145 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

145 Dywizja Strzelecka

145-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1939, 1941
Rozformowanie	1941, 1945
Dowódcy
Pierwszy	płk Aleksandr Wołchin
Ostatni	gen. mjr Władimir Gorbaczow
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę front wschodni: Operacja Bagration
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	24 Korpus Strzelecki, 92 Korpus Strzelecki
Odznaczenia

145 Dywizja Strzelecka (ros. 145-я стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.

Dywizja była formowana dwukrotnie, pierwszy raz w 1939. We wspomnianym roku wchodziła w skład 24 Korusu Piechoty i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brała udział w ataku na Polskę^[1]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki w składzie 92 Korpusu Piechoty uczestniczyła w walkach przeciw armii niemieckiej. W dniu 3 sierpnia 1941 została otoczona. W czasie wyjścia z kotła poniosła znaczne straty, co miało wpływ na jej rozwiązanie^[2].

W tym samym roku została utworzona ponownie, i wzięła udział m.in. w Operacji Bagration^[3]. Za waleczność i wzorowe wykonywanie zadań w czasie walk pod Witebskiem, 22 września 1944 została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru^[4].

Dowódcy:

• płk Aleksandr Wołchin (01.08.1939 - 31.08.1941),
• gen. mjr Fiodor Wołkow (01.01.1942 - 31.08.1943),
• ppłk Leonid Socziłow (07.04.1944 - 26.04.1944),
• gen. mjr Piotr Dibrowa (26.04.1944 - 23.09.1944),
• gen. mjr Władimir Gorbaczow (01.09.1944 - 31.03.1945).

Szefowie sztabu:

• mjr Galaktion Sucharulidze^[5].

• 599 pułk piechoty
• 729 pułk piechoty
• 277 pułk artylerii i inne pododdziały^[5].

• Steven Zaloga: Operacja Bagration 1944. Klęska Grupy Armii Środek. Poznań: 2011. ISBN 978-83-261-1001-6.
• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.