B-1 (szybowiec)

B-1

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa
Konstruktor	Michał Blaicher
Typ	Warsztaty Szybowcowe ZASPL
Konstrukcja	drewniana
Załoga	1
Historia
Data oblotu	29 maja 1934
Liczba egz.	1
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	12,7 m
Wydłużenie	9,1
Długość	7,18 m
Wysokość	1,5 m
Powierzchnia nośna	17,7 m²
Masa
Własna	130 kg
Użyteczna	75 kg
Startowa	205 kg
Osiągi
Prędkość minimalna	41 km/h
Prędkość ekonomiczna	45 km/h
Prędkość optymalna	50 km/h
Prędkość holowania	70 km/h
Prędkość min. opadania	0,9 m/s przy 45 km/h
Doskonałość maks.	15,5
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

B-1 – polski szybowiec szkolny zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.

Inżynier Michał Blaicher zaprojektował B-1 jako szybowiec przeznaczony do szkolenia pilotów w lotach żaglowych i na holu. Budowę prototypu prowadziły Warsztaty Szybowcowe ZASPL we Lwowie^[1]. Szybowiec otrzymał numer fabryczny 137^[2].

W konstrukcji szybowca przewidziano możliwość wykonywania lotów przez pilota ze spadochronem lub bez. Umożliwiało to brezentowe, regulowane oparcie fotela pilota. Dodatkową nowością było zamontowanie w szybowcu przyrządu wskazującego prądy wznoszące, będącego autorskim pomysłem konstruktora.

Oblot prototypu został wykonany 29 maja 1934 roku na lotnisku w Skniłowie. Pilotami-oblatywaczami byli: Michał Blaicher, Franciszek Kotowski, Piotr Mynarski oraz Zbigniew Żabski^[3].

W 1934 roku szybowiec został przetransportowany do szkoły szybowcowej w Bezmiechowej, gdzie prowadzono dalsze badania. Wykazały one, że szybowiec jest trudny w pilotażu, jego osiągi były gorsze od zbudowanej w tym samym czasie Sroki. Również przyrząd do wskazywania noszeń nie spełnił oczekiwań. Podjęto decyzję o zaprzestaniu projektu, szybowiec został zdemontowany i później skasowany.

Jednomiejscowy szybowiec szkolny w układzie zastrzałowego górnopłatu o konstrukcji drewnianej^[3][2].

Kadłub o konstrukcji półskorupowej o przekroju sześciokątnym. Przód kryty sklejką, część środkowa płótnem, kratownicowa część ogonowa kryta również sklejką. Kabina pilota otwarta, osłonięta wiatrochronem. Fotel pilota regulowany. Z przodu kadłuba znajdował się zaczep do startu z lin gumowych i lotów na holu. Statecznik pionowy wykonany jako integralna część kadłuba.

Płat dwudzielny o obrysie prostokątnym, zwężony na końcach, podparty dwoma parami zastrzałów dodatkowo usztywnionych skrzyżowanymi linkami. Płat jednodźwigarowy z dźwigarem pomocniczym, wyposażony w lotki, kryty do dźwigara sklejką, dalej płótnem.

Usterzenie krzyżowe, statecznik poziomy jednoczęściowy, podparty zastrzałami. Stateczniki kryte sklejką, powierzchnie sterowe płótnem.

Podwozie jednotorowe złożone z amortyzowanej podkadłubowej płozy głównej i płozy ogonowej.

• Szybowiec kpt. Blaichera B-1. „Skrzydlata Polska”. 4/1934, s. 118, kwiecień 1934. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. OCLC 839207783. 
• Fekiks Pawłowicz. Szybowiec treningowy B-1. „Skrzydlata Polska”. 38/1957, 17 września 1957. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
• Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.