Marchese

Marchese – amerykański zespół i konstruktor wyścigowy, założony przez braci Carla i Tudy'ego Marchese. Kilkakrotnie uczestniczył w wyścigach Indianapolis 500.

W latach 20. bracia Marchese byli właścicielami warsztatu samochodowego w Milwaukee. Dzięki dobremu wyposażeniu warsztatu tworzyli oni wyścigowe wersje Fordów T, w tym wersje Speedster oraz Rajo. W 1929 wystawili Millera 91 dla Carla w Indianapolis 500; był to jego jedyny start w Indianapolis. Bracia Marchese wprowadzili w swoim warsztacie szereg innowacji dotyczących między innymi wałów korbowych czy konstrukcji nadwozia. W 1938 roku zbudowali pierwszy własny samochód na Indianapolis 500. Napędzany silnikiem Miller R8 samochód miał dwie chłodnice rozmieszczone w sekcjach bocznych. W ten sposób bracia Marchese chcieli uzyskać opływowy nos i przewagę aerodynamiczną. Kierowca Harry McQuinn zajął siódme miejsce. W 1940 roku sponsorem zespołu została firma Leader Card. Silnik był wówczas doładowany. Tony Willman i Harry McQuinn nie zdołali jednak się zakwalifikować. Rok później kierowcą zespołu, nadal sponsorowanego przez Leader Card, był Paul Russo. Zajął on dziewiąte miejsce. W pierwszym wyścigu po II wojnie światowej – w 1946 roku – samochód Marchese nadal stosował ośmiocylindrowe jednostki Miller, ale miał lekko zmodyfikowane nadwozie. Tony Bettenhausen, mimo że zakwalifikował się do wyścigu, to nie wystartował w nim.

W 1947 roku bracia Marchese zamówili silnik Offenhauser, zastępując przestarzałą jednostkę Miller. Z sekcji bocznych usunięto chłodnice i model zyskał bardziej tradycyjny wygląd. Mimo tych ulepszeń Myron Fohr nie zdołał się w 1948 roku zakwalifikować. Jednakże w mistrzostwach AAA bracia Marchese z dwoma zwycięstwami wygrali klasyfikację właścicieli, podczas gdy Fohr został wicemistrzem. W Indianapolis 500 1949 Fohr zajął w wyścigu czwarte miejsce. W mistrzostwach AAA Fohr ponownie był drugi. W Indianapolis 500 w 1950 roku zespół braci Marchese był sponsorowany przez Bardahl. Nadal startujący w zespole Fohr zakwalifikował się na szesnastym miejscu, a finiszował jako jedenasty. W roku 1951 sponsorem nadal był Bardahl, ale nowym kierowcą był Chuck Stevenson z Fresno. Stevenson nie ukończył wyścigu, kiedy jego samochód zapalił się na 93 okrążeniu. W następnym wyścigu – 100 mil Syrakuz – samochód brał udział w poważnej kolizji. Stevenson wyszedł bez szwanku, ale samochód nie został odbudowany.

• 1938 /51 Marchese Championship Race Car. [w:] rmauctions.com [on-line]. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
• Daniel Vaughan: 1938 Marchese Championship Racer. [w:] conceptcarz.com [on-line]. grudzień 2007. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).