Dostawcą silników dla McLarena w sezonie 1991 nadal była Honda, z którą zespół dominował w mistrzostwach kierowców i konstruktorów. Ayrton Senna bolidem MP4/6 zdobył swój trzeci tytuł mistrzowski, 7-krotnie wygrywając Grand Prix. W klasyfikacji generalnej drugiego Nigela Mansella wyprzedził aż o 24 punkty, choć należy zaznaczyć, że już w drugiej części sezonu widoczna był technologiczna przewaga zespołu Williams.
Wyniki
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie
Wyjaśnienie
Złoty
Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny
2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył conajmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył conajmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony
Nie zakwalifikował się (NZ)
Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy
Nie ukończył (NU)
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny
Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK/EX)
Biały
Nie wystartował (NW)
Kontuzjowany (K/INJ)
Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru
Został wycofany (WYC/WD)
Nie przybył (NP/DNA)
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie
Start z pole position
Kursywa
Najszybsze okrążenie wyścigu
†
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
Gerhard Berger