Mezorydazyna
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C21H26N2OS2 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
386,58 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| DrugBank | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||
| ATC | |||||||||
| Stosowanie w ciąży |
kategoria C | ||||||||
| |||||||||
Mezorydazyna – organiczny związek chemiczny, pochodna fenotiazyny. Stosowana jako lek przeciwpsychotyczny, obecnie wycofana z rynku farmaceutycznego z powodu zagrażających życiu działań niepożądanych (wydłużenie odstępu QT). Postać doustna zawierała benzenosulfonian (bezylan) lub metanosulfonian mezorydazyny[1].
Mechanizm działania
Profil receptorowy mezorydazyny[2]:
Wskazania
Przed wycofaniem leku z rynku mezorydazyna była zarejestrowana przez FDA do leczenia objawów schizofrenii u pacjentów nie reagujących na inne leki przeciwpsychotyczne[3].
Preparaty
- Lidanil (Novartis)
- Serentil (Sandoz/Boehringer Ingelheim)
Przypisy
- ↑ Index Nominum 2000: International Drug Directory. Stuttgart: Medpharm Scientific Publishers, 2000, s. 655. ISBN 3-88763-075-0.
- ↑ PDSP Database. [dostęp 2014-05-09].
- ↑ Stephen M. Stahl: Podstawy psychofarmakologii. Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 341–345. ISBN 978-83-60945-73-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
