Konkurs Piosenki Eurowizji 1993

Konkurs Piosenki Eurowizji 1993

Informacje ogólne
Finał	15 maja 1993
Miejsce	Green Glens Arena, Millstreet (Irlandia)
Nadawca	Raidió Teilifís Éireann (RTE)
Prowadzący	Fionnuala Sweeney
Informacje dodatkowe
Reżyser	Anita Notaro
Kierownik wykonawczy	Christian Clausen
Występ otwarcia	Opowieść o Eochaidzie i Étaínie z celtyckiej mitologii, przejście do widoku dzisiejszej irlandzkiej wsi.
Występ interwałowy	Johnny Logan wraz z dziećmi Millstreet and the Cork School of Music Choirs – „Voices (Are Calling)” Linda Martin – „Why Me?”
Uczestnicy
Debiut	Bośnia i Hercegowina  Chorwacja  Słowenia
Rezygnacja	Jugosławia
Łącznie	25 reprezentacji
Mapa uczestników            Państwa uczestniczące tylko w rundzie kwalifikacyjnej.            Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Komisja jurorska z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zwycięzca	Irlandia
Reprezentant	Niamh Kavanagh
Piosenka	„In Your Eyes”
Tekst i muzyka	Jimmy Walsh
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1992 1994 ►

38. Konkurs Piosenki Eurowizji 1993 został zorganizowany 15 maja 1993 roku w Green Glens Arena w Millstreet przez irlandzkiego nadawcę publicznego Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), dzięki zwycięstwu reprezentantki Irlandii – Lindy Martin podczas konkursu w 1992 roku.

Koncert finałowy prowadziła Fionnuala Sweeney, a zwyciężczynią została reprezentantka Irlandii – Niamh Kavanagh, która za utwór „In Your Eyes” otrzymała 187 punktów.

Przed finałem konkursu Europejska Unia Nadawców (EBU) borykała się z intensywnym wzrostem liczby potencjalnych uczestników, spowodowaną rozpadem bloku wschodniego oraz rozdzieleniem się Jugosławii (która była jedynym komunistycznym krajem, który brał udział w konkursie) na mniejsze państwa. Organizatorzy byli przeciwni udziałowi większej ilości państw, ponieważ konkurs rósł by „zbyt szybko” otwierając granice na nowych uczestników^[1]. W wyniku dużego zainteresowania udziałem wschodnich nadawców w konkursie, EBU zwiększyła maksymalną liczbę krajów uczestniczących w 1993 do dwudziestu pięciu – dwadzieścia dwa miejsca zarezerwowano dla krajów tradycyjnie uczestniczących w konkursie, a pozostałe trzy miejsca miały być rozdzielone między debiutantów, albo – jak w przypadku byłej Jugosławii – kraje, nie brały udziału jako osobny naród, wyłonionych podczas specjalnej rundy kwalifikacyjnej pt. Kvalifikacija za Millstreet, zorganizowanej 3 kwietnia we własnym studio w Lublanie przez nadawcę Radiotelevizija Slovenija (RTVSLO)^[2][3][4].

EBU sama zaprosiła do udziału dwunastu nadawców^[5]. Początkowo zainteresowanie udziałem w pierwszym w historii „półfinale” konkursu wyraziło początkowo czternaście państw, w tym m.in. nadawcy z Białorusi, Czech, Litwy, Łotwy, Rosji czy Ukrainy, jednak państwa te stopniowo wycofywały swoją chęć udziału i w lutym 1993 tylko sześć krajów widniało na liście zainteresowanych, w tym Bułgaria, która ostatecznie również się wycofała – dopiero później dołączyły natomiast telewizje z Estonii i Słowacji^[6][7].

L.p.	Państwo	Język	Wykonawca	Tytuł	Miejsce	Punkty
1	Bośnia i Hercegowina	bośniacki	Fazla	„Sva bol svijeta”	2	52
2	Chorwacja	chorwacki, angielski	Put	„Don’t Ever Cry”	3	51
3	Estonia	estoński	Janika Sillamaa	„Muretut meelt ja südametuld”	5	47
4	Węgry	węgierski	Andrea Szulák	„Árva reggel”	6	44
5	Rumunia	rumuński	Dida Drăgan	„Nu pleca”	7	38
6	Słowenia	słoweński	1X Band	„Tih deževen dan”	1	54
7	Słowacja	słowacki	Elán	„Amnestia na neveru”	4	50

Legenda:

     Państwa zakwalifikowane do finału konkursu

Telewizja z Bośni i Hercegowiny zadebiutowała w konkursie w trakcie trwania wojny domowej w swoim kraju. Ze względu na trwającą wojnę, preselekcje bośniackie miały bardzo skromny przebieg. Wygrał je Muhamed „Fazla” Fazlagic z piosenką „Sva bol svijeta”, której tekst poruszał temat tragicznej sytuacji w kraju (w refrenie śpiewał: Cały ból świata jest dziś w Bośni, Przeciwstawiam się wojnie, Nie boją się stać naprzeciw ściany, Mogę zaśpiewać, wygrać). Bośniacka reprezentacja borykała się z problemami militarnymi podczas podróży do Millstreet. W finale konkursu piosenka zajęła 16. miejsce^[8][9].

Podczas kilku ostatnich głosowań było jasne, że wygra albo Niamh Kavanagh z Irlandii albo Sonia z Wielkiej Brytanii. Po przedostatnim przyznaniu punktów, różnica między dwoma najlepszymi krajami wynosiła 11 punktów, z korzyścią dla Irlandii.

Z powodów technicznych, ostatnim głosującym krajem była Malta. Podekscytowana irlandzka publiczność czekała, aż maltański sekretarz przyzna jakiekolwiek punkty walczącym o zwycięstwo krajom – wynik, który nie pozwoliłby Wielkiej Brytanii prześcignąć Irlandii. Jednak, nazwa żadnego z krajów nie padła. To oczywiście znaczyło, że albo Irlandia albo Wielka Brytania nie otrzymały żadnego punktu od maltańskiego jury i, jeżeli Sonia otrzyma 12 punktów, to wygra z przewagą tylko jednego głosu. Zamiast tego najwyższą liczbę punktów zdobyła Niamh Kavanagh, zdobywając ostatecznie 23 punkty więcej od rywalki.