Trifluperydol
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Inne nazwy i oznaczenia |
| farm. |
trifluperidolum |
| inne |
triperidol, R 2498 |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C22H23F4NO2 |
| Masa molowa |
409,4 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
749-13-3 |
| PubChem |
5567 |
| DrugBank |
DB13552 |
| SMILES |
C1CN(CCC1(C2=CC(=CC=C2)C(F)(F)F)O)CCCC(=O)C3=CC=C(C=C3)F |
|
| InChI |
InChI=1S/C22H23F4NO2/c23-19-8-6-16(7-9-19)20(28)5-2-12-27-13-10-21(29,11-14-27)17-3-1-4-18(15-17)22(24,25)26/h1,3-4,6-9,15,29H,2,5,10-14H2 |
| InChIKey |
GPMXUUPHFNMNDH-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
| Podobne związki |
| Podobne związki |
haloperydol, bromoperydol |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| ATC |
N05AD02 |
| Farmakokinetyka |
|
| Działanie |
przeciwpsychotyczne |
| Metabolizm |
wątrobowy |
|
| Uwagi terapeutyczne |
|
| Drogi podawania |
doustna |
|
Trifluperydol, trifluperidol – organiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1959 roku. Ma działanie przeciwpsychotyczne silniejsze niż haloperydol, ale daje więcej niepożądanych skutków ubocznych, w tym późne dyskinezy[3]. Stosowany był w zakresie dawek 0,25 do 15 mg na dobę[4]. W latach 60. i 70. przeprowadzono kilka badań nad skutecznością trifluperydolu w leczeniu objawów schizofrenii, ale z powodu niewielkiej sprzedaży produkcja leku została wstrzymana[5].
Przypisy
- 1 2 3 Trifluperydol (nr T103) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
- ↑ Trifluperidol hydrochloride (nr T103) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ Arylpiperidine-Based Dopamine D2 Antagonists/5-HT2A Antagonists for the Treatment ofAutism, Depression, Schizophrenia, and Bipolar Disorder. W: Bioactive Heterocyclic Compound Classes. Clemens Lamberth, Jürgen Dinges (ed.). John Wiley & Sons, 2012, s. 100. ISBN 3-527-66448-3.
- ↑ Janssen P.A. The evolution of the butyrophenones, haloperidol and trifluperidol, from meperidine-like 4-phenylpiperidines. „International Review of Neurobiology”. 8, s. 221–263, 1965. PMID: 5321473.
- ↑ C.R. Ganellin, David J. Triggle: Dictionary of Pharmacological Agents. London-New York: Chapman Hall, 1997, s. 2031. ISBN 0-412-46630-9.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
N05: Leki psycholeptyczne
| N05A – Leki przeciwpsychotyczne | N05AA – Pochodne fenotiazyny z łańcuchem alifatycznym |
|
|---|
N05AB – Pochodne fenotiazyny z grupą piperazynową |
|
|---|
N05AC – Pochodne fenotiazyny z grupą piperydynową |
|
|---|
| N05AD – Pochodne butyrofenonu |
|
|---|
| N05AE – Pochodne indolu |
|
|---|
| N05AF – Pochodne tioksantenu |
|
|---|
| N05AG – Pochodne difenylobutylopiperydyny |
|
|---|
N05AH – Pochodne diazepiny, oksazepiny i tiazepiny |
|
|---|
| N05AL – Benzamidy |
|
|---|
| N05AN – Sole litu |
|
|---|
| N05AX – Inne |
|
|---|
|
|---|
| N05B – Anksjolityki | | N05BA – Pochodne benzodiazepin |
|
|---|
| N05BB – Pochodne difenylometanu |
|
|---|
| N05BC – Karbaminiany |
|
|---|
| N05BD – Pochodne dibenzobicyklooktadienu |
|
|---|
| N05BE – Pochodne azaspirodekanodionu |
|
|---|
| N05BX – Inne |
|
|---|
|
|---|
| N05C – Leki nasenne i uspokajające | | N05CA – Barbiturany |
|
|---|
| N05CC – Aldehydy i ich pochodne |
|
|---|
| N05CD – Pochodne benzodiazepiny |
|
|---|
| N05CE – Pochodne piperynodionu |
|
|---|
| N05CF – Cyklopirolony |
|
|---|
| N05CH – Agonisty receptora melatoninowego |
|
|---|
| N05CJ – Antagonisty receptora oreksynowego |
- suworeksant
- lemboreksant
- daridoreksant
|
|---|
| N05CM – Inne |
|
|---|
N05CX – Preparaty złożone zawierające leki nasenne i uspokajające, z wyłączeniem barbituranów |
|
|---|
|
|---|