Tw11
 Austriacka lokomotywa 180.01 | |
| Producent |
|
|---|---|
| Lata budowy |
1900-1909 |
| Układ osi |
E |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
39 000 kg |
| Masa służbowa |
69 400 kg |
| Średnica kół napędnych |
1260 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Typ tendra |
16 Cl1 |
| Ciśnienie w kotle |
14 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
137,8 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
31,0 m² |
| Powierzchnia rusztu |
3,4 m² |
| Średnica cylindra |
590/850 mm |
| Skok tłoka |
632 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
50 km/h |
Tw11 – polskie oznaczenie parowozu towarowego austriackiej serii kkStB 180.
Historia
Parowóz ten został wprowadzony do użytku na kolejach austriackich w 1900 r. Maszyna zaprojektowana została przez Karla Gölsdorfa do użytku na trasach górskich. Parowóz wykorzystywał parę nasyconą i silnik sprzężony. Zbudowano 239 lokomotyw tej serii, w tym 181 podstawowego modelu, o numerach na kolejach austriackich 180.01–180.181 oraz 58 ulepszonej podserii 180.5, wyposażonej w osuszacz pary, o numerach 180.500–180.557[1]. W okresie międzywojennym na PKP pracowało 11 maszyn tej serii, oznaczonych jako Tw11, w tym 6 lokomotyw podserii 180.5[1]. W 1909 r. seria 180 została zmodernizowana, zastosowano w niej silnik bliźniaczy wykorzystujący parę przegrzaną. Oznaczono ją jako seria 80 (Tw12), produkowana w latach 1911-1921.[2].
Dane techniczne[2]
- średnica cylindrów – 590/850 mm
- skok tłoka – 632 mm
- średnica kół napędnych – 1260 mm
- ciśnienie pary w kotle – 14 at
- powierzchnia ogrzewalna kotła – 137,8 m²
- powierzchnia przegrzewcza – 31,0 m²
- powierzchnia rusztu – 3,4 m²
- masa służbowa – 69,4 t
- prędkość konstrukcyjna – 50 km/h
- tender serii – 16 Cl1
- pojemność skrzyni na wodę – 16,0 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 6,0 t
- masa służbowa – 39,0 t
Przypisy
- 1 2 Josef Pospichal, Lokstatistik - Österreich
- 1 2 Kalendarz Młodego Technika '89. Maria Pietrzyk (red.). Warszawa: Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1988, s. 24.