7 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany

7 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany
7-й гвардейский механизированный корпус
Ilustracja
gen. por. Iwan Korczagin, dowódca 7 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

2 Korpusu Zmechanizowanego

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Iwan Korczagin

Ostatni

gen. por. Iwan Korczagin

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

Podległość

1 Front Ukraiński[1], 52 Armia[2],

Odznaczenia

7 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany (ros. 7-й гвардейский механизированный корпус) – związek operacyjno-taktyczny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

7 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany (7 GKZmech.) utworzony został rozkazem z 23 lipca 1943 przez przemianowanie 2 Korpusu Zmechanizowanego[3]. Jego jedynym dowódcą gen. por. Iwan Korczagin, szlak bojowy w walce przeciw wojskom III Rzeszy i jej satelitom prowadził z rejonu Orła m.in. przez Kijów, Koprzywnica, Staszów, Częstochowę Bautzen i Hoyerswerdę, a zakończył się w rejonie czeskiej Pragi[4]. 7 GKZmech. przełamał m.in. linię niemieckiej obrony opartą o rzekę Odrę w rejonie Koźla i Raciborza[5].

Dowództwo korpusu

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • płk Władimir Piotrowski (26.07.1943 - 00.09.1943,
  • płk Michaił Szapowałow (00.09.1943 - 00.03.1944),
  • gen. mjr Dawid Barinow (14.01.1944 - 07.09.1945)[3].

Struktura organizacyjna

Skład w styczniu 1945[1]:

  • 24 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana,
  • 24 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana,
  • 26 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana
  • 57 Gwardyjska Brygada Pancerna.

Skład 16 kwietnia 1945[2]:

  • 24 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana,
  • 24 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana,
  • 26 Gwardyjska Brygada Zmechanizowana
  • 57 Gwardyjska Brygada Pancerna oraz 291 i 355 gwardyjski pułk artylerii samobierznej, 1820 pułk artylerii samobieżnej, 5 gwardyjski batalion motocyklowy, 213 Dywizja Strzelecka, 8 brygada artykerii samobieżnej, 124 pułk macserny i 1198 pułk artylerii samobieżnaj.

Przypisy

Bibliografia

  • Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
  • Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.