Starożuków

Starożuków
Ilustracja
Cerkiew św. Michała
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

rówieński

Populacja (2001)
 liczba ludności


391

Kod pocztowy

35317

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Starożuków”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Starożuków”
Ziemia50°41′24″N 25°57′36″E/50,690000 25,960000
Gen. Kazimierz Raszewski, Wspomnienia z własnych przeżyć do końca roku 1920

Starożuków, Stary Żuków (ukr. Старожуків, Starożukiw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w radzie wiejskiej Zoria. W 2001 roku liczyła 391 mieszkańców.

Historia

Położony na Wołyniu Żuków należał w średniowieczu do dóbr królewskich. W 1516 r. Żuków został nadany Bohuszowi Bohowitywowi przez Zygmunta Starego[1]. Następnie przeszedł w ręce Prońskich i Zbaraskich. Od 1630 r. znajdował się w składzie dóbr klewańskich rodu Czartoryskich, którzy tytułowali się książętami na Klewaniu i Żukowie od początku XVIII w. Włość żukowska obejmowała wówczas m.in. miasteczko Żuków (Nowożuków), wieś Żuków (Starożuków) i inne.

W okresie międzywojennym w granicach II Rzeczypospolitej: powiat rówieński, gmina Klewań. W okolicach Starego Żukowa w 1920 rozgrywała się bitwa polskiej 2 Armii z armią konną Siemiona Budionnego[2]. W 1933 na terenie Starożukowa znajdowały się 33 działki osadników wojskowych.

Zabytki

Przypisy

  1. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 844.
  2. Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, s. 355–358. ISBN 83-7399-096-8.
  3. Żuków Stary. [dostęp 2013-09-18].

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, Warszawa, 1880–1902, s. 844.

Linki zewnętrzne