Pięknosuseł górski
| Callospermophilus madrensis[1] | |||
| (Merriam, 1901) | |||
 Callospermophilus madrensis Tutuaca, (prow. Chihuahua), Meksyk | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pięknosuseł górski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Pięknosuseł górski[3] (Callospermophilus madrensis) – endemiczny gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych. Zamieszkuje tereny w meksykańskim stanie Chihuahua[4][5][6].
Systematyka
Na podstawie badań filogenetycznych (2009) z rodzaju Spermophilus[4] wydzielono nowy rodzaj Callospermophilus, który objął także C. madrensis (uprzednio Spermophilus (Callospermophilus) madrensis)[6]. Epitet gatunkowy jest eponimem przyjętym od lokalizacji gatunku w paśmie górski Sierra Madre Zachodnia[5].
Morfologia
Pięknosuseł górski jest blisko spokrewniony z Callospermophilus lateralis zamieszkującym tereny w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie. Zachowuje też znaczne podobieństwo morfologiczne. Ubarwienie również podobne, ale czarne pasy na grzbiecie są wyraźnie krótsze i słabo zaznaczone. Białe pasy docierają do nasady ogona. Inną cechą różniącą obydwa gatunki jest szerokość czaszki. Pięknosuseł górski ma czaszkę węższą niż pięknosuseł złocisty[5].
| Część ciała | przedział | wymiar średni |
|---|---|---|
| długość tułowia z głową | 215–253 mm | 233 mm |
| długość kręgów ogona | 40–82 mm | 61 mm |
| długość łap tylnych | 31–42 mm | 38,1 mm |
| długość uszu | 18–28 mm | 21,5 mm |
| masa ciała | 109–198 g | 156 g |
Rozmieszczenie geograficzne
Zamieszkują tereny w meksykańskim stanie Chihuahua. Typowa lokalizacja: Sierra Madre, koło Guadalupe y Calvo. Zajmują tereny na wysokości 3000–3750 m n.p.m.[4][5]
Przypisy
- ↑ Callospermophilus madrensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Callospermophilus madrensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- 1 2 3 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Spermophilus (Callospermophilus) madrensis w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 3 czerwca 2012]
- 1 2 3 4 5 Troy L. Best, Howard H. Thomas. Spermophilus madrensis. „Mammalian Species”. 378, s. 1-2, 1991. (ang.).
- 1 2 Kristofer M. Helgen, F. Russell Cole, Lauren Helgen, Don E. Wilson. Generic revision in the Holarctic ground squirrel genus Spermophilus. „Journal of Mammalogy”. 2 (90), s. 270–305, 2009. (ang.).