Footwork

Footwork

Footwork FA15
Pełna nazwa	Footwork Arrows
Aktywna	1991–1996
Siedziba	Milton Keynes, Wielka Brytania
Ważni ludzie
Kierowcy	Christian Fittipaldi Gianni Morbidelli
Inne
Debiut	Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1991
Ostatni wyścig	Grand Prix Japonii 1996

Footwork – zespół Formuły 1, uczestniczący w niej w pierwszej połowie lat 90. Prezydent japońskiej firmy logistycznej Footwork Express Co, Ltd., Wataru Ohashi, w 1990 roku zaczął intensywnie inwestować w zespół Arrows. Umowa obejmowała między innymi wystawienie logo Footworka w widocznym miejscu. W 1991 roku zespół został oficjalnie przemianowany na Footwork i nawiązał umowę z Porsche, od którego miał otrzymywać silniki. Wyniki były jednak gorsze niż oczekiwano i po sześciu wyścigach Footwork zrezygnował z silników Porsche na rzecz jednostek Forda. Nie pozwoliło to jednak Michelemu Alboreto, Aleksowi Caffiemu czy Stefanowi Johanssonowi zdobyć jakichkolwiek punktów. Wyniki były złe i w drugiej części sezonu zespół musiał brać udział w prekwalifikacjach.

W 1992 roku zespół zmienił dostawcę silników na Mugen. Arrows zachował nazwę Footwork do momentu, gdy Ohashi wycofał swoje wsparcie finansowe przed sezonem 1996; po tamtym sezonie na powrót zmieniono nazwę na Arrows. W całym okresie istnienia zespołu Footwork kontrolę operacyjną zachowywał Jackie Oliver.

Arrows został oficjalnie przemianowany na Footwork w roku 1991. Na początku sezonu wystawiono nadwozia A11C z silnikami Porsche. Gdy Michele Alboreto i Alex Caffi nie zdołali się zakwalifikować dp Grand Prix Brazylii, doszło do zmian wśród personelu: człowiekiem odpowiedzialnym za finanse został Alan Rees, a menadżerem zespołu został John Wickham. Następnie zaprezentowano model FA12, ale został on zniszczony w wyniku wypadku na zakręcie Tamburello na torze Imola. Alboreto doznał złamania stopy, która wymagała kilku szwów, a Caffi uszkodził drugi nowy samochód w Grand Prix Monako. Następnie Caffi został ranny w wypadku drogowym i został na kilka Grand Prix zastąpiony przez Stefana Johanssona. W czerwcu zespół zdecydował, że należy zastąpić silniki Porsche przygotowywanymi przez Hart Racing Engines jednostkami Cosworth DFR. W drugiej części sezonu zespół musiał się prekwalifikować, co wielokrotnie nie powodziło się. Mimo to zdołano otworzyć w Milton Keynes tunel aerodynamiczny w skali 1:2,5.

Na sezon 1992 Caffiego zastąpił Aguri Suzuki. Zapewniono sobie również silniki firmy Mugen. Zaprojektowany przez Alana Jenkinsa model FA13 był tradycyjnym, prostym samochodem. Alboreto zdołał punktować w trakcie sezonu czterokrotnie, dzięki czemu zespół zdobył 6 punktów i zajął siódme miejsce w klasyfikacji zespołów.

W sezonie 1993 w zespole nie jeździł Alboreto, a Derek Warwick. Ponadto zespół utrzymał Suzukiego i silniki Mugen. Wybudowano również nowy samochód, FA14. Był to jednak rozczarowujący dla zespołu sezon. Warwick zdobył 4 punkty, a zespół zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji zespołów.

Na sezon 1994 zespół stracił silniki Mugen i musiał wrócić do silników Forda. W charakterze kierowców zatrudniono Christiana Fittipaldiego i Gianniego Morbidellego. Samochód spisywał się jednak nadspodziewanie dobrze: Fittipaldi był czwarty w Grand Prix Pacyfiku i jechał na trzecim miejscu w Grand Prix Monako do momentu, gdy zepsuła mu się skrzynia biegów. Kolejne punkty zespół zdobył w Grand Prix Niemiec, które kierowcy Footworka ukończyli na miejscach 4–5. Z powodu dyskwalifikacji Michaela Schumachera po Grand Prix Belgii szóste miejsce zajął w tym wyścigu Morbidelli, "rekompensując" dyskwalifikację Fittipaldiego, któremu odebrano szóste miejsce w Grand Prix Kanady. Footwork z dziewięcioma punktami zajął więc 9. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Pod koniec roku Fittipaldi wycofał się z Formuły 1. Z zespołu odszedł również Wickham.

Sytuacja zespołu coraz bardziej się pogarszała. W tym celu zatrudniono japońskiego pay-drivera, Takiego Inoue. Silniki dostarczała firma Hart. W połowie sezonu było tak mało pieniędzy, że Morbidelli musiał zostać zastąpiony przez kolejnego pay-drivera, Maksa Papisa. Morbidelli wrócił na trzy ostatnie wyścigi i zajął trzecie miejsce w Grand Prix Australii. Ten rezultat oraz szóste miejsce w Grand Prix Kanady spowodowały, że Footwork zajął ósmą pozycję w klasyfikacji generalnej. Pod koniec roku Oliver i Rees przy wsparciu Schwabische Finanz & Unternehmensberatung AG wykupili udziały od Ohashiego.

W marcu 1996 roku Tom Walkinshaw wykupił od Reesa udziały w zespole. 40% udziałów w zespole należało zatem do Walkinshawa, 11% do Petera Darnbrougha, a 49% – do Olivera. W trakcie sezonu nazwa zespołu została zmieniona na TWR Arrows. Kierowcami zostali Jos Verstappen i Ricardo Rosset. Vestappen zdobył dla Footworka ostatni punkt, co miało miejsce w Grand Prix Argentyny.