Perfenazyna

Perfenazyna

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. perphenazinum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H26ClN3OS
Masa molowa	403,97 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	58-39-9
PubChem	4748
DrugBank	DB00850
InChI InChI=1S/C21H26ClN3OS/c22-17-6-7-21-19(16-17)25(18-4-1-2-5-20(18)27-21)9-3-8-23-10-12-24(13-11-23)14-15-26/h1-2,4-7,16,26H,3,8-15H2 InChIKey RGCVKNLCSQQDEP-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-12-04] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H317 Zwroty P P280
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05AB03
Stosowanie w ciąży	kategoria C, tylko w niezbędnych przypadkach (niepowściągliwe wymioty ciężarnych)
Farmakokinetyka Biodostępność 40% Okres półtrwania 8–12 (do 20) godzin Metabolizm wątrobowy Wydalanie z żółcią
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustna, domięśniowa

Perfenazyna (łac. perphenazinum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwpsychotyczny I generacji, pochodna piperazynowa fenotiazyny.

Perfenazyna ma właściwości przeciwpsychotyczne, przeciwlękowe i przeciwwymiotne. Działa hamująco na system nerwowy, zmniejsza zaburzenia psychiczne typu halucynacje, gonitwa myśli. Lek pod postacią tabletek zaczyna działać po godzinie od zażycia, a jego działanie trwa około 6 godzin.

Perfenazyna wskazana jest w leczeniu stanów psychotycznych. W małych dawkach może być stosowana w zaburzeniach lękowych. Bywa stosowana dla zahamowania nudności i wymiotów.

Perfenazyna może nasilać zaburzenia depresyjne. Pochodne fenotiazyny mogą spowodować nagły duży spadek ciśnienia tętniczego krwi. Preparat z zawartością perfenazyny należy stosować ostrożnie u osób narażonych na działanie bardzo wysokich i niskich temperatur, u kobiet z rakiem sutka, pacjentów z upośledzeniem czynności nerek lub z przewlekłymi zaburzeniami oddechowymi. Nie należy stosować u osób w śpiączce, będących pod wpływem alkoholu, przy zaburzeniach hematologicznych. Długotrwałe leczenie z zastosowaniem perfenazyny może skutkować uszkodzeniem wątroby, nerek, powstaniem złogów w rogówce i soczewce oka, zmianami w siatkówce oka, wystąpieniem późnych dyskinez.

• Najczęściej: zespoły pozapiramidowe (parkinsonizm, późne dyskinezy, akatyzja), zmiany hematologiczne, żółtaczka, odczyny skórne
• Rzadziej: złośliwy zespół neuroleptyczny, obniżenie aktywności psychoruchowej, reakcje alergiczne, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego, układu krążenia, wątroby.

Ustalane indywidualnie przez lekarza.

• Trilafon – tabletki powlekane 2 mg, 4 mg lub 8 mg (blistry po 30 lub 100 tabletek) oraz do iniekcji 5 mg/ml
• Trilafon enanthate – lek o zmodyfikowanym, przedłużonym uwalnianiu (tzw. depot) roztwór do iniekcji 100 mg/ml

Obie formy leku zostały wycofane przez producenta (MSD) z obrotu w 2013 roku^[1].

• Stephen M.S.M. Stahl Stephen M.S.M., Podstawy psychofarmakologii. Leki przyciwpsychotyczne i normotymiczne, Gdańsk: Via Medica, 2007, ISBN 978-83-60945-42-1 . Brak numerów stron w książce