NHL (2021/2022)

Zgodnie z decyzją NHL z 4 grudnia 2018^[1] roku o przyznaniu Seattle uprawnień do stworzenia własnego zespołu, na 21 lipca 2021 zaplanowano specjalny draft, mający uzupełnić skład nowopowstałej drużyny. Przyjęto takie same zasady, jak 4 lata wcześniej w momencie dołączenia do ligi Vegas Golden Knights, z jedną tylko różnicą – zespół z Nevady nie mógł stracić zawodnika w ramach draftu. Każda z pozostałych 30 drużyn mogła wskazać albo jednego bramkarza oraz ośmiu dowolnych graczy "z pola", albo siedmiu atakujących, trzech obrońców i jednego bramkarza. Zawodnicy z takiej listy znajdowali się pod ochroną i nie mogli zostać wybrani przez Seattle Kraken. Spośród pozostałych sztab z Waszyngtonu dobierał minimum 14 atakujących, 9 obrońców i 3 bramkarzy, którzy mieli stworzyć skład nowej drużyny.

W wyniku poszerzenia ligi oraz dołączenia Seattle Kraken do dywizji pacyficznej, konieczne było przeniesienie Arizona Coyotes do dywizji centralnej. Jednocześnie podtrzymano klauzulę o utworzeniu dywizji składającej się wyłącznie z drużyn kanadyjskich, na wypadek powrotu restrykcji w podróżach transgranicznych, związanych z pandemią COVID-19.

Doroczny draft odbywał się tym razem w dniach 23–24 lipca w Secaucus w New Jersey w formule zdalnej. Pierwszeństwo wyboru przyznano niespełna dwa miesiące wcześniej w ramach tradycyjnej loterii. Każda drużyna, która w poprzednim sezonie nie zakwalifikowała się do fazy play-off miała ważoną szansę na wygraną, odwrotnie proporcjonalną do pozycji w tabeli po sezonie zasadniczym. Różnica względem poprzednich lat polegała na ograniczeniu maksymalnego awansu o 10 miejsc^[2]. Oznaczało to, że tylko 11 najniżej uplasowanych zespołów miało szansę na pierwszy wybór, podczas gdy pozostałe mogły liczyć wyłącznie na drugie miejsce.

Zgodnie z przewidywaniami zwycięstwo w loterii, przy szansie 16,6%, przypadło Buffalo Sabres, którzy w efekcie podpisali kontrakt z Owenem Powerem, najbardziej obiecującym juniorem tego sezonu.

Przed rozpoczęciem sezonu doszło do kilku istotnych zmian w halach, na których miały być rozgrywane mecze niektórych drużyn:

• Arizona Coyotes – w wyniku decyzji władz miasta Glendale zespół został de facto eksmitowany z dotychczas użytkowanej Gila River Arena i zmuszony do przeprowadzki na obiekt należący do Arizona State University. Tym samym dostępna dla klubu pojemność trybun spadła z 17 125 do zaledwie 4 600 miejsc.
• New York Islanders – zespół z Long Island przeniósł się z niemal 50-letniego, drugiego najstarszego obiektu w lidze (Nassau Coliseum) na nowo wybudowaną, nowoczesną halę UBS Arena.
• Seattle Kraken – swoją obecność w lidze zespół zaznaczył w pełni odnowioną i odrestaurowaną halą Climate Pledge Arena, należącą wcześniej do miejscowej drużyny NBA Seattle SuperSonics, przed przeniesieniem do Oklahomy i przemianowaniem na Oklahoma City Thunder.

Zgodnie z układem zbiorowym pracy podpisanym w efekcie negocjacji między władzami ligi a Stowarzyszeniem Graczy NHL, dopuszczana była możliwość występu zawodników NHL na Zimowych Igrzyskach w Pekinie. W momencie publikacji terminarza nadal trwały jeszcze dyskusje na ten temat, a sam harmonogram rozgrywek uwzględniał stosowną przerwę między 7 a 22 lutego. NHL przygotowało również drugi, niejawny kalendarz na wypadek decyzji o braku udziału najlepszych północnoamerykańskich hokeistów w Igrzyskach.

W dniu 3 sierpnia 2021 zawarto porozumienie, zgodnie z którym przerwa w terminarzu miała zostać uwzględniona, a zawodnicy mieli otrzymać możliwość występu w barwach narodowych. Umowa uwzględniała jednak stosowną klauzulę na wypadek pogorszenia się sytuacji związanej z pandemią COVID-19, z której skorzystano 22 grudnia 2021, ostatecznie wycofując się z wcześniejszych ustaleń^[3].

Doroczne spotkanie All-Star rozegrane zostało tym razem w T-Mobile Arena w Las Vegas, 5 lutego 2022 roku, z wyzwaniami indywidualnymi odbywającymi się dzień wcześniej. Najlepsi zawodnicy dywizji centralnej pokonali zespół dywizji atlantyckiej z wynikiem 8–5, a dywizja metropolitalna górowała nad dywizją pacyficzną 6–4. Zwycięzcy zmierzyli się w finale, który zakończył się wynikiem 5–3 na korzyść dywizji metropolitalnej, prowadzonej przez Claude Giroux z Philadelphia Flyers.

Do walki o puchar Stanleya awansowały 3 najlepsze drużyny z każdej dywizji oraz po dwa zespoły w każdej konferencji, które wywalczyły pozycję uprawniającą do dzikiej karty, niezależnej od podziału na dywizje.