Edwin L. Crow, Kunio Shimizu: Lognormal distributions. Theory and applications. New York: M. Dekker, 1988, seria: Statistics, textbooks and monographs, 88. ISBN 978-0-8247-7803-3. OCLC 949673344. (ang.).
Rozkłady statystyczne
| Rozkłady ciągłe |
|
|---|
| Rozkłady dyskretne |
|
|---|