Konkurs Piosenki Eurowizji 1956
 | |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał |
24 maja 1956 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
Teatro Kursaal, | ||||
| Nadawca | |||||
| Prowadzący |
Lohengrin Filipello | ||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Kierownik wykonawczy |
Rolf Liebermann | ||||
| Główny dyrygent |
Fernando Paggi | ||||
| Występ interwałowy |
Les Joyeux Rossignols and Les Trois Ménestrels | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut | |||||
| Łącznie |
7 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Dwuosobowe jury z każdego kraju, każdy członek indywidualnie przyznawał punkty, prawdopodobnie w skali 1–10; metoda głosowania jest niepewna. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka |
„Refrain” | ||||
| Muzyka |
Geo Voumard | ||||
| Tekst |
Emile Gardaz | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
.svg.png){kind=small}
1. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w czwartek, 24 maja 1956 roku w Teatro Kursaal w Lugano. Organizatorem konkursu był szwajcarski radiowy nadawca publiczny Radiotelevisione svizzera (RTSI)[1]. Prowadzącym konkurs był Lohengrin Filipello.
Finał konkursu wygrała Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z piosenką „Refrain”[1].
Przebieg konkursu
Pierwszy konkurs transmitowany był głównie przez publiczne rozgłośnie radiowe, natomiast prezentacja telewizyjna możliwa była jedynie w krajach, które w powojennej sytuacji miały dostęp do odbioru sygnału telewizyjnego[2]. Konkurs odbył się o godz. 21:00 czasu środkowoeuropejskiego.
Występ w przerwie głosowania musiał zostać przedłużony z powodu opóźnień, wywołanych procedurą przyjmowania głosów od jurorów z poszczególnych krajów[1].
Każdy uczestniczący w konkursie kraj wysłał do Lugano dwóch jurorów, z wyjątkiem Luksemburga, dla których przyjazd sędziów był niemożliwy. Regulamin konkursu umożliwiał sędziom oddanie od 1 do 10 punktu na każdą piosenkę, włącznie z tą reprezentującą własny kraj. Szwajcarska komisja dodatkowo miała zezwolenie od EBU do zagłosowania w imieniu Luksemburga. Fakty te mogą sugerować faworyzację Szwajcarii jako zwycięzcy[1].
Utracony zapis
Chociaż konkurs był nagrywany dla telewizji w niektórych krajach europejskich (ze względu na to, że telewizory były wtedy jeszcze dość rzadkie), nie zachowały się żadne kopie, z wyjątkiem powtórnego występu Lys Assii na koniec konkursu[3].
W 2021 roku w sieci został opublikowany prawie sześciominutowy film z bisem zwycięskiej piosenki, nagrany przez szwajcarskiego fotografa Vincenzo Vicariego, który na swojej stronie internetowej udostępnił także inne zdjęcia z występów na żywo oraz z prób[3].
Wyniki
Nieznane są pełne wyniki konkursu, ponieważ nigdy nie ujawniono całości głosowania. W książce Simona Barclaya The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010 uwzględniono pełne wyniki głosowania jury, jednak nie podano źródła informacji[4].
Zwycięska piosenka nie została wydana na rynek[1].
| Kraj | L.p. | Artysta | Piosenka | Język | Miejsce | L.p. | Piosenka | Miejsce | Język | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Holandia |
1 | Jetty Paerl | „De vogels van Holland” | niderlandzki | b.d. | 8 | Corry Brokken | „Voorgoed voorbij” | niderlandzki | b.d. |
.svg.png){kind=small} Szwajcaria |
2 | Lys Assia | „Das alte Karussell” | niemiecki | 9 | Lys Assia | „Refrain” | francuski | 1 | |
.svg.png){kind=small} Belgia |
3 | Fud Leclerc | „Messieurs les noyés de la Seine” | francuski | 10 | Mony Marc | „Le plus beau jour de ma vie” | francuski | b.d. | |
 Niemcy |
4 | Walter Andreas Schwarz | „Im Wartesaal zum großen Glück” | niemiecki | 11 | Freddy Quinn | „So geht das jede Nacht” | niemiecki | ||
 Francja |
5 | Mathé Altéry | „Le temps perdu” | francuski | 12 | Dany Dauberson | „Il est là” | francuski | ||
 Luksemburg |
6 | Michèle Arnaud | „Ne crois pas” | francuski | 13 | Michèle Arnaud | „Les amants de minuit” | francuski | ||
.svg.png){kind=small} Włochy |
7 | Franca Raimondi | „Aprite le finestre” | włoski | 14 | Tonina Torrielli | „Amami se vuoi” | włoski |
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-23]. (ang.).
- ↑ 60 years of Eurovision Song Contest – 50s. [w:] EBU [on-line]. www.60th.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-05]. (ang.).
- 1 2 Kalvin Lindfors, Uncovering the 1956 Grand Prix [online], Good Evening Europe!, 9 września 2021 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
- ↑ Simon Barclay, The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010, Simon Barclay, 17 czerwca 2010, ISBN 978-1-4457-8415-1 [dostęp 2019-05-19] (ang.).