NHL (2007/2008)

W dniach 22–23 czerwca 2007 roku w znajdującej się w mieście Columbus, hali Nationwide Arena odbył się czterdziesty piąty w historii draft, którym to drużyny występujące w lidze NHL mogły wybrać młodych, perspektywicznych zawodników. Z numerem pierwszym wybranym został Amerykanin Patrick Kane, pochodzący z klubu London Knights, skrzydłowy ten został wybrany przez drużynę Chicago Blackhawks. Łącznie zostało wybranych 211 graczy z 10 państw: 102 z Kanady, 65 ze Stanów Zjednoczonych, 15 ze Szwecji, 9 z Rosji, 5 z Czech, po 4 z Finlandii i Niemiec, 3 ze Słowacji, 2 z Ukrainy i Szwajcarii oraz jeden reprezentant Danii.

W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: amerykański skrzydłowy James van Riemsdyk, który przeszedł do Philadelphia Flyers. Trzecim zawodnikiem draftu był kanadyjski środkowy Kyle Turris, który przeszedł do Phoenix Coyotes.

1 stycznia 2008 roku odbyła się pierwsza edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Ralph Wilson Stadium w Buffalo. Gospodarze – Buffalo Sabres podejmowali Pittsburgh Penguins. Mecz w regulaminowym czasie nie został rozstrzygnięty (wynik 1:1), więc potrzebna była dogrywka, która również nie zdecydowała o końcowym rezultacie. Rzuty karne skuteczniej egzekwowała drużyna z Pittsburgha i to ona wygrała to spotkanie. Decydujący najazd wykorzystał Sidney Crosby^[2]. Mecz na stadionie obejrzało 71,217 widzów. Wynik ten jest rekordem frekwencji meczu ligi NHL^[3].

Mecz NHL All-Star Game został rozegrany w Philips Arena 27 stycznia 2008 roku. Wschód pokonał Zachód 8:7 (5:1, 0:2, 3:4). Bramki dla Wschodu zdobyli: dwie Eric Staal i Aleksander Owieczkin oraz po jednej Andriej Markow, Brian Campbell, Marián Hossa oraz Marc Savard, a dla Zachodu trzy Rick Nash oraz po jednej Scott Niedermayer, Ryan Getzlaf, Dion Phaneuf i Marian Gaborik. MVP meczu został wybrany Eric Staal z Carolina Hurricanes. Pierwsza bramka meczu padła w 12 sekundzie pierwszej tercji.

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Pittsburgh Penguins 82 47 27 8 247-216 +31 102 2 New Jersey Devils 82 46 29 7 206-197 +9 99 3 New York Rangers 82 42 27 13 213-199 +14 97 4 Philadelphia Flyers 82 42 29 11 248-233 +15 95 5 New York Islanders 82 35 38 9 194-243 -49 79 Dywizja Północno-wschodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Montreal Canadiens 82 47 25 10 262-222 +40 104 2 Ottawa Senators 82 43 31 8 261-247 +14 94 3 Boston Bruins 82 41 29 12 212-222 -10 94 4 Buffalo Sabres 82 39 31 12 255-242 +13 90 5 Toronto Maple Leafs 82 36 35 11 231-260 -29 83 Dywizja Południowo-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Washington Capitals 82 43 31 8 242-231 +11 94 2 Carolina Hurricanes 82 43 33 6 252-249 +3 92 3 Florida Panthers 82 38 35 9 216-226 -10 85 4 Atlanta Thrashers 82 34 40 8 216-272 -56 76 5 Tampa Bay Lightning 82 31 42 9 223-267 -44 71

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Detroit Red Wings 82 54 21 7 257-184 +73 115 2 Nashville Predators 82 41 32 9 230-229 +1 91 3 Chicago Blackhawks 82 40 34 8 239-235 +4 88 4 Columbus Blue Jackets 82 34 36 12 193-218 -25 80 5 St. Louis Blues 82 33 36 13 205-237 -32 79 Dywizja Północno-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Minnesota Wild 82 44 28 10 223-218 +5 98 2 Colorado Avalanche 82 44 31 7 231-219 +12 95 3 Calgary Flames 82 42 30 10 229-227 +2 94 4 Edmonton Oilers 82 41 35 6 235-251 -16 88 5 Vancouver Canucks 82 39 33 10 213-215 -2 88 Dywizja Pacyficzna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 San Jose Sharks 82 49 23 10 222-193 +29 108 2 Anaheim Ducks 82 47 27 8 205-191 +14 102 3 Dallas Stars 82 45 30 7 242-207 +35 97 4 Phoenix Coyotes 82 38 37 7 214-231 -17 83 5 Los Angeles Kings 82 32 43 7 231-266 -35 71

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT – porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = lider dywizji,     = awans do playoff

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Detroit Red Wings) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.