Cyklobarbital
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
5-(1-cykloheksenylo)-5-etylo-1,3-diazinano-2,4,6-trion |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| farm. |
Cyclobarbitalum, Cyclobarbitalum calcicum, Phanodormium, Cyclohexal |
| inne |
5-cykloheksenylo-5-etylopirymidyno-2,4,6(1H,3H,5H)-trion, kwas 5-etylo-5-cykloheksen-1'-ylo-barbiturowy |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C12H16N2O3 |
| Masa molowa |
236,27 g/mol |
| Wygląd |
biały, krystaliczny proszek o gorzkim smaku[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
52-31-3 |
| PubChem |
5838 |
| DrugBank |
DB13737 |
| SMILES |
CCC1(C(=O)NC(=O)NC1=O)C2=CCCCC2 |
|
| InChI |
InChI=1S/C12H16N2O3/c1-2-12(8-6-4-3-5-7-8)9(15)13-11(17)14-10(12)16/h6H,2-5,7H2,1H3,(H2,13,14,15,16,17) |
| InChIKey |
WTYGAUXICFETTC-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| ATC |
N05 CA10 |
| Legalność w Polsce |
substancja psychotropowa grupy III-P |
|
|
| Uwagi terapeutyczne |
|
| Drogi podawania |
doustnie |
|
Cyklobarbital (łac. Cyclobarbitalum) – organiczny związek chemiczny, lek nasenny z grupy barbituranów, pochodna kwasu barbiturowego. Wprowadzony do lecznictwa w 1924 roku przez koncern farmaceutyczny Bayer pod nazwą handlową Phanodormium.
Cyklobarbital podany doustnie w dawce 0,1–0,4 g[1] wywołuje w ciągu 15 minut sen (pozbawiony marzeń sennych) trwający ok. 5–7 godzin. Obecnie cyklobarbital jest w większości krajów wycofany z lecznictwa.
Dawniej w Polsce dostępne były preparaty:
- Cyclobarbitalum calcium: tabletki 200 mg oraz substancja do receptury aptecznej
- Reladorm: preparat złożony, produkowany od 1976 roku[4] przez Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa: tabletki zawierały 10 mg diazepamu i 100 mg soli wapniowej cyklobarbitalu. Reladorm (Реладорм) był dostępny w Rosji do 2019 r.[5]
Przypisy
- 1 2 3 4 Farmakopea Polska IV, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965–1970, s. 1393, OCLC 603050816 .
- 1 2 3 4 Cyclobarbital, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-13] (ang.).
- 1 2 3 4 CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-132, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
- ↑ Reladorm. money.pl. [dostęp 2013-05-05].
- ↑ Resheniye ob otmene gosudarstvennoy registratsii lekarstvennogo preparata i isklyuchenii yego iz gosudarstvennogo reyestra lekarstvennykh sredstv [online], Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej, maj 2019 [dostęp 2020-09-15] (ros.).
Bibliografia
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
N05: Leki psycholeptyczne
| N05A – Leki przeciwpsychotyczne | N05AA – Pochodne fenotiazyny z łańcuchem alifatycznym |
|
|---|
N05AB – Pochodne fenotiazyny z grupą piperazynową |
|
|---|
N05AC – Pochodne fenotiazyny z grupą piperydynową |
|
|---|
| N05AD – Pochodne butyrofenonu |
|
|---|
| N05AE – Pochodne indolu |
|
|---|
| N05AF – Pochodne tioksantenu |
|
|---|
| N05AG – Pochodne difenylobutylopiperydyny |
|
|---|
N05AH – Pochodne diazepiny, oksazepiny i tiazepiny |
|
|---|
| N05AL – Benzamidy |
|
|---|
| N05AN – Sole litu |
|
|---|
| N05AX – Inne |
|
|---|
|
|---|
| N05B – Anksjolityki | | N05BA – Pochodne benzodiazepin |
|
|---|
| N05BB – Pochodne difenylometanu |
|
|---|
| N05BC – Karbaminiany |
|
|---|
| N05BD – Pochodne dibenzobicyklooktadienu |
|
|---|
| N05BE – Pochodne azaspirodekanodionu |
|
|---|
| N05BX – Inne |
|
|---|
|
|---|
| N05C – Leki nasenne i uspokajające | | N05CA – Barbiturany |
|
|---|
| N05CC – Aldehydy i ich pochodne |
|
|---|
| N05CD – Pochodne benzodiazepiny |
|
|---|
| N05CE – Pochodne piperynodionu |
|
|---|
| N05CF – Cyklopirolony |
|
|---|
| N05CH – Agonisty receptora melatoninowego |
|
|---|
| N05CJ – Antagonisty receptora oreksynowego |
- suworeksant
- lemboreksant
- daridoreksant
|
|---|
| N05CM – Inne |
|
|---|
N05CX – Preparaty złożone zawierające leki nasenne i uspokajające, z wyłączeniem barbituranów |
|
|---|
|
|---|