NHL (2016/2017)

W dniach 24–25 czerwca 2016 w roku w hali First Niagara Center w amerykańskim mieście Buffalo w stanie Nowy Jork odbył się 54 draft w historii. Z numerem jeden został wybrany Amerykanin Auston Matthews przez kanadyjski klub Toronto Maple Leafs^[2][3], a z numerem drugim Fin Patrik Laine przez Winnipeg Jets.

W grudniu 2015 roku komisarz ligi Gary Bettman poinformował, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2016/2017 wyniesie przynajmniej 74,5 mln dolarów.

62 Mecz Gwiazd odbył się 29 stycznia 2017 w hali Staples Center w Los Angeles. Gospodarzem po raz trzeci była miejscowa drużyna Los Angeles Kings. Tak jak w roku 2016 wystąpiły cztery drużyny reprezentujące poszczególne dywizje. Zwyciężyła drużyna Dywizji Metropolitalnej, która w finale pokonała 4:3 drużynę Dywizji Pacyficznej^[4].

W przypadku równej ilości punktów pozycję każdego zespołu w konferencji określa się w następującej kolejności:

1. Większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w ostatniej kolumnie (ZRD);
2. Punkty we wzajemnych meczach;
3. Różnica bramek we wszystkich meczach.

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD 1. Montreal Canadiens 82 47 9 26 226 200 103 44 2. Ottawa Senators 82 44 10 28 212 214 98 38 3. Boston Bruins 82 44 7 31 234 212 95 42 4. Toronto Maple Leafs 82 40 15 27 251 242 95 38 5. Tampa Bay Lightning 82 42 10 30 234 227 94 38 6. Florida Panthers 82 35 11 36 210 237 81 30 7. Detroit Red Wings 82 33 13 36 207 244 79 24 8. Buffalo Sabres 82 33 12 37 201 237 78 31 Dywizja Metropolitalna Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD 1. Washington Capitals 82 55 8 19 263 182 128 53 2. Pittsburgh Penguins 82 50 11 21 282 234 111 46 3. Columbus Blue Jackets 82 50 8 24 249 195 108 48 4. New York Rangers 82 48 6 28 256 220 102 45 5. New York Islanders 82 41 14 27 241 236 94 39 6. Philadelphia Flyers 82 35 16 31 219 236 86 32 7. Carolina Hurricanes 82 38 8 36 215 236 84 33 8. New Jersey Devils 82 34 8 40 183 244 76 25

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD 1. Chicago Blackhawks 82 50 9 23 244 213 109 46 2. Minnesota Wild 82 49 8 25 266 208 106 46 3. St. Louis Blues 82 46 7 29 235 218 103 44 4. Nashville Predators 82 41 12 29 240 224 94 39 5. Winnipeg Jets 82 40 7 35 249 256 87 37 6. Dallas Stars 82 34 11 37 223 262 79 33 7. Colorado Avalanche 82 22 4 56 166 278 48 21 x. Dywizja Pacyficzna Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD 1. Anaheim Ducks 82 46 13 23 223 200 105 43 2. Edmonton Oilers 82 47 9 26 247 212 103 43 3. San Jose Sharks 82 46 7 29 221 201 99 44 4. Calgary Flames 82 45 4 33 226 221 94 41 5. Los Angeles Kings 82 39 8 35 231 260 86 37 6. Arizona Coyotes 82 30 10 42 197 260 70 24 7. Vancouver Canucks 82 30 9 43 182 243 69 26 x.

Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Zawodnicy z pola^[5]

Punkty		Gole		Asysty		+/−
Connor McDavid	100	Sidney Crosby	44	Connor McDavid	70	Jason Zucker Ryan Suter	+34
Patrick Kane Sidney Crosby	89	Nikita Kuczerow Auston Matthews	40	Nicklas Bäckström	63
				Ryan Getzlaf	58	Jared Spurgeon David Savard	+33
Nicklas Bäckström	86	Brad Marchand Władimir Tarasienko	39	Victor Hedman	56
Nikita Kuczerow Brad Marchand	85			Patrick Kane	55	Brooks Orpik	+32

Bramkarze^[5]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

Obrony (w %)		GAA[6]		Shutouty		Zwycięstwa
Siergiej Bobrowski	.931	Siergiej Bobrowski	2.06	Braden Holtby	9	Braden Holtby Cam Talbot	42
Jimmy Howard	.927	Braden Holtby	2.07	Tuukka Rask	8
Craig Anderson	.926	Jimmy Howard	2.10	Cam Talbot Peter Budaj Siergiej Bobrowski	7	Siergiej Bobrowski	41
Braden Holtby	.925	Peter Budaj	2.18			Devan Dubnyk	40
John Gibson Scott Darling	.924	John Gibson	2.22			Tuukka Rask Carey Price	37

Jubileuszowe i rekordowe osiągnięcia, które miały miejsce w trakcie sezonu regularnego 2016-2017.

Data	Osiągnięcie
18 października[7]	Marián Hossa (Chicago Blackhawks) zdobył 500 bramkę w meczu z Philadelphia Flyers. Jest 44 zawodnikiem ligi NHL i trzecim Słowakiem (po Stanie Mikicie i Peterze Bondrze), który zdobył 500 goli i więcej. Dokonał tego w 1240 występie.
20 października[8]	Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 750 bramkę w meczu z Washington Capitals. Jest 3 zawodnikiem ligi NHL, pod względem ilości zdobytych bramek. Wyprzedzają go Wayne Gretzky (894) i Gordie Howe (801).
1 listopada[9]	Jay Bouwmeester (St. Louis Blues) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New York Rangers. Jest 307 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Pierwsze spotkanie rozegrał 10 października 2002 w barwach Florida Panthers w wieku 19 lat.
8 listopada[10]	Rick Nash (New York Rangers) zdobył 400 bramkę w meczu z Vancouver Canucks. Jest 92 zawodnikiem ligi NHL, który zdobył 400 goli i więcej. Dokonał tego w 936 występach.
10 grudnia[11]	Chris Neil (Ottawa Senators) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings. Jest 308 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
10 grudnia[12]	Jarome Iginla (Colorado Avalanche) wystąpił po raz 1500 w spotkaniu z Montreal Canadiens. Jest 16 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1500 i więcej spotkań a drugim po Jaromírze Jágrze (1) z zawodników aktywnych.
22 grudnia[13]	Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 1888 punkt w meczu z Boston Bruins 1663 w karierze. Awansował na 2 miejsce w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857). Na trzecią pozycję spadł Mark Messier (1887).
11 stycznia[14]	Aleksandr Owieczkin (Washington Capitals) zdobył 1000 punkt (545 bramek i 455 asyst) w meczu z Pittsburgh Penguins. Jest 84 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
20 stycznia[15]	Henrik Sedin (Vancouver Canucks) zdobył 1000 punkt (233 bramek i 767 asyst) w meczu z Florida Panthers 1213 w karierze. Jest 85 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
2 lutego[16]	Patrick Marleau (San Jose Sharks) zdobył 500 bramkę w meczu z Vancouver Canucks 1463 w karierze. Jest 45 graczem w historii ligi NHL i 17 w jednej drużynie, który zdobył 500 lub więcej bramek.
3 lutego[17]	Jason Chimera (New York Islanders) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings. Jest 309 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
11 lutego[18]	Henrik Lundqvist (New York Rangers) wystąpił po raz 400 w zwycięskim spotkaniu. Uzyskał je w 727 meczach, wszystkich w barwach New York Rangers. Jest 12 bramkarzem w historii ligi NHL, który odniósł 400 i więcej zwycięstw.
15 lutego[19]	Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył, w dniu swoich urodzin, 1900 punkt (759 bramek i 1141 asyst) w meczu z San Jose Sharks 1684 w karierze. Plasuje się na 2 miejscu w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857).
16 lutego[20]	Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins) zdobył 1000 punkt (368 bramek i 632 asysty) w meczu z Winnipeg Jets 757 w karierze. Jest 86 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów i 12 pod względem szybkości ich uzyskania. Przewodzi Wayne Gretzky, który 1000 punktów uzyskał w 424 meczach.
6 marca[21]	Joe Thornton (San Jose Sharks) zaliczył 1000 asystę przy golu Joe Pavelskiego w meczu z Winnipeg Jets. Jest 13 zawodnikiem ligi NHL, który uzyskał 1000 asyst i więcej. Bezpośrednio wyprzedzają go Joe Sakic (1016) i Mario Lemieux (1033). Liderem jest Wayne Gretzky z 1963 asystami.
9 marca[22]	Radim Vrbata (Arizona Coyotes) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Ottawa Senators. Jest 310 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[23]	Eric Staal (Minnesota Wild) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Winnipeg Jets. Jest 311 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[24]	Jaromír Jágr (Florida Panthers) wystąpił po raz 1700 w spotkaniu z Pittsburgh Penguins. Jest 4 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1700 i więcej spotkań. Wyprzedzają go Gordie Howe (1767), Mark Messier (1756) i Ron Francis (1731).
27 marca[25]	Brian Gionta (Buffalo Sabres) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Florida Panthers. Jest 312 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.
9 kwietnia[26]	Henrik Zetterberg (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New Jersey Devils. Jest 313 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 118 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Chicago Blackhawks, Anaheim Ducks oraz Montreal Canadiens.

Konferencja Wschodnia

Dywizja atlantycka

1. Montreal Canadiens – mistrz dywizji atlantyckiej oraz 103 punkty
2. Ottawa Senators – 98 punktów
3. Boston Bruins – 95 punkty (42 zwycięstwa)
4. Toronto Maple Leafs – dzika karta, 95 punktów (39 zwycięstw)

Dywizja metropolitalna

1. Washington Capitals – mistrz dywizji metropolitalnej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy, 118 punktów
2. Pittsburgh Penguins – 111 punkty
3. Columbus Blue Jackets – 108 punktów
4. New York Rangers – dzika karta, 102 punkty (45 zwycięstw)

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Pierwsze mecze play-off odbyły się w nocy z 12 na 13 kwietnia 2017 CEST. Wyżej rozstawiona drużyna jest pokazana w górnym rządu pary.

Zawodnicy z pola^[27]

Punkty		Gole		Asysty		+/−
Jewgienij Małkin	28	Jake Guentzel	13	Sidney Crosby	19	Filip Forsberg	+14
Sidney Crosby	27	Jewgienij Małkin	10	Jewgienij Małkin	18	Erik Karlsson Rickard Rakell	+13
Phil Kessel	23	Filip Forsberg Jakob Silfverberg	9	Erik Karlsson	16
Jake Guentzel	21			Phil Kessel	15	Phil Kessel Ryan Johansen Brandon Montour Joel Edmundson	+12
Ryan Getzlaf	19	Sidney Crosby Phil Kessel Ryan Getzlaf Jean-Gabriel Pageau	8	Ryan Getzlaf	11

Bramkarze^[27]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 600 minut.

Obrony (w %)		GAA[6]		Shutouty		Zwycięstwa
Matt Murray	.937	Matt Murray	1.70	Matt Murray	3	Pekka Rinne	14
Jake Allen	.935	Pekka Rinne Jake Allen	1.96	Pekka Rinne Marc-André Fleury Cam Talbot	2	Craig Anderson	11
Pekka Rinne	.930					Marc-André Fleury John Gibson	9
Henrik Lundqvist	.927	Henrik Lundqvist	2.25
Marc-André Fleury Cam Talbot	.924	Craig Anderson	2.34	Craig Anderson Henrik Lundqvist Martin Jones Devan Dubnyk	1	Matt Murray Braden Holtby Cam Talbot	7