Sikorsky MH-53 Pave Low
![]() MH-53 Pave Low | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
śmigłowiec wielozadaniowy |
| Załoga |
6 |
| Historia | |
| Data oblotu |
15 marca 1967 |
| Wycofanie ze służby |
2008 |
| Liczba egz. |
72 (HH-53) |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2× silnik turbowałowy General Electric T64-GE-100 |
| Moc |
4392 KM (3230 kW) każdy |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
21,9 m |
| Długość |
28,0 m |
| Wysokość |
7,6 m |
| Masa | |
| Własna |
14 515 kg |
| Startowa |
21 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
315 km/h |
| Pułap |
4900 m |
| Zasięg |
1100 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3× karabin maszynowy M134 Minigun kalibru 7,62 mm lub M2 kalibru 12,7 mm | |
| Liczba miejsc | |
| 37 | |
| Użytkownicy | |
| United States Air Force | |
| Rzuty | |
![]() | |
Sikorsky HH-53/MH-53 Pave Low – amerykański śmigłowiec wielozadaniowy, wykorzystywany przez United States Air Force do zadań poszukiwawczo-ratunkowych w warunkach bojowych (CSAR) oraz wsparcia operacji specjalnych, opracowany przez Sikorsky Aircraft Corporation na bazie śmigłowca CH-53 Sea Stallion.
Historia
Oblot śmigłowca HH-53B, pierwszego zaprojektowanego specjalnie z myślą o wykonywaniu zadań poszukiwawczo-ratownicznych, miał miejsce 15 marca 1967. W 1968 roku zaprezentowana została nieco zmodyfikowana wersja HH-53C. Wyprodukowano 8 egzemplarzy w wersji HH-53B (później zmodernizowanych do standardu HH-53C) oraz 64 HH-53C. Śmigłowce wykorzystywano podczas wojny wietnamskiej, gdzie zastąpiły maszyny HH-3E "Jolly Green Giant", zyskując przydomek "Super Jolly Green Giant". W późniejszych latach śmigłowce pełniły służbę podczas startów statków kosmicznych oraz wykorzystywane były do poszukiwania załóg statków powracających z lotów kosmicznych.
W latach 70. podjęto próby mające na celu umożliwienie prowadzenie działań przez śmigłowce HH-53 w każdych warunkach pogodowych, zarówno w dzień jak i w nocy. Ich wynikiem była modernizacja 11 śmigłowców HH-53B i HH-53C do standardu HH-53H Pave Low III. W 1980 roku nastąpiło przeniesienie pierwszych maszyn z Military Airlift Command (Dowództwa Wojskowego Lotnictwa Transportowego) do 1st Special Operations Wing (1. Skrzydła Operacji Specjalnych), jednocześnie ze zmianą ich nazwy na MH-53H.
W latach 1986–1990 41 maszyn wersji HH-53B, HH-53C, HH-53H oraz CH-53C zmodernizowano do kolejnego standardu – MH-53J Pave Low III Enhanced. Ostatnia modernizacja doprowadziła do powstania wersji MH-53M Pave Low IV.
Śmigłowce zostały wycofane ze służby w 2008 roku[2].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Wszystkie śmigłowce MH-53 powstały w wyniku modernizacji istniejących egzemplarzy HH-53B/C/H oraz CH-53C.
Przypisy
- ↑ Sikorsky MH-53 (Pave Low). Military Factory. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- ↑ MH-53s fly final combat missions. U.S. Air Force, 2008-10-01. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
Bibliografia
- HH-53 Super Jolly Green Giant. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- MH-53J Pave Low III. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- MH-53M Pave Low IV. Global Security. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
- Sikorsky S-65/CH-53 Sea Stallion. All the World's Helicopters and Rotorcraft. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).

