7 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

7 Dywizja Strzelecka

7-я стрелковая дивизия
7. Eesti Laskurdiviis

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	grudzień 1941
Rozformowanie	9 maja 1945
Nazwa wyróżniająca	Estońska, Tallińska
Tradycje
Rodowód	7 Dywizja Strzelców RFSRR
Dowódcy
Pierwszy	Karl Kagner
Ostatni	Karl Allikas
Działania zbrojne
II wojna światowa operacja nadbałtycka
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Odznaczenia

7 Estońska Tallińska Dywizja Strzelecka odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (est. 7. Eesti Laskurdiviis, ros. 7-я стрелковая Эстонская Таллинская Краснознамённая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej, składający się głównie z Estończyków.

7 Dywizja Strzelecka sformowana została na podstawie decyzji z 9 grudnia 1941. Jej tworzenie rozpoczęto 9 stycznia 1942. Dywizja liczyła około 10 tys. żołnierzy i służyli w niej Estończycy ewakuowani z Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej^[1].

• ppłk Karl Kagner (27 grudnia 1941 – 7 czerwca 1942),
• gen. mjr Lembit Pern (7 czerwca 1942 – 30 września 1942),
• płk August Vassil (30 września 1942 – 6 stycznia 1943),
• płk Karl Allikas (6 stycznia 1943 - 9 maja 1945)^[2].

• 27 pułk strzelecki
• 300 pułk strzelecki
• 354 pułk strzelecki
• 23 pułk artylerii
• 405 samodzielny batalion czołgów^[3]
• 283 samodzielny dywizjon przeciwpancerny
• 482 samodzielna kompania zwiadu
• 36 batalion saperski
• 118 batalion łączności
• 86 batalion medyczno-sanitarny
• 70 samodzielna kompania przeciwchemiczna
• 39 kompania transportowa
• 326 piekarnia polowa
• 996 Szpital Weterynaryjny
• 806 poczta polowa
• 1610 biuro terenowe Banku Państwowego

• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
• 7-Я СТРЕЛКОВАЯ ДИВИЗИЯ 2-ГО ФОРМИРОВАНИЯ. Дивизии РККА в годы Великой Отечественной войны. [dostęp 2018-08-10]. (ros.).