Tyrrell 019

Tyrrell 019

Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Tyrrell
Projektant	Harvey Postlethwaite Jean-Claude Migeot
Dane techniczne
Nadwozie	monokok z włókna węglowego
Zawieszenie przednie	wahacze, popychacze aktywujące sprężyny nad amortyzatorami
Zawieszenie tylne	wahacze, popychacze aktywujące sprężyny nad amortyzatorami
Silnik	Ford Cosworth DFR 3.5 V8
Skrzynia biegów	Hewland, manualna, 6 biegów + wsteczny
Paliwo	Elf
Opony	Pirelli
Historia
Debiut	Grand Prix San Marino 1990
Kierowcy	Satoru Nakajima Jean Alesi
Używany	1990
Wyścigi	14
Wygrane	0
Pole position	0
Najszybsze okrążenie	0
Tyrrell 018 Tyrrell 020

Tyrrell 019 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Harveya Postlethwaite'a i Jeana-Claude'a Migeota, skonstruowany przez Tyrrell Racing na sezon 1990. Pierwszy samochód Formuły 1 z podniesionym nosem.

Poprzednikiem modelu był Tyrrell 018. Model 018, którym ścigali się Michele Alboreto, Jonathan Palmer i dysponujący wsparciem Camela Jean Alesi, był pierwszym samochodem Formuły 1, w którym airbox spełniał funkcję pałąka zabezpieczającego – rozwiązanie powszechnie stosowane w następnych dekadach. Na początku sezon 1990 stosowano wersję „B” tego samochodu. Jean Alesi zakwalifikował się do Grand Prix Stanów Zjednoczonych na drugim miejscu i po starcie szybko objął prowadzenie, wyprzedzając Gerharda Bergera. Po 35 okrążeniach Alesi został wyprzedzony przez Ayrtona Sennę, ale zajął w tym wyścigu drugie miejsce^[1].

W Grand Prix San Marino wprowadzono następcę modelu, 019. Tyrrell 019 opierał się na poprzedniku i nie poczyniono znacznych zmian w nadwoziu. Wyjątkiem był, wprowadzony po raz pierwszy w Formule 1, podniesiony nos. Taka konstrukcja miała zoptymalizować przepływ powietrza pod samochodem, a co za tym idzie – zwiększyć docisk^[1].

Wadą samochodu był słaby silnik – jednostka Forda rozwijała 620 KM mocy przy 12000 rpm. Mimo to Alesi zdołał zakwalifikować się do Grand Prix Monako na trzecim miejscu, aby finiszować w tym wyścigu jako drugi^[2].

Następcą modelu był Tyrrell 020.