2S4 Tiulpan

2S4 Tulipan
2С4 «Тюльпан»
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Uraltransmasz

Typ pojazdu

samobieżny moździerz

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

9

Historia
Produkcja

1971–1989

Dane techniczne
Silnik

1 silnik wysokoprężny W-59 o mocy 520 KM (382 kW)

Poj. zb. paliwa

500 l

Pancerz

grubość: do 20 mm

Długość

8,50 m

Szerokość

3,20 m

Wysokość

3,20 m (w położeniu marszowym)

Masa

27 500 kg (bojowa)

Osiągi
Prędkość

62 km/h (po drodze)
25 km/h (w terenie)

Zasięg pojazdu

500 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,00 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 moździerz M-240 kal. 240 mm (zapas amunicji – 12 szt.)
1 karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 100 szt.)
Użytkownicy

Aktualni – kolor niebieski

Byli – kolor czerwony

ZSRR / Rosja, Czechosłowacja, Irak, Syria

2S4 Tiulpan (ros. 2С4 «Тюльпан», pol. Tulipan) – radziecki moździerz samobieżny kalibru 240 mm.

Historia

Pojazdy produkowane były w latach 1971–1989 w zakładzie Uraltransmasz. Zbudowanych zostało 588 egzemplarzy[1].

W Armii Radzieckiej moździerze wchodziły w skład rezerwy Naczelnego Dowództwa[2]. Po rozpadzie ZSRR przejęła je tylko Rosja i w niewielkiej liczbie Kazachstan[2]. 10 wyeksportowano w 1983 roku do Iraku, a 8 w 1988 roku do Czechosłowacji[2].

Moździerze wykorzystywane były przez wojska radzieckie i rosyjskie podczas wojny afgańskiej (1979–1989), II wojny czeczeńskiej (1999–2009)[1] oraz w wojnie na Ukrainie (2022)[3].

Konstrukcja

2S4 w położeniu bojowym

2S4 ma podwozie gąsienicowe, z silnikiem umieszczonym z przodu pojazdu. Moździerz M-240 jest umieszczony w tylnej części pojazdu i podczas jazdy znajduje się nad kadłubem. W położeniu bojowym moździerz jest przechylany do tyłu i opiera się o opuszczoną na ziemię płytę oporową. Kąt podniesienia lufy wynosi od +50° do +80°[2]. Moździerz 2B8 jest ładowany odtylcowo. Przed wystrzałem hydrauliczne napędy obracają lufę w ten sposób, że możliwe jest dosłanie naboju z jednego z dwóch magazynów bębnowych znajdujących się w tylnej części kadłuba. Po załadowaniu granatu lufa jest podnoszona i łączona z płyta oporową. Szybkostrzelność praktyczna wynosi jeden strzał na 62-77 s.

Z moździerza mogą być wystrzeliwane granaty burzące, kasetowe (z minami PFM-1), przeciwbetonowe, chemiczne (wycofane z uzbrojenia) i jądrowe. Podstawowym jest granat burzący o masie 130 kg i donośności 9650 m uzupełniany przez granat burzący z dodatkowym napędem rakietowym o masie 228 kg i donośności 18 tys. m. Wadą granatu z dodatkowym napędem jest zwiększony rozrzut.

Przypisy

  1. 1 2 Russia to upgrade 2S4 Tyulpan 240mm self-propelled mortar armored vehicle. Army Recognition, 2018-02-06. [dostęp 2018-12-08]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 Andrij Charuk. Ciężkie moździerze M240 i 2S4 oraz ich użycie w wojnie rosyjsko-ukraińskiej. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 7/2024, s. 16-17, lipiec 2024. Warszawa: Magnum X.
  3. ↑ Adam Świerkowski: Najcięższa rosyjska artyleria. [dostęp 2022-05-22]. (pol.).

Bibliografia

  • T.J. O’Malley: Artyleria: działa i polowe wyrzutnie rakietowe. Woźniak, R; Kupidura, P (przekład i redakcja naukowa); Hutchins, R. (ilustracje). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09172-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.