Beechcraft T-6 Texan II
![]() T-6A Texan II | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
pilot + instruktor |
| Historia | |
| Data oblotu |
1998 |
| Lata produkcji |
od 1999 |
| Liczba egz. |
1011 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc |
1100 KM (840 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,19 m |
| Długość |
10,17 m |
| Wysokość |
3,25 m |
| Powierzchnia nośna |
16,28 m² |
| Masa | |
| Własna |
2135 kg |
| Startowa |
2858 kg |
| Zapas paliwa |
677,5 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
585 km/h |
| Pułap praktyczny |
9449 m |
| Zasięg |
1667 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Grecja, Irak, Izrael, Kanada, Maroko, Meksyk, Niemcy, USA, Nowa Zelandia | |
Beechcraft T-6 Texan II – jednosilnikowy samolot szkolno-treningowy powstały na bazie szwajcarskiego Pilatus PC-9 dla zastąpienia w roli szkolenia wstępnego samolotów Cessna T-37 Tweet używanych przez United States Air Force i Beechcraft T-34C Turbo Mentor w służbie United States Navy. Amerykanie zdecydowali się na wybór spośród istniejących już na rynku samolotów szkolnych po anulowaniu programu Fairchild T-46. W konkursie Joint Primary Aircraft Training System wybrano wspólną ofertę Beech-Pilatus PC-9 Mk 2, która wygrała m.in. z Embraer EMB 312 Tucano (oferowanym przez Northrop Grumman jako Super Tucano), Lockheed T-Bird II (bazujący na Aermacchi M.B.339), czy Cessna 526 CitationJet. Nowa maszyna odziedziczyła nazwę po wykorzystywanym w okresie II Wojny światowej North American T-6 Texan. Oprócz wersji bazowej T-6A Texan II, którą wyeksportowano także do kilku krajów, powstała zmodernizowana wersja T-6B Texan II z HUD i szklanym kokpitem, a opracowywany jest samolot szturmowy do zwalczania partyzantki oznaczony AT-6B Texan II. T-6A NTA to 20 sztuk T-6A dla Grecji, pod które można podwiesić zasobniki z uzbrojeniem lub lekkie bomby. Specjalna wersja dla Kanady nazywana także przez producenta CT-156 Harvard II otrzymała zmodyfikowany kokpit zgodny z samolotami BAE Hawk. T-6C Texan II to wersja T-6B dla Maroka z dodatkowymi węzłami podwieszeń.
Użytkownicy
Fuerza Aérea Argentina- 12 T-6C+[1]
Polemikí Aeroporía- 25 T-6A i 20 T-6A NTA
Irackie Siły Powietrzne- 15 T-6A
Hejl HaAwir- 20 T-6A Efroni
Royal Canadian Air Force- 25 CT-156 Harvard II
Królewskie Marokańskie Siły Powietrzne- 24 T-6C
Royal New Zealand Air Force- W styczniu 2014 zamówiono 11 T-6C. Wszystkie dostarczono do końca 2015 roku[2][3].
Meksyk
- Fuerza Aérea Mexicana: 34 T-6C+ od 2012[4]. W 2017 utracono dwa[5].
- Armada de México: 6 T-6C+
Luftwaffe- Wykorzystuje do szkolenia 69 T-6A w malowaniu USAF
United States Armed Forces
- United States Air Force: 445 T-6A Texan II (dostarczono 452)
- United States Navy: 49 T-6A, 260 T-6B
Podobne samoloty
Pokrewne
Podobne
Przypisy
- ↑ Pierwsze Texany II dla Argentyny. Altair, 1 października 2017.
- ↑ Nowa Zelandia kupiła T-6C.
- ↑ Maksymilian Dura, Nowa Zelandia wymienia samoloty treningowe [online], defence24.pl, 30 stycznia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2017-03-15].
- ↑ http://www.eluniversal.com.mx/notas/821430.html
- ↑ Erwan de Cherisey, Two more Mexican Air Force T-6C+ aircraft crash [online], janes.com, 21 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-21].
Linki zewnętrzne
- Strona producenta.. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- T-6A Texan II na stronie USAF.. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- T-6A Texan II na stronie USN.. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-18)]. (ang.).

