1 Front Nadbałtycki

1 Front Nadbałtycki

1-й Прибалтийский фронт

Żołnierze 1 Frontu Nadbałtyckiego wkraczają do Połocka
Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. armii Andriej Jeriomienko
Ostatni	gen. armii Iwan Bagramian
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	3 Armia Uderzeniowa 4 Armia Uderzeniowa 6 Armia Gwardyjska 11 Gwardyjska Armia 39 Armia 43 Armia 3 Armia Lotnicza

1 Front Nadbałtycki (ros. 1-й Прибалтийкий фронт, w polskiej literaturze występuje również nazwa 1 Front Bałtycki^[1]) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Utworzony 20 października 1943 w wyniku przemianowania Frontu Kalinińskiego. W październiku – grudniu 1943 prowadził walki w rejonie Witebska. W okresie 23 czerwca – 31 lipca 1944 uczestniczył w operacji białoruskiej. W sierpniu – listopadzie 1944 walczył przeciw Grupie Armii Północ, zajmując Litwę i część Łotwy, oraz blokował wojska niemieckie w rej. Kłajpedy i na cyplu w rej. Lipawy i Tukums. W dniach 13–31 stycznia 1945 uczestniczył w operacji wschodniopruskiej. 24 lutego przemianowany na Grupę Zemlandzką (Sambijską), którą włączono do 3 Frontu Białoruskiego. Sztab tej Grupy rozformowano w marcu 1945.

Dowódcy:

• gen. armii Andriej Jeriomienko - do 19 listopada 1943,
• gen. armii Iwan Bagramian do 24 lutego 1945.

Szefowie sztabu:

• gen. por. Władimir Kurasow^[2]

Skład w 1944 roku^[2]:

• 4 Armia Uderzeniowa
• 11 Gwardyjska Armia
• 39 Armia
• 43 Armia
• 3 Armia Lotnicza.

• Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.