245 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

245 Dywizja Strzelecka
245-я стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	26 czerwca 1941
Rozformowanie	11 maja 1945
Nazwa wyróżniająca	Wałgińsko-Rieżycka
	Dowódcy
Pierwszy	Władysław Korczyc
Ostatni	płk Władimir Rodionow
	Działania zbrojne
	II wojna światowa (front wschodni); bitwa pod Diemiańskiem; operacja leningradzko-nowogrodzka; operacja nadbałtycka; operacja wiślańsko-odrzańska; operacja dolnośląska; operacja praska
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	34 Armia → 42 Armia → 1 Armia Uderzeniowa → 59 Armia
Skład	898 Pułk Strzelców,; 901 Pułk Strzelców,; 904 Pułk Strzelców,; 770 Pułk Artylerii
	Odznaczenia

245 Dywizja Strzelecka (ros. 245-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Sformowana w 1941, w związku z niemiecką agresją na ZSRR. Walczyła pod Diemianskiem. W 1945 roku razem z 135 Dywizją Strzelecką, 286 Dywizją Strzelecką i 92 Dywizją Strzelecką wchodziła w skład 115 Korpusu Strzeleckiego^[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 245 DS dowodził gen. mjr Władimir Rodionow. Dywizja uczestniczyła m.in. w ofensywie Armii Czerwonej rozpoczętej 12 stycznia 1945 roku, biorąc udział w przełamaniu niemieckich fortyfikacji Stellung a2^[2]. Forsowała Nysę Kłodzką. Wojnę zakończyła w Czechosłowacji, w Hradcu Králové.

Przypisy

245-я стрелковая дивизия. [dostęp 2018-10-23]. (ros.).
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).
Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.