Flammpanzer I
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu |
samobieżny miotacz ognia |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Egzemplarze |
1 egz. |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
4-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony powietrzem silnik w układzie bokser typu Krupp M 305 o pojemności 3460 cm³ |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
stalowy |
| Długość |
1020 mm |
| Szerokość |
2060 mm |
| Wysokość |
1720 mm |
| Masa |
bojowa: 5400 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
57 km/h |
| Zasięg pojazdu |
145 (droga), 115 (teren) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
bez przygotowania: 600 mm |
| Rowy (szer.) |
1400 mm |
| Ściany (wys.) |
370 mm |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x karabin maszynowy MG 13 kal. 7,92 mm | |
| Użytkownicy | |
| 5 pułk pancerny 5 Dywizji Lekkiej Afrika Korps | |
.svg.png){kind=small}
Flammpanzer I – niemiecki improwizowany samobieżny miotacz ognia na podwoziu czołgu PzKpfw I Ausf A. Pojazd powstał poprzez zastąpienie jednego karabinu maszynowego MG 13 plecakowym miotaczem ognia Flammenwerfer 40. Przebudowy dokonali żołnierze 5. Dywizji Lekkiej wchodzącej w skład Afrika Korps. Pojazd był używany podczas walk o Tobruk w 1941 roku.
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.