Andrea de Cesaris

Andrea de Cesaris

Andrea de Cesaris (1982)
Państwo	Włochy
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1959 Rzym
Data i miejsce śmierci	5 października 2014 Rzym

Andrea de Cesaris (ur. 31 maja 1959 w Rzymie, zm. 5 października 2014 tamże) – włoski kierowca Formuły 1. Znany z dużej liczby wypadków (stąd złośliwie zwany „Andrea de Crasheris”^[1], ang crash – wypadek), słynął również z umiejętności blokowania innych kierowców (stąd zwany przez niektórych z nich "ruchomą zaporą drogową"^[2]). Posiadacz rekordu największej liczby wyścigów bez zwycięstwa (208).

De Cesaris wielokrotnie zdobywał tytuły mistrzowskie, gdy ścigał się w kartingu. Następnie ścigał się w Brytyjskiej Formule 3, gdzie, z powodu dużej liczby wypadków nie był w stanie wywalczyć tytułu mistrzowskiego. Następnie trafił do Formuły 2, do zespołu Rona Dennisa Project 4.

W Formule 1 debiutował w sezonie 1980 w Alfie Romeo podczas Grand Prix Kanady. Nie ukończył tego wyścigu z powodu awarii silnika. W tamtym sezonie wystartował jeszcze w Grand Prix Stanów Zjednoczonych, gdzie na 2 okrążeniu miał wypadek.

W sezonie 1981 jeździł w McLarenie. Zdobył wtedy jeden punkt (w Grand Prix San Marino); dla porównania, jego kolega z teamu, John Watson, zdobył w tamtym sezonie punktów 27.

Sezon 1982 spędził ponownie w Alfie Romeo. W Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód zdobył swoje pierwsze i jedynie pole position, czym przeszedł do historii jako najmłodszy zdobywca pole position (ten rekord pobił dopiero podczas Grand Prix Belgii w sezonie 1994 Rubens Barrichello). Wyścigu tego nie ukończył, ale podczas Grand Prix Monako zdobył swoje pierwsze podium (trzecie miejsce). Kolejny punkt zdobyty w Grand Prix Kanady dały mu na koniec sezonu 5 punktów i 17. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Następny sezon spędził również w Alfie Romeo. Dzięki drugim miejscom w Grand Prix Niemiec i RPA oraz czwartemu miejscu w Grand Prix Europy zdobył łącznie 15 punktów i 8. miejsce na koniec sezonu.

W sezonie 1984 de Cesaris jeździł we francuskim teamie Ligier. Zdobył w nim 3 punkty (za 5. miejsce w Grand Prix RPA i 6 w Grand Prix San Marino), co dało mu 18. miejsce w klasyfikacji końcowej. W sezonie 1985 również jeździł w Ligierze, również zdobył 3 punkty (za 4. miejsce w Grand Prix Monako), ale tym razem zajął na koniec sezonu 17. miejsce.

Przed sezonem 1986 przeszedł do Minardi. Sezon ten był do Włocha katastrofalny – nie ukończył 14 wyścigów, do jednego się nie zakwalifikował, a ukończył zaledwie jeden – Grand Prix Meksyku na 8. miejscu.

W sezonie 1987 jeździł w teamie Brabham. Punktował tylko w jednym wyścigu, ale za to na podium – miało to miejsce w Grand Prix Belgii. 4 punkty zapewniły mu 14. miejsce w klasyfikacji łącznej.

Sezon 1988 spędził jako jedyny kierowca zespołu Rial. 3 punkty za czwarte miejsce w Grand Prix USA – Wschód dały mu 15. miejsce na koniec sezonu.

Lata 1989 i 1990 spędził w zespole Scuderia Italia. W pierwszym sezonie startów w nim zdobył 4 punkty (za 3. miejsce w Grand Prix Kanady), co dało mu 16. miejsce w końcowej klasyfikacji. Drugi sezon ukończył bez punktów.

W sezonie 1991 jeździł dla zespołu Jordan. Do pierwszego wyścigu nie prekwalifikował się, ale później zdobywał czwarte miejsca w Kanadzie i Meksyku, piąte w Niemczech i szóste we Francji dały mu, dzięki 9 punktom, dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

W latach 1992 i 1993 jeździł w zespole Tyrrell. W roku 1992 zdobył 8 punktów (z powodu piątych miejsc w Grand Prix Meksyku i Kanady, czwartego w Grand Prix Japonii i szóstego w Grand Prix Włoch). W sezonie 1993 nie zdobył ani jednego punktu.

Na początku sezonu 1994 nie miał kontraktu z żadnym zespołem, ale po Grand Prix Pacyfiku został zatrudniony na dwa wyścigi w miejsce kontuzjowanego Eddiego Irvine'a (zdobył 4. miejsce w Grand Prix Monako). Po Grand Prix Hiszpanii zastąpił w Sauberze kontuzjowanego Karla Wendlingera. Dla tego teamu zdobył 1 punkt za szóste miejsce w Grand Prix Francji. Łącznie w sezonie zdobył 4 punkty i 19. miejsce w klasyfikacji generalnej. Po roku 1994 wycofał się z Formuły 1.

Następnie pracował jako makler w Monte Carlo. Zginął w wypadku motocyklowym 5 października 2014 roku^[3]

• Andrea de Cesaris