Pafawag 102E
 EP08-006 na stacji Lublin Główny | |
| Inne oznaczenia |
EP08 |
|---|---|
| Producent | |
| Lata budowy |
1972–1976 |
| Układ osi |
Bo’Bo’ |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
80 ton |
| Długość |
15 940 mm |
| Szerokość |
3038 mm |
| Wysokość |
4343 mm |
| Średnica kół |
1250 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
elektryczna |
| Typ silników |
EE541c |
| Liczba silników |
4 |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc ciągła |
2000 kW |
| Moc godzinna |
2080 kW |
| Maksymalna siła pociągowa |
25 T |
| Stosunek przekładni |
77:24 |
| Prędkość konstrukcyjna |
160 km/h[1] |
| Maksymalna prędkość eksploatacyjna |
140 km/h[1] |
| Nacisk osi na szyny |
20 t |
| System hamulca |
Oerlikon |
| Parametry użytkowe | |
| Sterowanie wielokrotne |
posiada |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
.svg.png){kind=small}
EP08 (typ 4Ea i 102E) – normalnotorowa pasażerska lokomotywa elektryczna produkcji polskiej produkowana w latach 1972–1976[1] w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Przez kolejarzy nazywana świnią[2] z powodu koloru, na który pojazdy były malowane w fabryce lub denaturatem od koloru dawnego malowania spółki PKP InterCity.
Konstrukcja
Elektrowozy tej serii powstawały na podstawie konstrukcji serii EU06 i EU07. Zmiany konstrukcyjne miały na celu umożliwienie osiągnięcia większych prędkości – udało się to uzyskać dzięki zmianie przełożenia przekładni z 79:18 na 77:24. EP08 przy jeździe pociągowej osiąga prędkość 140 km/h, przy jeździe luzem prędkość maksymalna jest ograniczona do 110 km/h. Zakładana teoretyczna prędkość maksymalna 160 km/h nie została wprowadzona, gdyż pojazd uzyskuje wtedy złe właściwości biegowe i następuje szybsze zużycie materiałów. Oprócz zmiany przekładni zastosowano także nowe silniki, inne ułożyskowanie wału drążonego i inne modernizacje. W lokomotywach typu 4Ea (nr 002 – 005) zastosowano standardowe dla EU07 łożyska ślizgowe, zaś nowszy typ 102E (nr 001 i 006 – 015) wyposażono w łożyska toczne. Pierwotnie program budowy EP08 zakładał wykonanie 100 sztuk tych pojazdów, ale nie został on zakończony. W latach 1972–1976 Pafawag wykonał tylko 15 egzemplarzy (Roman Staszałek podaje 14[1]). Przerwanie produkcji wiązało się z brakiem dewiz na zakup łożysk za granicą[3].
Budowa pudła jest podobna, jak w EU06 i EU07, jednak lokomotywy EP08 były malowane w barwy pomarańczowe (podobnie jak EP09, choć w innym, jasnym odcieniu). W połowie czerwca 2007 PKP Intercity wprowadziło nowy schemat malowania lokomotyw w granatowe barwy z logo PKP Intercity na boku. Malowanie takie zostało zastosowane, aby upodobnić je do wagonów w nowym malowaniu PKP Intercity. Pierwszą lokomotywą w tych barwach był elektrowóz EP08-007. Ta sama lokomotywa w styczniu 2013 po naprawie rewizyjnej w Zakładzie Północnym PKP Intercity S.A. w Gdyni została ponownie przemalowana na kolor pomarańczowy[4].
Eksploatacja
W założeniach lokomotywa ta powstała na bazie EU07 typu 4E w celu obsługi linii z prędkością szlakową 140 km/h. Egzemplarze typu 4Ea wyposażone w ułożyskowanie ślizgowe (nr 002 – 005), które okazało się nieodpowiednie dla założonej prędkości eksploatacyjnej, przemianowano na elektrowozy EU07 (nr 241 – 244). W czynnym użyciu znajduje się obecnie 9 sztuk EP08, które stacjonują w Warszawie. Prędkość konstrukcyjna EP08 wynosi 160 km/h[1], lecz w eksploatacji obniżono ją do 140 km/h[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Roman Staszałek, Lokomotywa serii EP09, „Modelarz”, 437, Warszawa: ZG LOK, listopad 1992, s. 24-25, ISSN 0137-7701.
- ↑ Socjolekt kolejowy (9), „Świat Kolei” nr 6/2006, s. 42.
- ↑ Tadeusz Irteński: Lokomotywy Polskie konstrukcje. Warszawa: SBM, 2013, s. 128. ISBN 978-83-7845-211-9.
- ↑ Powrót pomarańczowej lokomotywy EP08-007. rynek-kolejowy.pl, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-04]. (pol.).