Sd.Kfz. 7/1

Sd.Kfz. 7/1
Selbstfahrlafette mit 2cm Flakvierling

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Typ pojazdu	samobieżne działo przeciwlotnicze
Trakcja	półgąsienicowa
Załoga	10
Historia
Prototypy	1940
Produkcja	1940 – 1944
Wycofanie	1945
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Maybach HL 62TUK (pierwsze serie) lub Maybach HL 64TR (późniejsze serie) o mocy 140 KM
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	203 l
Pancerz	grubość: do 8 mm
Długość	6,80 m
Szerokość	2,50 m
Wysokość	3,30 m
Masa	11 550 kg
Osiągi
Prędkość	50 km/h (po drodze)
Zasięg pojazdu	250 km (po drodze) 110 km (w terenie)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 działko przeciwlotnicze, poczwórnie sprzężone 2 cm Flakvierling 38 L/112.5 kal. 20 mm (zapas amunicji – 600 szt.)
Użytkownicy
Niemcy

Sd.Kfz. 7/1 – 2cm Flakvierling 38 auf Selbstfahrlafette – niemieckie samobieżne działo przeciwlotnicze z okresu II wojny światowej.

W 1940 roku zbudowano na podwoziu półgąsienicowego ciągnika artyleryjskiego Sd.Kfz. 7 samobieżne działo przeciwlotnicze przez umieszczenie na nim poczwórnie sprzężonego działka przeciwlotniczego 2 cm Flakvierling 38. W pierwszej serii pojazdów kabina kierowcy była odkryta, natomiast w dalszych została opancerzona blachami o grubości 8 mm.

Pierwszą serię 100 pojazdów wyprodukowano już w 1940 roku, a następnie kolejne serie budowane były w następnych latach. Produkcję Sd.Kfz. 7/l trwała do 1944 roku i łącznie w tym okresie zbudowano około 750 pojazdów tego typu.

Działo Sd.Kfz. 7/1 wprowadzone zostało do użycia w 1940 roku do pododdziałów artylerii przeciwlotniczej w dywizjach pancernych oraz w Luftwaffe. Służyły do walki z nisko latającymi samolotami przeciwnika, jak również do niszczenia celów naziemnych. Użytkowano je do zakończenia II wojny światowej.

• J. Williamson German half-track vehicles 1939-1945 wyd. Almark Publishing Co., Londyn, 1972 ISBN 08-5524-057-1

• Achtung Panzer!. achtungpanzer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-02)].