James Calado

James karierę rozpoczął w roku 1999, od startów w kartingu. W 2008 roku przeszedł do wyścigów samochodów jednomiejscowych, debiutując w Brytyjskiej Formule Renault. Starty w niej kontynuował również w kolejnym roku. W obu sezonach współpracował z brytyjską ekipą Fortec Motorsport. W pierwszym podejściu zmagania zakończył na 7. pozycji. W drugiej, po zwyciężeniu w ośmiu wyścigach, został sklasyfikowany na 2. miejscu, ulegając jedynie swojemu rodakowi Deanowi Smithowi. Pod koniec sezonu 2008 brał udział w zimowej edycji Brytyjskiej oraz Portugalskiej Formuły Renault. W obu pewnie sięgnął po tytuł mistrzowski. Oprócz regularnych startów, Calado wziął udział również w czterech wyścigach północno-europejskiego (w 2008) oraz w sześciu europejskiego cyklu. Uzyskane w nich punkty pozwoliły mu na zajęcie odpowiednio 25. i 17. pozycji w końcowej klasyfikacji.

W sezonie 2010 Brytyjczyk podpisał kontrakt z brytyjską stajnią Carlin Motorsport, na starty w Brytyjskiej Formule 3. I tu Calado sięgnął po tytuł wicemistrzowski, ulegając jedynie swojemu zespołowemu partnerowi, Francuzowi Jeanowi-Érikowi Vergne'owi. W tym czasie James dwunastokrotnie stanął na podium, z czego pięć razy na najwyższym stopniu.

Na sezon 2011 Calado zawarł umowę z mistrzowską francuską stajnią ART Grand Prix, na udział w serii GP3. Dobra postawa w ostatnich rundach pozwoliła Brytyjczykowi sięgnąć po tytuł wicemistrzowski, za fińskim team-partnerem Valtteri Bottasem. W trakcie sezonu sześciokrotnie stanął na podium, a podczas niedzielnych zmagań w Walencji odniósł jedyne zwycięstwo (oraz najszybsze okrążenie). W zmiennych warunkach na belgijskim torze Spa-Francorchamps Calado sięgnął po pole position.

Po tym, jak Valtteri Bottas zrezygnował ze starań o posadę w GP2, szansę na starty we francuskiej ekipie Lotus GP otrzymał Anglik. Jeszcze w finale Serii GP2 zeszłego sezonu, na torze w Abu Zabi, Brytyjczyk wygrał rywalizację debiutantów, zajmując ósmą lokatę w pierwszym oraz zwyciężając w drugim wyścigu. W głównym sezonie James okazał się najlepszym debiutantem. Już w drugim starcie, na torze w Malezji, sięgnął po zwycięstwo (startował z pole position). Tego samego wyczynu dokonał także na Hockenheimringu. Na torze w Katalonii sięgnął po pole position. Stawał łącznie siedmiokrotnie na podium. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 5. pozycję.

W kolejnym sezonie startów był już wśród pięciu kierowców walczących do końca o tytuł mistrzowski. Przed ostatnią rundą sezonu był klasyfikowany na piątej pozycji w klasyfikacji serii, lecz podczas rundy w Abu Zabi lepiej spisał się tylko mistrz serii - Fabio Leimer. W rezultacie Brytyjczyk przeskoczył na najniższy stopień podium klasyfikacji końcowej.