NHL (2014/2015)

W dniach 27–28 czerwca 2014 roku w amerykańskim mieście Filadelfia w stanie Pensylwania w hali Wells Fargo Center^[4] odbył się pięćdziesiąty drugi w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1994 a 15 września 1996 roku. Dzięki zwycięstwie w loterii draftu po raz drugi w historii pierwszy wybór draftu zdobył zespół Florida Panthers^[5]. Zespół z Sunrise wybrał Kanadyjczyka Aarona Ekblada dotychczas grającego w juniorskiej drużynie Barrie Colts na pozycji obrońcy. Kolejne dwa miejsca zajęli: kanadyjski środkowy Sam Reinhart wybrany przez Buffalo Sabres, zaś jako trzeci wybrany został pierwszy Europejczyk – Niemiec Leon Draisaitl wybrany przez Edmonton Oilers.

Łącznie zostało wybranych 210 graczy z 12 państw: 80 z Kanady, 64 ze Stanów Zjednoczonych, 28 ze Szwecji, 13 z Rosji, 9 z Finlandii, 8 z Czech, po dwóch ze Szwajcarii oraz Łotwy po jednym z Danii, Niemiec, Słowacji i po raz pierwszy w historii z Australii.

Rada Gubernatorów zatwierdziła zmiany projektu w formacie loterii w dniu 24 czerwca 2014 roku. Począwszy od 2015 roku, szanse na wygraną pierwszego wyboru zostaną zwiększone z czterech najsłabszych drużyn ligi i powiększone do wszystkich drużyn, które nie awansowały do fazy play-off, czyli w sumie 14 drużyn. W 2016 roku loteria będzie używana nie tylko do pierwszego miejsca, ale też do dwóch kolejnych^[6].

Następujące zmiany przepisów były przedmiotem głosowań przez Radę Gubernatorów NHL w czerwcu 2014 roku i zostały zatwierdzone przez Stowarzyszenie Zawodników we wrześniu 2014^[7][8]:

• Obszary trapezowe za bramkami, w której bramkarze mogą grać krążkiem mają być szersze o 4 stopy (1,2 m) w porównaniu do obecnej szerokości.
• W przypadku nierozstrzygnięcia spotkania w regulaminowym czasie w sezonie zasadniczym, lód przed dogrywką będzie czyszczony oraz zespoły będą w dogrywce zmieniać strony. Ma to zwiększyć liczbę meczów zakończonych w dogrywce, a zmniejszenie w rzutach karnych^[9].
• Trenerzy w seriach rzutów karnych nie będą przedstawiać listy zawodników przystępujących do najazdów w serii rzutów karnych. Szkoleniowcy będą wybierać strzelających tuż przed strzałem.
• Zakazano podczas serii rzutów karnych używać stylu tzw. spin-o-rama, a więc z obrotem dookoła własnej osi.

W tym sezonie odbyły się dwa spotkania na stadionach. Pierwsze z nich odbędzie się na Nationals Park 1 stycznia 2015 jako siódma edycja NHL Winter Classic, kolejne spotkanie odbyło się w ramach NHL Stadium Series 21 lutego 2015 na stadionie Levi’s Stadium.

Po trzyletniej przerwie odbył się NHL All-Star Game, który 25 stycznia 2015 miał miejsce w Columbus^[3]. W spotkaniu zmierzyły się zespoły wygrane przez kapitanów: Nick Foligno (zawodnik z miejscowej drużyny Columbus Blue Jackets) oraz Jonathan Toews. Zwyciężyła drużyna zawodnika Chicago Blackhawks 17:12. MVP spotkania został Ryan Johansen.

W przypadku równej liczby punktów pierwszym kryteriumem decydującym jest większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w kolumnie ZRD.

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z ZRD PK P ZB SB Pkt 1. Montreal Canadiens 82 50 43 10 22 221 189 110 2. Tampa Bay Lightning 82 50 47 8 24 262 211 108 3. Detroit Red Wings 82 43 37 14 25 235 221 100 4. Ottawa Senators 82 43 37 13 26 238 215 99 5. Boston Bruins 82 41 33 14 27 213 211 96 6. Florida Panthers 82 38 30 15 29 206 223 91 7. Toronto Maple Leafs 82 30 25 8 44 211 262 68 8. Buffalo Sabres 82 23 15 8 51 161 274 54 Dywizja Metropolitalna Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt 1. New York Rangers 82 53 49 7 22 252 192 113 2. Washington Capitals 82 45 40 11 26 242 203 101 3. New York Islanders 82 47 40 7 28 252 230 101 4. Pittsburgh Penguins 82 43 39 12 27 221 210 98 5. Columbus Blue Jackets 82 42 33 5 35 236 250 89 6. Philadelphia Flyers 82 33 30 18 31 215 234 84 7. New Jersey Devils 82 32 27 14 36 181 216 78 8. Carolina Hurricanes 82 30 25 11 41 188 226 71

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt 1. St. Louis Blues 82 51 42 7 24 248 201 109 2. Nashville Predators 82 47 41 10 25 232 208 104 3. Chicago Blackhawks 82 48 39 6 28 229 189 102 4. Minnesota Wild 82 46 42 8 28 231 201 100 5. Winnipeg Jets 82 43 36 13 26 230 210 99 6. Dallas Stars 82 41 37 10 31 261 260 92 7. Colorado Avalanche 82 39 29 12 31 219 227 90 x. Dywizja Pacyfiku Lp. Drużyna M Z ZRD PK P OB SB Pkt 1. Anaheim Ducks 82 51 43 7 24 236 226 109 2. Vancouver Canucks 82 48 42 5 29 242 222 101 3. Calgary Flames 82 45 41 7 30 241 216 97 4. Los Angeles Kings 82 40 38 15 27 220 205 95 5. San Jose Sharks 82 40 36 9 33 228 232 89 6. Edmonton Oilers 82 24 19 14 44 198 283 62 7. Arizona Coyotes 82 24 19 8 50 170 272 56 x.

Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Zawodnicy z pola^[14]

Z dorobkiem 87 punktów Kanadyjczyk Jamie Benn otwiera listę najskuteczniejszych zawodników sezonu zasadniczego w NHL. Najczęściej asystującym zawodnikiem był Szwed Nicklas Bäckström (60 asyst). Najlepszym strzelcem był Rosjanin Aleksandr Owieczkin z 53 trafieniami. To trzecie z rzędu zwycięstwo w tej klasyfikacji Rosjanina. W klasyfikacji plus minus dwóch zawodników uzyskali najlepszy rezultat. Byli to: Amerykanin Max Pacioretty oraz Rosjanin Nikita Kuczerow, którzy uzyskali bilans +39. Najsłabszym zawodnikiem tej klasyfikacji został Nail Jakupow, który uzyskał -35. Najczęściej bramek w grach w przewadze zdobył Owieczkin, który 24 razy pokonywał bramkarzy w liczebnej przewadze. Rosjanin najczęściej ze wszystkich zawodników ligi oddawał strzał na bramkę, czynił to 386 razy. Najwięcej minut na ławce kar przebywał Steve Downie, który 238 minut spędził w tym miejscu. Szwed Erik Karlsson był najskuteczniejszym obrońcą z dorobkiem 66 punktów.

Zawodnik	Drużyna	M	G	A	Pkt	+/−	MIN
Jamie Benn	Dallas Stars	82	35	52	87	+1	64
John Tavares	New York Islanders	82	38	48	86	+5	46
Sidney Crosby	Pittsburgh Penguins	77	28	56	84	+5	47
Aleksandr Owieczkin	Washington Capitals	81	53	28	81	+10	58
Jakub Voráček	Philadelphia Flyers	82	22	59	81	+1	78
Nicklas Bäckström	Washington Capitals	82	18	60	78	+5	40
Tyler Seguin	Dallas Stars	71	37	40	77	–1	20
Jiří Hudler	Calgary Flames	82	20	56	76	+17	18
Daniel Sedin	Vancouver Canucks	82	41	38	79	+27	32
Władimir Tarasienko	St. Louis Blues	77	37	36	73	+27	31

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku New York Rangers) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.