118 Korpus Strzelecki (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
.svg.png){kind=small}
118 Korpus Strzelecki (ros. 118-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
118 Korpus Piechoty został sformowany w 1943. Jego szlak bojowy prowadził z rejonu Leningradu, przez Psków, Rzeszów, Staszów, Chmielnik, Tarnowskie Góry, Opole i Świdnicę, a zakończył w rejonie Wałbrzycha[1].
W czasie walk na ziemiach polskich 118 Korpusem Piechoty dowodził gen. Dmitrii Abakumow, a następnie gen. Aleksandr Naumow[2]. Korpus wchodził w skład 21 Armii[3] i razem z tą armią uczestniczył w walkach zakończonych zdobyciem Bytoma, walkami z wojskami niemieckimi zakończonymi zdobyciem Nysy 24 marca 1945[4].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Władimir Paramzin (06.12.1943 – 06.08.1944)
- gen. mjr Dmitrij Abakumow (07.08.1944 – 26.10.1944)
- gen. mjr Aleksandr Naumow (27.10.1944 – 11.05.1945)[3][1]
Struktura organizacyjna
Skład w styczniu 1945 roku[3]:
- 128 Dywizja Piechoty
- 282 Dywizja Piechoty
- 291 Dywizja Piechoty
Przypisy
- 1 2 Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 580.
- 1 2 3 Stańczyk 2014 ↓, s. 343.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 57,340.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.