31 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

31 Dywizja Strzelecka

31-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Nazwa wyróżniająca	Stalingradzka
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	40 Korpus Strzelecki
Odznaczenia

31 Stalingradzka Dywizja Strzelecka odznaczona Orderami Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Bohdana Chmielnickiego (ros. 31-я стрелковая Сталинградская Краснознамённая орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия, 31 DS) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

W czerwcu 1941 pod dowództwem pułkownika Michaiła Ozimina w składzie 40 Korpusu Strzeleckiego Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W 1945 roku razem z 214 Dywizją Strzelecką i 373 Dywizją Strzelecką wchodziła w skład 78 Korpusu Strzeleckiego^[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 31 DS dowodził płk Iwan Chilczewski. Dywizja uczestniczyła m.in. w ofensywie Armii Czerwonej rozpoczętej 12 stycznia 1945 roku, biorąc udział w przełamaniu niemieckich fortyfikacji Stellung a2^[2]. Uczestniczyła też w zdobyciu Bolesławca i zakończeniu w mieście panowania reżimu III Rzeszy^[3].

Dowódcy:

• płk Iwan Chilczewski^[3].

• Dowództwo 31 Dywizji Strzeleckiej
• 75 Pułk Strzelecki
• 177 Pułk Strzelecki
• 248 Pułk Strzelecki
• 32 Pułk Artylerii
• 129 Pułk Artylerii Haubic
• 151 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej
• dywizjon artylerii przeciwlotniczej
• 86 kompania zwiadowcza
• 128 samodzielny batalion łączności → 128 samodzielna kompania łączności (23.04.1943 - 01.08.1943)
• 1149 samodzielna kompania łączności (01.08.1943 - 25.11.1944)
• 52 samodzielny batalion łączności (od 25.11.1944)
• 104 batalion saperów
• 16 batalion medyczno-sanitarny

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.

• RKKA - 31-я стрелковая дивизия. [dostęp 2010-12-07]. (ros.).