Ramelteon
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C16H21NO2 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
259,34 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| DrugBank | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||
| ATC | |||||||||
| |||||||||
Ramelteon – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek nasenny.
Mechanizm działania
Ramelteon jest selektywnym agonistą receptorów melatoninergicznych MT1 i MT2 w jądrach nadskrzyżowaniowych[1].
Ma działanie podobne do melatoniny, lecz silniejsze. Wspólnie odpowiadają za prawidłowy cykl snu i czuwania. Ze względu na brak istotnego powinowactwa ramelteonu do receptorów dla neuropeptydów, cytokin, serotoniny, dopaminy, noradrenaliny, acetylocholiny, a także receptorów opioidowych, lek ten nie wywołuje uzależnienia fizycznego i psychicznego[2][3].
Wskazania
Lek został zarejestrowany przez Agencję Żywności i Leków (FDA) do leczenia bezsenności. Nie jest dostępny w Polsce[3].
Zazwyczaj stosuje się 8 mg ramelteonu raz dziennie, około 30 minut przed snem[2][3].
Farmakokinetyka
Lek jest metabolizowany w wątrobie przy udziale izoenzymów cytochromu CYP450: 1A2, 3A4 i 2C. Okres połowicznej eliminacji leku wynosi 1–2,6 godziny, głównego metabolitu (M-II) 2–5 godzin[4].
Działania niepożądane
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi leku są nadmierna sedacja, zawroty głowy, zmęczenie, bóle głowy[4].
Przeciwwskazania
Lek nie powinien być przyjmowany przez pacjentów z niewydolnością wątroby[4].
Preparaty
- Rozerem – tabletki 8 mg
Przypisy
- ↑ R.T. Owen, Ramelteon: Profile of a new sleep-promoting medication, „Drugs of Today”, 42 (4), 2006, s. 255, DOI: 10.1358/dot.2006.42.4.970842, PMID: 16703122 [dostęp 2023-11-07] (ang.).
- 1 2 Rozerem (Ramelteon): Uses, Dosage, Side Effects, Interactions, Warning [online], RxList [dostęp 2023-11-06] (ang.).
- 1 2 3 Jakie są najnowsze leki nasenne? [online], Leki.pl [dostęp 2023-11-06].
- 1 2 3 S.M. Stahl: The Prescriber’s Guide. Stahl’s Essential Psychopharmacology. Wyd. 4. Cambridge University Press, 2011, s. 509–511.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.