Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich

Poprzednikiem Marynarki Wojennej ZSRR była Flota Czerwona, powstała po rewolucji październikowej na skutek przejęcia większości okrętów Marynarki Wojennej Rosji przez nowe władze bolszewickie, które w toku wojny domowej objęły ostatecznie władzę w Rosji. Marynarze, zwłaszcza Floty Bałtyckiej, aktywnie wspierali dojście bolszewików do władzy, czego symbolicznym wyrazem stał się udział krążownika „Aurora” w wybuchu rewolucji w Piotrogrodzie. Utworzona została następnie Robotniczo-Chłopska Flota Czerwona (Rabocze-kriestjanskj Krasnyj Fłot, RKKF), podlegająca bezpośrednio Ludowemu Komisarzowi ds. wojskowych i morskich, obok Armii Czerwonej (RKKA)^[1]. W marcu 1924 roku marynarka wojenna została podporządkowana Armii Czerwonej (RKKA), jako Siły Morskie Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (Wojenno-morskije siły RKKA)^[1]. Od lipca 1926 roku funkcje dowództwa marynarki pełnił II (morski) oddział sztabu RKKA^[1].

Powstała na mocy Postanowienia Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Komisarzy Ludowych z 30 grudnia 1937, powołującego ogólnozwiązkowy Ludowy Komisariat Marynarki Wojennej ZSRR. Przekazano mu wojskowe siły morskie Armii Czerwonej, dotychczas pozostające w podporządkowaniu Ludowemu Komisariatowi Obrony^[2]. Początkowo stosowano wobec niej zamiennie nazwę Robotniczo-Chłopska Marynarka Wojenna^[3].

Istniała do rozpadu ZSRR w grudniu 1991. Jej struktury zostały w dużym stopniu przejęte przez siły zbrojne państw – byłych republik radzieckich, tworząc m.in. Marynarkę Wojenną Federacji Rosyjskiej i Marynarkę Wojenną Ukrainy^[4].

• 
  Proporzec i flaga fortyfikacji obrony wybrzeża (1924–1932)
• 
  Proporzec i flaga fortyfikacji obrony wybrzeża (1932-1950)
• 
  Proporzec i flaga fortyfikacji marynarki wojennej (1950-1992)

• 
  Bandera wojenna w latach 1924-1935
• 
  Bandera wojenna w latach 1935-1950
• 
  Bandera wojenna w latach 1950-1991
• 
  Honorowa bandera z czerwonym sztandarem (1926-1935)
• 
  Honorowa bandera z czerwonym sztandarem (1935-1950)
• 
  Bandera z czerwonym sztandarem (1950-1992)
• 
  Bandera jednostek gwardii (1942-1950)
• 
  Bandera jednostek gwardii (1950-1992)
• 
  Bandera jednostek gwardii z czerwonym sztandarem (1942-1950)
• 
  Bandera jednostek gwardii z czerwonym sztandarem (1950-1992)

• 
  Bandera jednostek pomocniczych, jeśli dowódca był oficerem marynarki wojennej (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek pomocniczych, jeśli dowódca nie był oficerem marynarki (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek szkolnych (1925-1940)
• 
  Bandera jednostek pomocniczych (1935-1950)
• 
  Bandera jednostek pomoczniczych (1950-1992)
• 
  Bandera jednostek nawodnych należących do fortów morskich, jeśli dowodził nimi oficer marynarki wojennej (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek nawodnych należących do fortów morskich, jeśli nie dowodził nimi oficer marynarki wojennej (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek hydrograficznych i latarniowców dowodzonych przez oficerów marynarki wojennej (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek hydrograficznych i latarniowców, jeśli nie dowodził nimi oficer marynarki wojennej (1924-1935)
• 
  Bandera jednostek używanych do prac podwodnych
• 
  Bandera jednostek ratowniczych (1943-1950)
• 
  Bandera jednostek ratowniczych (1950-1992)
• 
  Bandera okrętów hydrograficznych i latarniowców (1935-1950)
• 
  Bandera okrętów hydrograficznych i latarniowców (1950-1992)

• 
  Bandera jednostek OGPU
• 
  Bandera jednostek straży granicznej NKWD
• 
  Bandera jednostek straży granicznej MGB
• 
  Bandera jednostek straży granicznej gwardii
• 
  Bandera jednostek MWD

• Piotr Smirnow – 1938 (ludowy komisarz Marynarki Wojennej ZSRR);
• Piotr Smirnow-Swietłowski – 1938 (p.o. ludowego komisarza Marynarki Wojennej ZSRR);
• komandarm 1 rangi Michaił Frinowski – 8 września 1938 – 6 kwietnia 1939 (ludowy komisarz Marynarki Wojennej ZSRR)^[5];
• admirał floty Nikołaj Kuzniecow (admirał) – 1939 – 1947 (ludowy komisarz Marynarki Wojennej ZSRR)^[6];
• admirał Iwan Jumaszew – 1947 – 1951;
• wiceadmirał Nikołaj Kuzniecow – 1951 – 1956^[6];
• admirał/admirał floty/admirał floty Związku Radzieckiego Siergiej Gorszkow – 1956 – 1985;
• admirał floty Władimir Czernawin – 1985–1991.

Siedziba dowódcy Marynarki Wojennej mieściła się w Moskwie.

I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds. ogólnych:

• admirał Siergiej Gorszkow – do 1956;
• admirał Arsienij Gołowko – 1956-1962;
• admirał Witalij Fokin – 1962–1964;
• admirał/admirał floty Władimir Kasatonow – 1964-1974;
• admirał/admirał floty Nikołaj Smirnow – 1974-1988;
• admirał/admirał floty Iwan Kapitaniec – 1988–1991.

• admirał Witalij Fokin – 1953-1958;
• admirał Fiodor Zozulia – 1958–1964;
• admirał/admirał floty Nikołaj Siergiejew – 1964-1977;
• admirał floty Gieorgij Jegorow – 1977–1981;
• admirał/admirał floty Władimir Czernawin – 1981–1985;
• admirał/admirał floty Konstantin Makarow – 1985–1991.

• admirał Lew Władimirski – 1952-1955;
• admirał Wasilij Płatonow – 1955–1956;
• admirał Gordiej Lewczenko – 1956-1958;
• wiceadmirał Władimir Iwanow – 1958-1966;
• wiceadmirał/admirał Gieorgij Jegorow – 1966-1972;
• admirał Grigorij Bondarienko – 1973-1988;
• wiceadmirał Władimir Kuźmin – 1988–1991.

• generał porucznik/pułkownik lotnictwa Jewgienij Prieobrażeński – 1950-1962;
• generał porucznik/pułkownik/marszałek lotnictwa Iwan Borzow – 1962-1974;
• generał porucznik/pułkownik lotnictwa Aleksandr Mironienko – 1974–1982;
• generał pułkownik lotnictwa Gieorgij Kuzniecow – 1982–1988;
• generał pułkownik lotnictwa Władimir Potapow – 1988–1991.